ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ .. ΖΩΗ

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

Την Δευτέρα 30/03/2009 Στην κατάμεστη αίθουσα της θεατρικής σκηνής του
ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ στον Άλιμο, πραγματοποιήθηκε ο πανελλήνιος διαγωνισμός
ποίησης και μουσικής από την ορχήστρα και χορωδία νέων ( Χ.Ο.Ν. ).
Μέσα σε ένα όμορφο απόγευμα γεμάτο από τους ήχους του πιάνου, του
βιολιού, του ακορντεόν, μια Χαλκιδέα πολίτης , η ΖΩΗ ΛΙΒΑΝΙΟΥ γνωστή
μας για πολλά χρόνια μέσα από το θέατρο Χαλκίδας και
ενεργή πολίτης του Νομού μας , κέρδισε ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ, με
το ποίημα ''Σ ΑΓΑΠΩ''. Η πανελλήνια αυτή διάκριση τιμά την πόλη μας με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Τον τρόπο της Τέχνης. Έτσι όπως θα έπρεπε πάντα να ξεχωρίζουμε.
Το βραβευμένο ποίημα:

Σ' αγαπώ

Θα χαιρετήσω τον ήλιο που κρύβεται πίσω απ’ τα σύννεφα
Και πίσω απ’ τα βουνά θα χαθεί .
Θα αγαπήσω τη νύχτα που έρχεται και το αύριο.
Μες το φως της σελήνης ,τις σελίδες μια -μια θα ανοίγω
Να διαβάζω τις ώρες σου.
Θ’ αγαπώ τα σημάδια φωτός που γεμίζουν τις νύχτες το σύμπαν .
Έτσι όπως στο πρώτο σου χάδι με πήρε ο φόβος .
Που στης αγκαλιάς το πρώτο σου δέξιμο ρίγησα.
Τι μπορεί να σκιάσει το φως της αχτίδας που έπεσε γύρω μου;
Και ποιος φόβος μπορεί να σταματήσει το πέρασμα σ’ άλλη διάσταση;
Τα δυο χέρια με κοντά δάκτυλα της αγάπης σπαθιά που με μάγεψαν.
Που τυλίγουν γλυκά και που σφάζουν αναίμακτα το κορμί.
Τα αγαπώ ποιο πολύ από εκείνα που μου δίνουν ζωή.

Πάνω απ΄ τις λαβωματιές των φτερών πληγωμένων πουλιών να πετάς .
Που σε βλέπω ένα κόσμο να είσαι με τη γη και τη θάλασσα , με ποτάμια και λίμνες και βουνά άγνωστα.
Κορυφές θεών και εσύ πιο πάνω κι όλα στα πόδια σου .
Τη φωτιά τη φοβάμαι και τη γη όταν τρέμει που σκορπίζει το τρόμο.
Την αγριάδα της θάλασσας, τη φωνή του αγέρα όταν με λύσσα γυρεύει να τα πάρει στο διάβα του όλα .
Την αγάπη μονάχα ποτέ δεν φοβήθηκα, που ποτέ δεν την ένιωσα πως μπορεί να πονέσει !
Άσε μου λίγο μόνο χαμόγελο, σαν αυτό που τις λίγες στιγμές της γιορτής σου χαρίζω!
Την καρδιά μην την πάρεις ολάκερη, να χτυπάει για λίγο τη θέλω, να μιλάμε για σένα .

Αγαπώ την αγάπη όπου είναι ! κι ας φεύγει κι ας μένει εδώ , ας πλανιέται στης γης τα βουνά τα ψηλά και στης θάλασσες μέσα βαθιά να στοχάζεται , απ’ τη λίμνη θεά να αναδύεται και μετά ας βουτάει ξανά και ξανά.
Σ’ ελαιώνες να τρέχει κάτω απ’ άγια δέντρα, να χορεύει ρυθμούς μαγεμένους.
Μες αμπέλια, καρπούς να τρυγάει και να φτιάχνει κρασί να μεθάει .
Σ’ αγαπώ μες τον ύπνο που θα αρθεί, θα σου λέω με φωνή που θα υπάρχει μόνο για τη λέξη αυτή, τη μεγάλη.

Τέτοια λέξη σου πρέπει…….. και σταυρός για τα πάθη μου πρέπει…….. σε μένα ..
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ 2008