Aποσπάσματα από τη Συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα, στη Θεσσαλονίκη (11/9)
Πριν από λίγες μέρες, σ' αυτό εδώ το βήμα ήταν ο Πρωθυπουργός της χώρας. Η παρουσία του εδώ μετά την πολύμηνη απουσία του από το δημόσιο λόγο, -έχει καταγραφεί ως ο καλύτερα κρυπτόμενος από τα προβλήματα- σηματοδότησε ένα τέλος εποχής.
Από τη μηδενική ανοχή περνάμε στην απεριόριστη ανοχή, στη συγκάλυψη και στη συνενοχή.
Η παρουσία του εδώ σηματοδότησε ένα τέλος εποχής, διότι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, δεν μπορεί πια να πείσει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Και δεν μπορεί να πείσει γιατί η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα καζάνι που βράζει. Γιατί σήμερα κάθε οικογένεια σηκώνει το δικό της σταυρό με τα δάνεια, με τις πιστωτικές κάρτες, με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, με τα φροντιστήρια, με το πετρέλαιο. Γιατί οι νέες και οι νέοι δεν μπορούν πια να βρουν δουλειά και ας σκοτώνονται από το Λύκειο για μια θέση στην αγορά εργασίας με 600,00 ανασφάλιστοι. Γιατί οι συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων είναι στα επίπεδα των 600,00 το μήνα και αναγκάζονται να επιβαρύνουν τις οικογένειές τους.
Αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πια, έστω και ενστικτωδώς, ότι την ώρα που οι δυσκολίες τους πολλαπλασιάζονται, την ώρα που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν όλο και περισσότερο για να καλύπτουν όλο και λιγότερες ανάγκες τους, την ίδια στιγμή που αγωνιούν για να τα βγάλουν πέρα με τις Τράπεζες, το Σούπερ Μάρκετ, τα φάρμακα, τη βενζίνη, τα είδη πρώτης ανάγκης, ακριβώς την ίδια στιγμή υπάρχουν κάποιοι που βουλιάζουν στα κέρδη.
Ακριβώς την ίδια στιγμή υπάρχουν κάποιοι που κερδοσκοπούν. Κερδοσκοπούν φτιάχνοντας Καρτέλ στα τρόφιμα, στα φάρμακα, στα καύσιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης. Πλέον ο Πρωθυπουργός, δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Η κοινωνία πια έχει καταλάβει, ότι η πολιτική του επιλογή να ενισχύει τους πλουσιότερους και να κάνει τους φτωχούς φτωχότερους, είναι αυτή που μας έχει οδηγήσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Την ίδια στιγμή έχουμε μια Κυβέρνηση, όπου έχει μετατραπεί σε γραφείο real estate. Έχουμε μια Κυβέρνηση με Υπουργούς που συμπεριφέρονται ως μεσίτες και ατζέντηδες για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου είτε αυτό έχει να κάνει με τον ΟΤΕ, είτε έχει να κάνει με την ενέργεια, είτε με την Ολυμπιακή, είτε με τα φιλέτα της δημόσιας γης, όπως στην περίπτωση του Βατοπεδίου.
Η περίπτωση Βατοπεδίου ξεκινά από πολύ παλιά. Από το 1999, την περίοδο που κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν μπορεί να παίζει το ρόλο του Εισαγγελέα και του κατήγορου. Στο εδώλιο, ως κατηγορούμενοι, μαζί με τους Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να κάτσουν και οι τότε Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί μόνο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς άραγε από το 1999 έως σήμερα προσπαθεί με διαρκείς ερωτήσεις και κινητοποιήσεις να αναδεικνύει αυτό το θέμα;
Εδώ υπάρχουν μια σειρά από αναπάντητα ερωτηματικά, τα οποία θα σας τα θέσω.
Γιατί το 1998, με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, έγινε δεκτή η άποψη του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Κράτους, ότι το Δημόσιο δεν διεκδικεί την κυριότητα των Αγίων Θεοδώρων και της Νησίδας Μπουρού; Τότε Κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ και Υπουργός Οικονομίας ήταν Υπουργός του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί με απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας το 2002, πάλι επί ΠΑΣΟΚ, το δημόσιο παραιτείται από τη διεκδίκηση 25.000 στρεμμάτων στη λίμνη Βιστωνίδα;
Γιατί στην ερώτηση του βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς του Γιάννη του Δραγασάκη το 2003, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας δεν απαντά. Και ο κ. Βενιζέλος τότε, Υπουργός Πολιτισμού του εγχειρίζει τις απόψεις της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων που αποτελούν καταπέλτη σε σχέση με τις αποφάσεις τής τότε Κυβέρνησης, αλλά η Κυβέρνηση δεν αποφασίζει να επαναδιεκδικήσει τις εκτάσεις.
Γιατί άραγε εδώ και 9 χρόνια από κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επικρατεί Ιερή σιωπή για το όλο θέμα;
Και φτάσαμε στην ανάγκη να πάμε σε μια δυναμική κινητοποίηση και η βουλευτής του Συνασπισμού η Λίτσα Αμανατίδου να σπάσει το άβατο και να μπει μέσα στο χώρο του Αγίου Όρους προκειμένου να αναδείξουμε το θέμα;
Γιατί υπάρχει άραγε αυτή η ιερή σιωπή; Και βεβαίως, τι δουλειά είχαν όλο το προηγούμενο διάστημα στην Μονή του Βατοπεδίου πρωτοκλασάτα στελέχη των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ; Άραγε για να σώσουν την ψυχή τους και να προσευχηθούν;
Είναι αναπάντητα ερωτηματικά. Οι πολίτες όμως καταλαβαίνουν. Οι πολίτες κατανοούν ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο, εδώ και 15 χρόνια, ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τώρα και οι παλιότερα Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, εκποιούν το δημόσιο πλούτο και μεταφέρουν τα βάρη στις ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές δυνάμεις.
Αυτή η κατάσταση πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Ο κόσμος καταλαβαίνει, ότι τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει η Κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει υποτίθεται την κρίση, είτε αφορούν στην φορολογία, είτε στις ιδιωτικοποιήσεις, είτε στα εργασιακά, είτε στο ασφαλιστικό, είναι μέτρα που αποσκοπούν όχι στην τόνωση της εργασίας, ούτε στην οικονομική ανάπτυξη. Είναι μέτρα που αναδιανέμουν τον κοινωνικό πλούτο από τους φτωχούς προς τους πλούσιους.
Και εγώ διερωτώμαι. Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να μαζεύει χθες το Υπουργικό Συμβούλιο και να κάθεται απέναντι από τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Βουλγαράκη και να τους βλέπει; Να κάθεται απέναντι από έναν Υπουργό ο οποίος προκειμένου να φοροδιαφύγει, φτιάχνει off sore εταιρείες για να διασώσει τη μεγάλη του περιουσία. Και δίπλα του να κάθεται ένας άλλος υπουργός, ο οποίος προσπαθεί να καταληστέψει τους χαμηλόμισθους και τους χαμολοσυνταξιούχους, τη γενιά των 700,00 , όλων όσων εργάζονται με μπλοκάκι.
Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να τους έχει απέναντί του σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο; Και δεν τους μαζεύει να τους πει, ότι η παράσταση έλαβε τέλος. Δεν τους μαζεύει να τους πει, ότι αυτός ο κυβερνητικός θίασος πρέπει να σταματήσει πια να λειτουργεί, να δίνει παραστάσεις, και να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες προκειμένου να δοθεί λύση.
Μας λένε ότι για όλα αυτά φταίει η διεθνής οικονομική κρίση. Ότι η διεθνής οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει την ανάγκη να οδηγηθούμε σ' αυτή την ανάλγητη πολιτική. Και εμείς διερωτόμαστε. Αλήθεια γι' αυτή την κρίση ποιος ευθύνεται; Ποιες πολιτικές την δημιούργησαν;
Διερωτόμαστε αν η χώρα μας είναι ένας ουδέτερος παρατηρητής σ' αυτές τις εξελίξεις. Μήπως η πολύφερνη οικονομική κρίση, η διεθνής οικονομική κρίση είναι ένα φυσικό φαινόμενο, σαν τον τυφώνα Γκουστάβο που σάρωσε το προηγούμενο διάστημα την Καραϊβική;
Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε αυτή η οικονομική κρίση από τη δογματική προσήλωση των κυβερνήσεων σε μια πολιτική συγκέντρωσης του πλούτου σε ελάχιστα χέρια; Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε από την ενίσχυση της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας στις διεθνείς αγορές;
Η χώρα μας άραγε, πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την κρίση;
Για να πούμε του λόγου το αληθές, η κρίση δεν είναι το ίδιο πράγμα για όλους. Κρίση αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Κρίση αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, τα νοικοκυριά που αναγκάζονται να πληρώνουν μεγάλο μέρος του οικογενειακού τους προϋπολογισμού στα φροντιστήρια για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, που πηγαίνουν στα Σούπερ Μάρκετ και βλέπουν τις τιμές να ανεβαίνουν ραγδαία. Αυτοί αντιμετωπίζουν κρίση.
Δεν αντιμετωπίζει καμία κρίση ο κ. Βγενόπουλος, που μου έκανε και αγωγή πριν από λίγους μήνες. Δεν αντιμετωπίζουν καμία κρίση οι εφοπλιστές που βλέπουν τα κέρδη τους να υπερδιπλασιάζονται ή οι Τραπεζίτες που στους τελευταίους ισολογισμούς είχαν 120% αύξηση της κερδοφορίας τους.
Η κρίση δεν είναι το ίδιο για όλους. Εκεί που πραγματικά έχει ξεσπάσει οικονομική κρίση, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, βλέπουμε τους τραπεζίτες να παρακαλάνε το κράτος να κοινωνικοποιήσει τις ζημιές τους. Εδώ δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο.
Όντως είναι ένα πραγματικό φαινόμενο η διεθνής οικονομική κρίση και σηματοδοτεί την αποτυχία ενός μοντέλου δογματικά προσανατολισμένου στην κερδοφορία, δηλαδή την αποτυχία της οικονομίας των εμπορεύσιμων αξιών.
Για να αντιμετωπίσει κανείς αυτή την κρίση πρέπει κατ' αρχάς να προσπαθήσει να δει τις αιτίες της και να αλλάξει πολιτική. Η Κυβέρνηση η δική μας και βεβαίως, και οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών της Ευρώπης, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Αντί να αλλάξουν πολιτική ενισχύουν την ίδια πολιτική, η οποία έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις την κρίση, είναι να κλείσεις τα μάτια. Ένας άλλος τρόπος είναι να ζητήσεις, να ανιχνεύσεις νέα μοντέλα ανάπτυξης. Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις την κρίση είναι να ενισχύσεις τη δόση της ίδιας αδιέξοδης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με περισσότερες θυσίες για τα λαϊκά στρώματα, τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους, τους μικροεπαγγελματίες, τους συμβασιούχους. Με περισσότερους έμμεσους φόρους, φορολογική ασυλία για τους έχοντες. Με καθήλωση των μισθών. Ένας άλλος τρόπος είναι να αλλάξεις ρότα. Και να ενισχύσεις την κοινωνική συνοχή.
Κατά τη γνώμη μας η λογική στην οποία είναι δογματικά προσηλωμένη η Κυβέρνηση και ο κ. Αλογοσκούφης, είναι μια επικίνδυνη λογική. Στόχος τους, λένε, είναι να αποφύγουν την ενίσχυση του δημόσιου ελλείμματος. Στόχος τους, λένε, είναι να μειώσουν το έλλειμμα.
Για μας ο στόχος αυτός ενδεχομένως να είχε αντίκρισμα αν εντασσόταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο το οποίο θα έθετε ταυτόχρονα ως στόχο τον μηδενισμό της ανεργίας, την επιδίωξη συνθηκών πλήρους απασχόλησης, την καταπολέμηση της φτώχειας, τη διασφάλιση βιωσιμότητας της κοινωνικής ασφάλισης, της διασφάλισης βιωσιμότητας ενός συστήματος που καταρρέει.
Τίποτα από αυτά δεν είναι στόχος. Μονάχα να μειωθεί το έλλειμμα και να μην αυξηθεί ο πληθωρισμός.
Ο αυτόνομος αυτός ο δημοσιονομικός στόχος για τον μηδενισμό του ελλείμματος, λειτουργεί απλά ως άλλοθι για μονιμοποίηση και νομιμοποίηση των πολιτικών της μονόπλευρης λιτότητας.
Αν η Συνθήκη του Μάαστριχτ πριν από 15 - 16 χρόνια αποτελούσε μια επιθετική ταξική επιλογή στην Ευρώπη για το κεφάλαιο εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας, στη σημερινή νέα ιστορική φάση, που σηματοδοτεί η διεθνής κρίση-, διότι είναι μια νέα ιστορική φάση, μια περίοδος καμπής- η εμμονή στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν αποτελεί απλά μια ταξική επιλογή, αλλά μια εγκληματική πράξη για το μέλλον της Ευρώπης, για την κοινωνική συνοχή.
Δεν μπορεί να συνεχίζουμε εσαεί ενώ υπάρχουν νέα δεδομένα να αναδιανέμουμε τον παραγόμενο πλούτο από τους φτωχούς προς τους πλούσιους. Διότι όλες οι τελευταίες Κυβερνήσεις αυτό κάνουν. Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ στα τελευταία φορολογικά μέτρα της Κυβέρνησης.
Η Κυβέρνηση μόλις προχθές ανακοίνωσε ότι θα εξαντλήσει κάθε δυνατότητα να βγάλει χρήματα από τους μισθωτούς, αφού ήδη τους έχει εξαντλήσει φορολογικά μαζί με τους συνταξιούχους, οι οποίοι καταβάλλουν ήδη το 50% της συνολικής φορολογίας των φυσικών και νομικών προσώπων. Αποφασίζει να κυνηγήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, το εμπόριο και τους ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα, η εκκλησιαστική περιουσία είναι στο απυρόβλητο. Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα οι χρηματιστηριακές συναλλαγές είναι στο απυρόβλητο. Οι εφοπλιστές δεν φορολογούνται. Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα, εκατομμύρια ευρώ σπαταλούνται για εξοπλιστικές δαπάνες, προκειμένου κάποια λόμπι να βγάλουν ακόμη περισσότερα.
Εμείς δεν είμαστε αντίθετοι με το να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή. Θεωρούμε όμως ότι αυτό που μπορεί να γίνει μέσα στα πλαίσια ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, είναι η αναδιανομή του πλούτου.
Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα: ξέρετε πόσο συμβάλλουν οι εφοπλιστές στην ενίσχυση του δημόσιου Ταμείου; Έψαχνα προχθές στον προϋπολογισμό και είδα ότι συμβάλλουν μόλις με 13 εκ. ευρώ.
Ξέρετε πόσο συμβάλλουν οι μετανάστες; Αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι που έρχονται εδώ για να βρουν στον ήλιο μοίρα και τους λέμε ότι πρέπει να βγάλουν Πράσινη Κάρτα η οποία κοστίζει 900 ευρώ για τον καθένα. 60 εκ. ευρώ.
Εμείς λέμε ότι το πρώτο βήμα είναι ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Χρειάζεται μια ενιαία φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα, που θα κλιμακώνεται βαθμιαία. Χρειάζεται η ανατροπή της σχέσης έμμεσων και άμεσων φόρων. Χρειάζεται η διεξαγωγή αποτελεσματικών φορολογικών ελέγχων, που θα αντιμετωπίζουν τη φοροδιαφυγή σε όλα τα επίπεδα. Αυτές δεν είναι μόνο δικές μας προτάσεις. Τις υποστηρίζουν οι πιο έγκυροι και σοβαροί οικονομικοί αναλυτές.
Τι κάνει όμως αντ' αυτών ο κ. Αλογοσκούφης; Πρώτον ανακοινώνει γενική μείωση φορολογικών συντελεστών ειδικά για τις επιχειρήσεις που σήμερα είναι σκανδαλωδώς ευνοημένες. Σας επισημαίνω ότι μόνο το 2007, μέσω της μείωσης του φορολογικού συντελεστή κατά 4 μονάδες, από 29 σε 25% χαρίστηκαν στις Τράπεζες πάνω από 160 εκ. ευρώ. Τώρα θα χαριστούν ακόμη περισσότερα, προφανώς ως επιβράβευση για τις ληστρικές πρακτικές, στις οποίες επιδίδονται και για τη σκανδαλώδη ψαλίδα μεταξύ επιτοκίου χορηγήσεων και καταθέσεων.
Επειδή προφανώς δεν ήταν αρκετά τα 5 δις ευρώ που τους χαρίστηκαν από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων, ανακοινώνει ότι θα μειωθεί περαιτέρω ο φορολογικός συντελεστής.
Από την άλλη ο κ. Αλογοσκούφης -κι αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο- με την απόφασή του να επιτεθεί εναντίον δικαίων και αδίκων, με έμμεσους φόρους, με την περίφημη περαίωση, με τη φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων, έφερε στην επιφάνεια ταυτόχρονα ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα. Το περίφημο μπλοκάκι.
Η συντριπτική πλειοψηφία της δικής μου γενιάς, νέοι άνθρωποι που έχουν πάρει το πτυχίο τους κι έχουν κάνει και μεταπτυχιακό, αδυνατούν να βρουν δουλειά στην αγορά εργασίας. Βρίσκουν δουλειά με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Βρίσκουν δουλειά χωρίς να εντάσσονται στο μισθολόγιο, χωρίς να παίρνουν επιδόματα αδείας, χωρίς να έχουν 14 μισθούς το χρόνο, μόλις 12.
Έρχεται τώρα ο κ. Αλογοσκούφης και λέει σε αυτούς τους ανθρώπους που παίρνουν 700 ευρώ και ονομάστηκαν «Η γενιά των 700 ευρώ», που παρανόμως δουλεύουν με αυτό το καθεστώς διότι έχουν σχέση σταθερής εργασίας με τον εργοδότη τους, έρχεται και τους λέει «εσάς, θα φορολογήσω». Έρχεται και τους λέει ότι «δεν πειράζει που δεν παίρνετε 14 μισθούς και παίρνετε 12, θα δίνετε κι άλλο ένα στην Εφορία»!
Το χειρότερο όμως είναι φίλες και φίλοι ότι με αυτή την πρακτική της η Κυβέρνηση έρχεται να νομιμοποιήσει την παρανομία που γίνεται εις βάρος των νέων εργαζομένων. Κυρίως έρχεται να νομιμοποιήσει τη μη εφαρμογή της εργασιακής νομοθεσίας.
Πλέον βρισκόμαστε στη φάση όπου θα περάσουμε από τη «Γενιά των 700 ευρώ», στην κοινωνία των 700 ευρώ. Διότι μέχρι σήμερα αυτό αφορούσε τους νέους ανθρώπους, αύριο θα αφορά όλους. Ποιος εργοδότης, τη στιγμή που ξέρει ότι αυτό είναι νόμιμο ή εν πάση περιπτώσει νομότυπο ή εν πάση περιπτώσει κλείνουμε τα μάτια σε αυτή την παρανομία, ποιος εργοδότης δεν θα απολύσει τον 50ρη, τον 45ρη, τον 55ρη ο οποίος είναι στο μισθολόγιο, προκειμένου να προσλάβει κάποιον άλλον, είτε νεότερο είτε μεγαλύτερο, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα;
Επιτρέψτε μου δυο λόγια σε σχέση με την κύρια κατηγορία που ακούμε το τελευταίο διάστημα. Μας κατηγορούν ότι είμαστε μια δύναμη διαμαρτυρίας. Ότι είμαστε μια δύναμη που δεν έχουμε λύσεις, δεν προτείνουμε λύσεις. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που εννοούν όταν μας τα λένε αυτά, είναι ότι οι λύσεις που προτείνουμε, δεν συμφωνούν…
Χρειάζεται να δούμε είναι τι είδους κράτους θέλουμε και πως το θέλουμε. Προφανώς δεν θέλουμε το κράτος που δημιούργησαν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς δεν θέλουμε ένα κράτος το οποίο θα είναι απαξιωμένο, το οποίο θα υπάρχει για να εξυπηρετεί τα πελατειακά μικροκομματικά του συμφέροντα.
Θέλουμε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, θέλουμε ένα κράτος που θα παρεμβαίνει. Αυτή τη στιγμή βέβαια για να αντιμετωπίσουν τη διεθνή οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το κράτος παρεμβαίνει υπέρ των πλουσίων.
Δείτε την υπόθεση της Φάνι Μέι και της Φρέντι Μακ, των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, που κρατικοποιούνται προκειμένου να κοινωνικοποιήσουν τη ζημιά. Έχουμε περάσει σε μια νέα φάση όπου πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως τον σοσιαλισμό των πλουσίων.
Εμείς δεν θέλουμε ένα τέτοιο κράτος. Αλλά όταν την ίδια στιγμή οι μουλάδες του νεοφιλελευθερισμού, οι ορθόδοξοι του νεοφιλελευθερισμού προχωράνε σε τέτοιου είδους κρατικοποίηση, όταν έχουμε ένα κράτος το οποίο παρεμβαίνει υπέρ των πλουσίων, γιατί το κράτος να μη μπορεί να παρέμβει υπέρ των φτωχών;
Ορισμένα αγαθά εμείς λέμε ότι πρέπει να βγουν έξω από τη σφαίρα της αγοράς. Και δεν πρόκειται, πιστέψτε με, περί δογματικής εμμονής. Η ιδιωτική σφαίρα δεν μπορεί να τα καλύψει με επάρκεια. Η υγεία, η παιδεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν μπορούν να καλυφθούν από την ιδιωτική σφαίρα.
Πάρτε ένα παράδειγμα. Μπορούν οι ιδιώτες να καλύψουν με ασφάλεια και επάρκεια την ενέργεια της χώρας; Μπορεί ένας ιδιωτικοποιημένος ΟΤΕ να καλύψει με ευρυζωνικά δίκτυα και το τελευταίο χωριό αυτής της χώρας, όταν στόχος του θα είναι το κέρδος προφανώς και όχι η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Μπορεί άραγε ένας αερομεταφορέας ιδιωτικός να καλύψει τις ανάγκες που κάλυπτε για πολλά χρόνια η Ολυμπιακή Αεροπορία; Ανάγκες σε ασφάλεια πτήσεων πάνω από όλα, διότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ' όλα, αλλά και κάλυψη όλου του εθνικού δικτύου. Μπορεί, μια ιδιωτική εταιρεία όταν στόχος της είναι το κέρδος, να πηγαίνει στο Καστελόριζο ή να μεταφέρει ασθενείς από την Ικαρία; Δεν μπορεί και δεν θα το κάνει.
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Όλα αυτά δεν ιδιωτικοποιούνται για να ελαφρυνθεί ο φορολογούμενος όπως ισχυρίζεται ο κ. Καραμανλής. Ιδιωτικοποιούνται γιατί αποφέρουν τεράστια κέρδη. Γι' αυτό η απαξίωση του δημόσιου τομέα είναι στρατηγικός στόχος για την κυβέρνηση και το βλέπετε από το πώς προσπαθούν να τινάξουν στον αέρα την Ολυμπιακή.
Στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής εμείς θέλουμε ένα δημόσιο τομέα που θα είναι βιώσιμος. Θέλουμε έναν δημόσιο τομέα που θα υπηρετεί με συνέπεια το δημόσιο συμφέρον, που θα μπορεί να αναλάβει έναν σχεδιασμό για την ανάπτυξη για όλους τους τομείς. Στην παιδεία, την έρευνα, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις τεχνολογίες, τις υποδομές, το περιβάλλον. Κάτι τέτοιο ο ιδιωτικός τομέας έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να πράξει.
Θα κλείσω λέγοντας ότι η δική μας εναλλακτική πρόταση στηρίζεται σε ένα σχέδιο ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης του δημόσιου πλούτου, ριζικής αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, κοινωνικής δικαιοσύνης, διεύρυνσης και ανασυγκρότησης του δημόσιου χώρου, αύξησης των δημοσίων δαπανών για την παιδεία, την υγεία, την έρευνα.
Υποθέτω θα με ρωτήσετε αργότερα, καλά τα λες αλλά που θα βρείτε τους οικονομικούς πόρους, που θα βρείτε τα λεφτά; Η απάντηση μου είναι: τα λεφτά τα βλέπετε γύρω σας. Τον πλούτο τον βλέπετε γύρω σας και είναι προκλητικός. Πλούτος υπάρχει. Υπάρχει στους εξοπλισμούς. Να σας δώσω ένα παράδειγμα για τους εξοπλισμούς.
Μία φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού από, από τις 6 που προγραμματίζουμε πάρουμε το επόμενο διάστημα, κοστίζει 370 εκ. . Όσο δηλαδή το επίδομα 1.000 για 370.000 φτωχούς συμπολίτες μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δέκα πολεμικά αεροσκάφη, από τα 60 που σκοπεύουμε να πάρουμε το επόμενο διάστημα, κοστίζουν 550 εκ. . Όσο δηλαδή το επίδομα θέρμανσης για 1,5 εκ. συμπολίτες μας αυτό το χειμώνα.
Λεφτά υπάρχουν όχι μόνο στους εξοπλισμούς, αλλά και σε ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Βλέπουμε τον προκλητικό τρόπο ζωής πολλών που γίνανε πολύ πιο πλούσιο το τελευταία διάστημα. Τα τελευταία χρόνια το 20% των πιο πλούσιων στη χώρα μας, έχει 6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων. Χρήματα και λεφτά υπάρχουν σε μια πιο παραγωγική λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Θα με ρωτήσετε: πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά; Εγώ θα σας πω ότι είναι ρεαλιστικό να διεκδικούμε το αυτονόητο. Είναι ρεαλιστικό να διεκδικούμε όταν ένας άνθρωπος αρρωστήσει να μπορεί να πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και να έχει περίθαλψη και να μη σκέφτεται που θα πέσει και να μη σκέφτεται ότι πρέπει να έχει 3.000 ή 6.000 αν του τύχει κάτι κακό στη ζωή του.
Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό κάποιος να θέλει να σπουδάσει ακόμα κι αν οι γονείς του δεν έχουν χρήματα να τον πάνε στο φροντιστήριο. Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό να έχουμε κοινωνική πρόνοια. Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό το να έχουμε μισθούς αξιοπρέπειας και όχι αυτούς τους μισθούς που έχουμε σήμερα.
Και μιας και είπα για κοινωνική πρόνοια χθες έκανα μια συνάντηση με την Κοινότητας Προαγωγής Αυτοβοήθειας, μια θεραπευτική κοινότητα ενός προγράμματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Λειτουργεί εδώ και 7 χρόνια χωρίς μεγάλο κόστος, 160.000 ετησίως, στο οποίο συμμετέχουν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, τοξικοεξαρτημένοι ή χρήζοντες βοήθειας ψυχικής και το οποίο εδώ και αρκετούς μήνες είναι στο δρόμο, είναι στον αέρα, διότι ο Υπουργός Υγείας δεν φροντίζει να δώσει ένα μικρό κονδύλι, όπως και πάρα πολλά άλλα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ είναι στον αέρα.
Και συνάντησα χθες μια μητέρα. Ήρθε και μου είπε, κάντε κάτι, τα παιδιά μας εκεί είχαν τη δυνατότητα να σωθούν. Που θα πάνε τώρα; Θα πάνε σε ιδιωτικά κέντρα αποτοξίνωσης τα παράνομα που λειτουργούν και θέλουν 3.000 το μήνα; Όμως ο Υπουργός δεν δίνει το κονδύλι των 160.00 , όσο κοστίζει μια δεξίωση για τους φαρμακοβιομήχανους. Αυτή είναι η κατάντια μας ως χώρα. Και εμείς λέμε, δεν πάει άλλο.
Το τελευταίο που θα με ρωτήσετε όμως είναι ποιος θα κάνει πράξη αυτή την πολιτική. Απαντάμε: αυτή την πολιτική θα την κάνει πράξη η δύναμη του λαού.
Θα την κάνει πράξη ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο που θα αναδειχθεί ως εναλλακτική πρόταση στη σημερινή κρίση του δικομματικού συστήματος, ένα πολιτικό σχέδιο που θα στηρίζεται σε μια ευρεία συμμαχία κοινωνικών στρωμάτων και θα έχει σαν πυρήνα τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο μπορεί μόνο να στηριχθεί αν αλλάξουν οι συσχετισμοί, αν ενταθούν οι κοινωνικές διεκδικήσεις, αν ενταθούν οι διεκδικήσεις των κοινωνικών κινημάτων.
Κλείνω λέγοντας ότι το επόμενο διάστημα είμαστε βέβαιοι ότι η κοινωνία θα αναζητήσει λύση και ελπίδα. Και λύση και ελπίδα υπάρχει. Δεν βρίσκεται στη διαιώνιση ενός συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του. Δεν βρίσκεται στα δυο κόμματα που κυβέρνησαν όπως κυβέρνησαν τον τόπο και τον έχουν οδηγήσει εκεί που τον έχουν οδηγήσει σήμερα.
Η λύση βρίσκεται στην Αριστερά, γι' αυτό θα διεκδικήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις μια νέα πλειοψηφία, με πρωταγωνιστικό ρόλο τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μια νέα πλειοψηφία η οποία θα μπορέσει να φέρει μια κυβέρνηση, κυβέρνηση Αριστεράς που θα δώσει λύση στα προβλήματα. Σας ευχαριστώ πολύ. Είμαι στη διάθεσή σας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Να περάσουμε στο σκέλος των ερωτήσεων. Υπενθυμίζω πριν την ερώτηση να αναφέρετε όνομα και μέσο και είμαι στη διάθεση σας.
Α. ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΕΡΤ-ΝΕΤ 105,8»): Κύριε Πρόεδρε, μέσα σε μια πολιτική ατμόσφαιρα με τα χαρακτηριστικά που μόλις μας περιγράψατε, μέσα σε μια κρίσιμη όπως είπατε και χθες και σήμερα οικονομική και κοινωνική συγκυρία, θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο πιθανή, παρ' ότι τη ζητάτε, θεωρείτε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και αν αυτό το ενδεχόμενο σας τρομάζει σε ότι αφορά στο μέλλον του κόμματος σας και εννοώ τα εκλογικά του ποσοστά, το γεγονός ότι μπορεί να υπάρξουν συνθήκες πόλωσης κάτω από τις οποίες θα οδηγηθούμε στις προσεχείς εκλογές. Ευχαριστώ.
A. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Καββαδία, πολύ καλά γνωρίζετε ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι μια επιλογή που μόνο ο Πρωθυπουργός μπορεί να την έχει. Ως εκ τούτου εγώ είμαι βέβαιος ότι ο Πρωθυπουργός θα κάνει ότι μπορεί για να αποφύγει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες διότι γνωρίζει ότι αυτή η προσφυγή στις κάλπες θα είναι οδυνηρή για τον ίδιο.
Από την άλλη εμάς δεν μας τρομάζει καθόλου, ίσα - ίσα. Θεωρούμε ότι οι επόμενες εκλογές μπορεί να είναι εκλογές ελπίδας για τον τόπο. Πιστεύουμε ότι οι επόμενες εκλογές θα διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό τοπίο, μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών και θα δώσουν τη δυνατότητα να αναδειχθεί μια λύση αριστεράς, που είναι η μοναδική λύση που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια διαφορετική πορεία.
Γ. ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε στις πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου παρατηρούμε πολλοί μια ελαφρά αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και θα ήθελα να σας ρωτήσω, δεδομένου ότι έχετε ζητήσει να φύγει αυτή η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν, εάν επιβεβαιωθούν όσοι λένε πως στις επόμενες δημοσκοπήσεις ενδέχεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να περάσει μπροστά, πώς θα βλέπατε το ενδεχόμενο όχι συνεργασίας, αυτό το έχετε απαντήσει, τουλάχιστον το να συμφωνήσετε με την αξιωματική αντιπολίτευση σε τέσσερα - πέντε βασικά θέματα, στα οποία προγραμματικά τουλάχιστον καταρχήν έχετε συμπέσει. Για παράδειγμα το ελάχιστο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης, τα του περιβάλλοντος, ο χωρισμός εκκλησίας - κράτους, το 5% για την παιδεία κλπ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Μελιγκώνη βλέπουμε το τελευταίο διάστημα στις δημοσκοπήσεις τα δύο μεγάλα κόμματα να παίζουν το παιχνίδι της μιζέριας στο ποιο από τα δύο θα είναι πρώτο σε ποσοστά γύρω στο 26, 27%, τη στιγμή που στις προηγούμενες εκλογές είχαν ποσοστά γύρω στο 40%.
Εμείς αυτό το παιχνίδι της μιζέριας τους βλέπουμε, τους χαιρόμαστε, να χαίρονται τον ανταγωνισμό τους, δεν θα ασχοληθούμε με αυτό το παιχνίδι. Και θα σας απαντήσω ευθέως. Στόχος μας δεν είναι να στηρίξουμε ένα από τα μέρη του συστήματος. Στόχος μας δεν είναι μετά τις εκλογές να γίνουμε και εμείς μια δύναμη, η οποία θα προσπαθήσει να επωφεληθεί από τη δυναμική της, να διαψεύσει τις προσδοκίες των πολιτών, ώστε να μείνει το σύστημα ανέπαφο.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι έχει μεγάλες διαφορές από τη Νέα Δημοκρατία, είναι μέρος του συστήματος. Είναι μέρος της κρίσης. Δεν είναι μέρος της λύσης. Με αυτή την έννοια δικός μας στόχος είναι η ριζική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, η δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε μετά από τις επόμενες εκλογές να δοθεί λύση αριστεράς για τον τόπο.
Δεν μας ενδιαφέρει, δεν μας αφορά αυτό που βλέπουμε να αφορά τα πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το βλέπει κανείς στο βλέμμα τους, το βλέπει κανείς στα μάτια τους ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι πώς θα ξαναγίνουν Υπουργοί. Δεν μας αφορά αυτό. Δεν αφορά τον τόπο, δεν αφορά την κοινωνία, δεν αφορά τη γενιά των 700ων ευρώ που οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν, σε όποιο μεγάλο θέμα και αν σηκώσεις από το Βατοπέδι μέχρι το ασφαλιστικό. Από τις εργασιακές σχέσεις και την απελευθέρωσή τους μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μετοχοποιήσεις. Βλέπεις πολιτικές που το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε.
Είναι βεβαίως, θα έλεγε κανείς, μια προσπάθεια που κάνει το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του να αποδείξει ότι υιοθετεί αιτήματα και συνθήματα της αριστεράς. Δεν είναι η πρώτη φορά που το είδαμε αυτό. Διάβασα την ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο Θησείο και νόμιζα ότι διαβάζω προπέρσινες ομιλίες του Αλέκου Αλαβάνου για τη γενιά των 700ων ευρώ, για τους νέους που μένουν στο σπίτι με τους γονείς τους.
Χαιρόμαστε που υιοθετούν αυτές τις απόψεις αλλά πρέπει να απολογηθούν ή να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί είναι μέρος της κρίσης, δημιούργησαν τη γενιά των 700ων ευρώ, δημιούργησαν αυτές τις σχέσεις μέσα στην κοινωνία.
Εγώ θα είμαι κατηγορηματικός. Στόχος μας είναι να αλλάξουμε τα πράγματα. Στόχος μας είναι να έρθει επιτέλους ελπίδα σε αυτό τον τόπο. Στόχος μας είναι να έχουμε νέους συσχετισμούς που θα διαμορφώσουν μια νέα πλειοψηφία πάνω σε ένα πρόγραμμα, στο οποίο θα συμφωνούν ευρύτερες δυνάμεις, αριστεροί, κομμουνιστές, οικολόγοι, σοσιαλιστές, όλοι όσοι δεν συμφωνούν με την κυρίαρχη κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα.
Θ. ΣΙΧΛΕΤΙΔΗΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Να μείνουμε λίγο στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Χτες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισκέφθηκε το Εργατικό Κέντρο, όπου ανέλαβε μια δέσμευση όταν και αν επιστρέψει στην εξουσία να καταργήσει όλους τους ασφαλιστικούς νόμους που υποβάθμισαν τη θέση των εργαζομένων, μείωσαν τις συντάξεις, αυξήσανε τα όρια συνταξιοδότησης.
Θα ήθελα το σχόλιό σας γι΄ αυτό και πάλι σε σχέση με το ασφαλιστικό, μας μιλήσατε ότι μπορούν λεφτά, ότι έχετε κάποιες προτάσεις. Στο επίπεδο της εναλλακτικής λύσης που θα ξεπερνάει κάποιο αυτονόητο, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, τι έχει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Σιχλετίδη, αυτά τα οποία εσείς λέτε αυτονόητα αν εφαρμοζόντουσαν σε αυτό τον τόπο θα είχαμε μια άλλη πορεία και δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει ως σήμερα. Και για το ότι δεν εφαρμόζονται κάποιοι ευθύνονται. Κάποιοι ευθύνονται που ανοίγει η ψαλίδα, κάποιοι ευθύνονται που έχουμε το φαινόμενο της γενιάς των 700ων ευρώ. Αυτονόητα είναι όλα αυτά. Αυτονόητο είναι για παράδειγμα ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όμως εδώ στη Θεσσαλονίκη κάποιοι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την ΕΥΑΘ.
Ας πάμε στα αυτονόητα και μετά θα δώσουμε απαντήσεις και για τα σύνθετα προβλήματα. Και εμείς δεν ερχόμαστε εδώ να πούμε ότι είμαστε σωτήρες, ότι έχουμε ένα μαγικό ραβδί. Και το επόμενο διάστημα θα πάμε σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να συνομιλήσουμε με τις κοινωνικές δυνάμεις, να ανταλλάξουμε απόψεις και μαζί θα φτιάξουμε το εναλλακτικό μας πολιτικό πλαίσιο.
Όσον αφορά για τις εξαγγελίες του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είπα και πριν ότι καλό θα ήταν μαζί με αυτές τις εξαγγελίες να κάνει και μια στοιχειώδη αυτοκριτική για όσα έπραξαν οι κυβερνήσεις, στις οποίες ήταν εξέχων στέλεχος και Υπουργός. Και από εξαγγελίες έχουν χορτάσει τα αυτιά μας και από τα δύο κόμματα. Και εν πάση περιπτώσει δεν είμαστε διατεθειμένοι, δεν θα θέλαμε να ξαναδούμε για τρίτη φορά το ίδιο έργο. Το είδαμε το έργο πολλές φορές, εναλλάχθηκαν τα δύο κόμματα στην εξουσία, εξαγγείλανε πολλά, πράξανε πολύ λιγότερα από αυτά που εξαγγείλανε και ακόμη περισσότερα από αυτά τα οποία προφανώς αποκρύψανε και δεν εξαγγείλανε και οδηγήσανε στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η χώρα χρειάζεται άλλη πορεία, όχι εξαγγελίες.
Β. ΒΕΓΙΡΗ («ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»): Καλημέρα, κ. Τσίπρα ζητάτε εκλογές, λέτε όμως ότι "δεν θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ".
Λέτε ότι θα "είναι εκλογές ελπίδας", μιλάτε για "συνεργασία με αριστερούς κομμουνιστές σοσιαλιστές οικολόγους", τη στιγμή που τουλάχιστον τα οργανωμένα κομματικά σχήματα από αυτούς τους χώρους μάλλον δεν πρεσβεύουν από ότι γνωρίζουμε προοπτική συνεργασίας μαζί σας.
Τι είναι τελικά αυτό που εσείς ξέρετε κι εμείς δεν ξέρουμε, σε ότι αφορά συνεργασίες, γιατί διαφορετικά τα νούμερα τουλάχιστον με βάση τις δημοσκοπήσεις δε βγαίνουν για "εκλογές ελπίδας" όπως μόλις οριοθετήσατε.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε, υπάρχουν δύο τρόποι για να διαβάζει κανείς τις δημοσκοπήσεις. Ο ένας τρόπος είναι να μελετάει τις αυξομειώσεις των ποσοστών και να αλλάζει στρατηγική.
Όπως έκανε για παράδειγμα ο Πρωθυπουργός που ήρθε στη Θεσσαλονίκη, είπε αυτά που είπε, είδε ότι πέφτει στα ποσοστά και μάζεψε το Υπουργικό Συμβούλιο για να αλλάξει επικοινωνιακή τακτική. Ή όπως έκανε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πριν τις διακοπές έλεγε ότι "οι ευρωεκλογές θα είναι χαλαρή ψήφος" και μετά έγιναν ξαφνικά δημοψήφισμα.
Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος για να βλέπει κανείς τις δημοσκοπήσεις, υπάρχει κι ο τρόπος να βλέπει τις δημοσκοπήσεις κανείς όχι για να καθορίζει την πολιτική του απ΄ αυτές, να βλέπει τις τάσεις, να βλέπει αυτά που διαμορφώνονται στην άποψη των πολιτών, όλα όσα διαμορφώνονται, αλλά να τις βλέπει προκειμένου να δει πως θα τις ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις.
Αυτό κάναμε όταν ήμασταν στο 3%, αυτό κάνουμε και τώρα που οι δημοσκοπήσεις μας δείχνουν σε πολύ μεγαλύτερα νούμερα και αυτό που σκεφτόμαστε, όχι που ξέρουμε, αυτό που σκεφτόμαστε εμείς και ίσως δεν σκεφτόσαστε εσείς είναι ότι το επόμενο βράδυ των εκλογών η κάλπη θα καταγράψει μια μεγάλη σεισμική δόνηση και τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν.
Τίποτα δε θα είναι ίδιο όπως πριν αν ο δικομματισμός, ένα σύστημα το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει τις ευθύνες του τόπου τα τριάντα τέσσερα τελευταία χρόνια, υποστεί καθίζηση ριζική. Τίποτα δε θα είναι ίδιο αν η Αριστερά αυτά τα δημοσκοπικά ποσοστά κι ακόμα μεγαλύτερα τα καταγράψει στην κάλπη.
Θα έχουμε ένα νέο τοπίο, νέες δυνάμεις, αν θέλετε και στις υπάρχουσες δυνάμεις άλλη θα είναι η διάθεσή του την επόμενη μέρα, άλλες θα είναι αν θέλετε οι διαθέσεις του την επόμενη μέρα, το κυρίαρχο όμως για μας είναι αυτή η σεισμική δόνηση να συνοδευτεί από μία διαρκή στήριξη ενός λαϊκού κινήματος που θα μεγαλώνει, κοινωνικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων που θα μεγαλώνουν.
Διότι η λύση που σας προτείνουμε, η λύση Αριστεράς στα μεγάλα προβλήματα του τόπου δεν είναι μία λύση κοπτοραπτικής σε επίπεδο κυβερνητικών θέσεων, είναι μία λύση που έρχεται από τη στήριξη διαρθρωτικών αλλαγών και μετασχηματισμών από τον ίδιο το λαό.
Ι. ΤΣΩΧΟΣ («ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε μετά την παρουσία του κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ ο Συνασπισμός εκφράζοντας και την οργή που υπάρχει σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, υποσχέθηκε κατά κάποιο τρόπο έναν θερμό χειμώνα στην κυβέρνηση σε ότι αφορά τις κινητοποιήσεις κινημάτων, ομάδων πολιτών και λοιπά.
Μία ανάλογη επισήμανση του Αλέκου Αλαβάνου στη Βουλή, πριν από λίγο καιρό, είχε επισύρει κατά κάποιο τρόπο κατηγορίες από στελέχη της κυβέρνησης ότι "ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινούν κινητοποιήσεις". Θα ήθελα λίγο την τοποθέτησή σας σε ότι αφορά αυτό το ζήτημα.
Και αν μου επιτρέπετε και μία προσωπική ερώτηση, όχι για τις εθνικές εκλογές, αλλά για τις ευρωεκλογές. Επειδή διαβάζουμε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να τεθείτε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, αν έχετε αποφασίσει κάτι τέτοιο.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Στο πρώτο ερώτημα να σας πω ευθέως ότι τις αντιστάσεις της κοινωνίας τις υποκινούν τα μέτρα της κυβέρνησης και η κυβερνητική πολιτική κι ότι θα ήταν μεγάλη μας τιμή να έχουμε τη δυνατότητα να υποκινούμε τους αγώνες των πολιτών. Δεν το κάνουμε, δεν το θέλουμε, δεν είναι επιδίωξή μας και δε συμβαίνει αυτό.
Βρισκόμαστε δίπλα σε αυτούς τους αγώνες. Βρισκόμαστε δίπλα σε αυτούς τους αγώνες και πιστεύουμε ότι είναι προϋπόθεση αυτοί οι αγώνες για όλα αυτά τα οποία σας περιέγραψα πιο πριν. Πως θα υπάρξει λύση Αριστεράς αν δεν υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες να στηρίζουν αυτή τη λύση, αυτές τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και τομές που εμείς προτείνουμε;
Πως θα υπάρχουν λύσεις, σαν αυτές που προτείνουμε, για τη στήριξη του δημόσιου χώρου, την ανάκτηση του δημόσιου πλούτου, τη ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα πάψουν να πέφτουν τα βάρη στους πολλούς και θα πέφτουν στους λίγους και ισχυρούς όταν αυτοί οι λίγοι και ισχυροί ξέρουμε ότι ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όταν ξέρουμε ότι ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίον διαμορφώνεται η συνείδηση των πολιτών; Πως θα καταφέρουμε να φτιάξουμε μία εναλλακτική προοπτική αν δεν έχουμε κοινωνικούς αγώνες, κοινωνικές διεκδικήσεις;
Αναφερθήκατε στους αγώνες των φοιτητών. Μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι το επόμενο διάστημα αυτοί οι αγώνες πρέπει να ενταθούν. Διότι το έργο ολοκληρώθηκε φέτος, ένα μήνα πριν, όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων και είδαμε γιατί η κυβέρνηση και ο κ. Στυλιανίδης και ο Πρωθυπουργός γιατί αυτός έχει την ευθύνη, απαξίωναν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Και είδαμε γιατί εισήγαγαν τη βάση του 10. Και είδαμε γιατί μείωσαν τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια. Για να δώσουν στην αγκαλιά των κολεγίων που κατοικοεδρεύουν πέριξ της Πλατείας Κάνιγγος σε οροφοδιαμερίσματα και θέλουν να τα κάνουν ισότιμα με τα πανεπιστήμια, 60 χιλιάδες νέους ανθρώπους που δεν πέρασαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Και ξέρουμε λοιπόν ότι από τη μια χρειάζονται από την δική μας πλευρά προτάσεις και λύσεις, ήμασταν η μόνη δύναμη η οποία όταν είχαμε το νόμο πλαίσιο κατέθεσε ολοκληρωμένες προτάσεις στην Βουλή, είμαστε η μόνη δύναμη η οποία έχουμε συγκεκριμένη, συγκροτημένη πρόταση για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ώστε να σταματήσει αυτό το χάλι της παραπαιδείας, ταυτόχρονα όμως χρειάζονται δράσεις, διεκδικήσεις, αγώνες.
Με την ευκαιρία, καλούμε τους νέους και τις νέες, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, το επόμενο διάστημα να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, συλλογικές διαδικασίες, να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα και να είναι αυτοί οι οποίοι θ' ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική όπως έκαναν και με το άρθρο 16.
Σε σχέση με το ερώτημα που μου θέσατε για το ζήτημα του Ευρωψηφοδελτίου, πρέπει να σας πω ότι πολύ καλά γνωρίζετε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν διαδικασίες, υπάρχουν όργανα, υπάρχουν θεσμοθετημένα Σώματα που αποφασίζουν. Πρέπει να σας πω ότι το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα πρόσωπα, το ζήτημα για μας είναι αυτές οι εκλογές αν είναι οι πρώτες που θα βρεθούν μπροστά μας, να είναι εκλογές που θ' αποτυπώσουν μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών.
Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Θέλω μια δική σας ερμηνεία για τις αυξομειώσεις του ΣΥΝ στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων και ένα δεύτερο: Η κα Παπαρήγα δυο μέρες σας περιποιήθηκε δεόντως, είπε ότι είστε δηλητηριώδες ρεύμα του οπορτουνισμού, φοράτε με την ίδια ευκολία σμόκιν και τζιν και αυτό που προτείνετε τελικά είναι κάτι σαν τη μεθαδόνη.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η κα Παπαρήγα έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ εφευρετικότητας όταν πρόκειται ν' αναφερθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εξάμηνο τώρα αν καταγράψει κανείς τους χαρακτηρισμούς τους οποίους έχει εφεύρει, θα έχει να δει και να διασκεδάσει φαντάζομαι, διότι είναι χαρακτηρισμοί που πρώτη φορά ακούγονται.
Το ζήτημα ξέρετε ποιο είναι; Ότι η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, όλο το τελευταίο διάστημα προσπαθεί και πριονίζει με πάθος ένα κλαδί πάνω στο οποίο όμως κάθεται κι η ίδια.: Το κλαδί της Αριστεράς.
Προσπαθεί κι έχει αναγάγει σε κυρίαρχο εχθρό της, όχι του δικομματισμού, όχι τον καπιταλισμό και το νεοφιλελευθερισμό, τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό είναι ν' απορεί κανείς. Κατά τη γνώμη μ ας αυτή η στάση δεν προσφέρει υπηρεσίες, ούτε στην δυνατότητα διεξόδου, ούτε στο Λαϊκό Κίνημα. Πιστεύουμε ο ότι όσο συνεχίζει μ' αυτό τον τρόπο, χάνει την εμπιστοσύνη των αριστερών πολιτών, χάνει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων του Κομμουνιστικού Κόμματος, στους οποίους εμείς απευθυνόμαστε. Όχι για να μας ψηφίσουν.
Απευθυνόμαστε για να τους πούμε ότι η μόνη λύση, η μόνη δυνατότητα προοπτικής είναι η ενότητα τις Αριστεράς. Ξέρετε, στον ΣΥΡΙΖΑ βρισκόμαστε από πολλές και διαφορετικές συλλογικότητες, έχουμε διαφορετικές απόψεις σε πολλά ζητήματα. Όμως συνθέτουμε αυτές τις διαφορετικές απόψεις και γνωρίζουμε ότι ο μόνος δρόμος για να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά, είναι να συνθέσουμε αυτές τις απόψεις και μέσα από έναν πλουραλισμό να είμαστε δυνατότεροι και να δώσουμε μια ελπίδα για τον τόπο.
Αυτό δυστυχώς η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν το έχει καταλάβει. Θα περιμένουμε όμως. Θα περιμένουμε μέχρι να διαψευσθούν οι μύχιοι πόθοι όλων όσων θέλουν να μας καταγράψουν σαν μια δύναμη του συστήματος. Θα περιμένουμε και θα έχουμε τη πόρτα του διαλόγου ανοιχτή.
Για τις δημοσκοπήσεις: Σας είπα και πιο πριν ότι εμείς έχουμε έναν διαφορετικό τρόπο να διαβάζουμε τις δημοσκοπήσεις. Παρ' όλα αυτά θα σας πω ότι αυτό που για μας έχει ιδιαίτερη σημασία είναι σ' αυτές τις δημοσκοπήσεις που εδώ κι ένα εξάμηνο δείχνουν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει σχεδόν τριπλασιάσει τις δυνάμεις του γιατί ακόμα και οι τελευταίες που δείχνουν κάποιες αυξομειώσεις στη στάθμιση των αναποφάσιστων, δείχνουν τριπλάσιο ποσοστό απ' αυτό που πήραμε στις προηγούμενες εκλογές.
Αυτό που για μας έχει σημασία είναι δυο στοιχεία πάρα πολύ σημαντικά. Πρώτο στοιχείο: Ποιο είναι το κόμμα που κάνει την πιο ουσιαστική αντιπολίτευση: Με 35-40% ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερο στοιχείο: Ποιο είναι το ποσοστό που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ηλικίες 20-35; Σταθερά γύρω και πάνω από το 20%. Αυτά είναι ποιοτικά στοιχεία που για μας είναι πάρα πολύ σημαντικά. Ακούμε εδώ και έξι μήνες, από τότε που οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν 15-16%, ενώ τώρα καταγράφουν 13, ότι πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μύχιος πόθος, τους κατανοούμε. Χαιρόμαστε να βλέπουμε αυτά να γράφονται.
Τους κατανοούμε διότι ξέρουμε ότι κάθε βράδυ πηγαίνουν στις δεξιώσεις και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους, το μόνο που τους αφορά, το μόνο που τους προβληματίζει, όχι οι δημοσιογράφοι, αυτοί έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν εξωθεσμικά το πολιτικό σύστημα, η μόνη τους αγωνία είναι τι θα γίνει μ' αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ. Τ θα γίνει μ' αυτή τη δύναμη η οποία είναι ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη; Πώς θα γίνει να πέσει;
Και αυτός ο μύχιος πόθος καταγράφεται και πολλές φορές σε άρθρα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων, καταγράφεται παντού. Άρα λοιπόν αν πέφτει έξι μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται σήμερα σ' αυτά τα ποσοστά του τριπλασιασμού, στην πραγματικότητα άρα πόσο είχε ανέβει και μας το κρύβατε; Είχε φτάσει στο 30;
Να σοβαρευτούμε: Εμείς τις δημοσκοπήσεις δεν τις βλέπουμε για να καθορίζουμε την πολιτική μας από αυτές. Τις βλέπουμε προκειμένου να δούμε πώς ακόμα και αυτές θα τις ανατρέψουμε. Δε μας αρκεί ούτε το 10, ούτε το 12 ούτε το 15 ούτε το 18. Δεν θέλουμε να είμαστε αυτάρεσκοι σε δημοσκοπικά ποσοστά, θέλουμε να πάμε σε μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών για δοθεί ελπίδα στον τόπο.
Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Με βάση τα σημερινά δεδομένα θέλω να σας ρωτήσω πόσο ρεαλιστικό είναι να μιλάμε για κυβέρνηση της Αριστεράς και δεύτερον, αν μπορείτε να μας προσδιορίσετε με ποσοστά όταν μιλάτε για αλλαγή των συσχετισμών.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είπα και πιο πριν ότι το τι είναι ρεαλιστικό και τι δεν είναι ρεαλιστικό έχει να κάνει με τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν. Αυτό είναι που καθορίζει το τι είναι ρεαλιστικό και τι δεν είναι ρεαλιστικό.
Μέχρι πρότινος, η μόνη ρεαλιστική επιλογή ήταν η διαιώνιση ενός συστήματος το οποίο είχε εναποθέσει την τύχη του κόσμου στην κερδοφορία, ήταν ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Σήμερα βλέπουμε στον κόσμο ότι αναγκάζονται ακόμα και σε μεγάλες χώρες, μητροπόλεις του καπιταλισμού, ν' αλλάζουν κατεύθυνση.
Σήμερα βλέπουμε ότι τα πράγματα αρχίζουν και αλλάζουν, ότι μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική φάση. Και αυτά που μέχρι χθες δεν τολμούσαμε να τα πούμε με ευκολία, σήμερα γίνονται σχεδόν αυταπόδεικτα και αυτά που λέμε σήμερα και επίσης θεωρούν ότι δεν είναι ρεαλιστικά όλα όσα λέμε, αύριο θα τα πουν κάποιοι άλλοι. Εμείς τα λέμε σήμερα όμως. Εμείς λέμε ότι είναι ρεαλιστικός στόχος. Κι αν θέλετε είναι αναγκαίος στόχος. Είναι η μόνη λύση διεξόδου.
Για τα ποσοστά ξέρετε, δεν θα ήθελα να μπω σε μια συζήτηση επί των ποσοστών, διότι αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε και τον συσχετισμό των δυνάμεων. Διότι αλλιώς είναι να έχει 20%, 25% ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά να έχουν 40% και 42% οι άλλες δυνάμεις και αλλιώς είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων με χαμηλότερα ποσοστά να είναι τελείως διαφορετικός. Άρα αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση.
Γ. ΚΑΤΣΙΑΝΗΣ («ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΘΕΣ/ΚΗΣ»): Ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Κατά την διάρκεια της παρουσίας του Πρωθυπουργού εδώ στην Θεσσαλονίκη, ένα θέμα το οποίο έθιξε ήταν και το ζήτημα της μετεγκατάστασης της Δ.Ε.Θ. και την δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στον συγκεκριμένο χώρο. Θα ήθελα ένα σχόλιο επ' αυτού, πώς βλέπει ο Συνασπισμός δηλαδή αυτή την πρόταση. ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια και θα σας πω ότι όταν άκουσα την πρόταση του Πρωθυπουργού, είπα «να και κάτι θετικό», δεν είχε τίποτα θετικό να πει στην Δ.Ε.Θ. Όταν έμαθα όμως ότι δεν συνοδεύεται από κανένα επεξεργασμένο σχέδιο, όταν έμαθα ότι ήταν απλά μια εξαγγελία, κατάλαβα ότι ήταν μια λύση της τελευταίας στιγμής, μια τσόντα στο κείμενο της ομιλίας του προκειμένου να πει και κάτι ευχάριστο. Χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο, χωρίς μια πρόταση η οποία ν' απαντά στο μεγάλο πολεοδομικό ζήτημα της πόλης της Θεσσαλονίκης. Είναι μια πρόταση στο κενό.
Εμείς περιμέναμε να δούμε. Και θα καταθέσουμε και τις προτάσεις μας. Θα καταθέσουμε τις προτάσεις μας διότι εμείς πράγματι θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να μετεγκατασταθεί η Δ.Ε.Θ. αλλά να πάει σε μια περιοχή η οποία με την μετεγκατάσταση θ' αναβαθμιστεί, να πάει σε μια περιοχή η οποία θα έχει πρόσβαση και θα υπάρχει συγκοινωνία, μετρό, σιδηρόδρομος, και βεβαίως ταυτόχρονα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι το φιλέτο της πόλης στο κέντρο της πόλης, δεν θα γίνουν οικόπεδα προς αξιοποίηση όπως έγινε με το αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα.
Και να σας πω κι ένα τελευταίο: Ας ελπίσουμε να μην είναι μια ακόμη εξαγγελία απ' τις πολλές που έχετε ακούσει εσείς εδώ οι Θεσσαλονικείς, όπως η εξαγγελία του μετρό για παράδειγμα, που την έχουν εξαγγείλει τρεις τέσσερις κυβερνήσεις, αλλά ακόμα βλέπουμε ότι τα έργα σας ταλαιπωρούν και δεν προχωρούν με τους ρυθμούς που θα έπρεπε να προχωρούν.
Σ. ΑΛΚΑΤΖΙΔΗΣ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»): Πρώτη ημέρα της σχολικής χρονιάς κ. Πρόεδρε, αλλά το κουδούνι όπως φαίνεται για τα σχολεία έχει χτυπήσει με πολλά προβλήματα. Ελλείψεις καθηγητών, η ανακατωσούρα με τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, ακόμη και ακατάλληλα κτίρια. Την ίδια ώρα ο Υπουργός Παιδείας λέει ότι όλες οι ανάγκες θα καλυφθούν. Συμμερίζεστε εσείς αυτή την αισιοδοξία του; Και αν όχι, τι προτείνετε; Καλείτε και τους μαθητές, όπως και τους φοιτητές, στο δρόμο του αγώνα;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Το ζήτημα δεν είναι αν συμμερίζομαι εγώ την αισιοδοξία του Υπουργού. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να τη συμμεριστεί η μέση ελληνική οικογένεια, που ξέρει ότι και φέτος θα δώσει ένα μεγάλο μέρος του οικογενειακού της προϋπολογισμού για ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία. Που ξέρει ότι αυτό που ονομάζουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι μονάχα στα χαρτιά. Είναι για να το λέμε αλλά δεν υπάρχει.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν συμμερίζομαι τα όσα λέει ο κ. Στυλιανίδης, το ζήτημα είναι ότι υπάρχει ανάγκη για ριζική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα, που πρέπει να ξεκινήσει από το Δημοτικό, από το Νηπιαγωγείο θα έλεγε κανείς. Υπάρχει ανάγκη για τη μεγάλη αλλαγή μέσω ενός συστήματος ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Υπάρχει ανάγκη για δαπάνες για την παιδεία, εγώ θα έλεγα μεγαλύτερες του 5% του ΑΕΠ, διότι είμαστε η τελευταία χώρα σε δαπάνες για την παιδεία. Και βεβαίως αν όλα αυτά δεν αλλάξουν, θα συνεχίσει ο Υπουργός να λέει ότι τίποτα δεν τρέχει, όμως θα συνεχίσει η ελληνική οικογένεια να δίνει από το υστέρημά της προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.
Άρα λοιπόν νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να συζητάμε στα όσα λέει ο Υπουργός. Έχει νόημα να δούμε πώς θα μπορέσουμε να στήσουμε ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Στο ερώτημά σας εάν καλούμε και τους μαθητές, είμαστε βέβαιοι ότι οι μαθητές θα βρεθούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα, δεν είναι ανάγκη να τους καλέσουμε εμείς. Είμαστε βέβαιοι διότι τα προβλήματα στο χώρο των σχολείων είναι εκρηκτικά. Όσο εκρηκτικό όμως είναι, και αυτό είναι ακόμα σημαντικότερο, το ότι αυτά τα νέα παιδιά, των 15, των 16, αισθάνονται ότι δεν έχουν προοπτική, ότι δεν έχουν μέλλον, ότι δεν έχουν αύριο. Και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό και δεν αρκεί να τους το πούμε εμείς για να το καταλάβουν.
Β. ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ («ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» & «ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΕΡΤ3»): Κύριε Πρόεδρε, στην αρχή της εισαγωγικής ομιλίας σας είπατε, με έμφαση το δηλώσατε, μιλάτε για τέλος εποχής. Δεν χρειάζεται να πω ότι αυτό είναι μια διαπίστωση. Απλά, συνοδεύετε, επειδή βλέπετε το τέλος εποχής, βλέπετε και την έλευση μιας νέας εποχής; Και τι κουβαλάει αυτή;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα σας απαντήσω με αισιοδοξία. Κάθε φορά που αλλάζει η εποχή, έρχεται μια άλλη. Όμως θα σας απαντήσω μεταφέροντας τα λόγια του Έβο Μοράλες, του Προέδρου της Βολιβίας, όπου έλεγε ότι δεν βρισκόμαστε σε μία εποχή αλλαγών, αλλά σε μία αλλαγή εποχής.
Πιστεύουμε ότι αλλάζει η εποχή, πράγματι, βρισκόμαστε σε μια νέα ιστορική φάση, το είπα και στην αρχή. Σε μια νέα ιστορική φάση, σε μια φάση καμπής. Όχι μονάχα για τη χώρα μας, για όλη την Ευρώπη, διεθνώς. Ίσως η χώρα μας, εξαιτίας αυτών των παραδόσεων των κοινωνικών αγώνων, ίσως η χώρα μας εξαιτίας αυτής της παράδοσης που έχει η αριστερά ως παράταξη και εξαιτίας αυτής της δυναμικής των αγώνων που έχουν αναπτυχθεί, να μπορέσει να αποτελέσει πρωτοπόρο μέσα στην Ευρώπη αλλαγής των συσχετισμών, αυτό που εμείς ονομάζουμε «αδύναμο κρίκο».
Αυτό προσδοκούμε, αυτό ελπίζουμε και είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορεί να γίνει. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα το δούμε το επόμενο διάστημα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είμαστε βέβαιοι ότι το βλέπουμε -όχι θα το δούμε- σε μεγάλους αγώνες που διεξάγονται ήδη σε αυτό το μεγάλο πολιτικό εργαστήρι που λέγεται Λατινική Αμερική.
Πιστεύουμε ότι αλλάζει η εποχή και πιστεύουμε ότι είναι πολύ μακριά πια η αρχή της δεκαετίας του '90, όπου είχε κυριαρχήσει ο νεοφιλελευθερισμός και οι αντιλήψεις ότι τελείωσαν οι ιδεολογίες και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος. Σήμερα η εναλλακτική διέξοδος είναι και εφικτή, αλλά όμως είναι και αναγκαία, διότι τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί σε τέτοιο βαθμό που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ΕΡΤ3»): Να γυρίσουμε λίγο στις δημοσκοπήσεις και να σας ρωτήσω αν βλέπετε το μεγάλο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, που πλέον γίνεται τρίτο κόμμα σε πολλές από αυτές, αφήνει κάποια περιθώρια για δημιουργία νέου κόμματος.
Και δεύτερον αν η δημοτικότητά σας, που εμφανίζεται σταθερά πρώτη σε πολλές πρόσφατες δημοσκοπήσεις, σας ικανοποιεί, ή σαν σας περνάει ποτέ από το νου ο φόβος μην καταλήξετε στη ρήση του Λεωνίδα Κύρκου «μας αγαπάνε αλλά δεν μας ψηφίζουνε»;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Λεωνίδας έλεγε «δεν μας παντρεύονται», αλλά εγώ ξέρετε δεν έχω καμιά τέτοια διάθεση να με παντρευτεί κανένας, οπότε το ζήτημά μου δεν είναι η δημοτικότητά μου. Ξέρετε, εμείς στην αριστερά έχουμε και μια άλλη κουλτούρα. Δεν μας ενδιαφέρει και δεν έχουμε και την αντίληψη ότι θα έρθει κάποιος να μας σώσει, τη μεσσιανική αντίληψη, και πιστεύουμε ότι συλλογικοί αγώνες και συλλογικές ηγεσίες δίνουν λύσεις. Κι εγώ είμαι σήμερα, αύριο δεν θα είμαι, θα είναι κάποιος άλλος, όπως και χθες ήταν κάποιος άλλος στη θέση μου, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι να μπορέσει να καταλάβει ο κόσμος ότι η δύναμη είναι στους δικούς του αγώνες, ότι έχει δύναμη στα χέρια του και πρέπει να τη χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη.
Τώρα, στο πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας. Ακούστε, τα κόμματα υπάρχουν όταν έρχονται να καλύψουν κάποιες κοινωνικές ανάγκες. Αναρωτιέται κανείς ποια κοινωνική αναγκαιότητα θα έρθει να καλύψει ένα νέο κόμμα, και μάλιστα με αυτά τα σενάρια που απεργάζονται κάποιοι κύκλοι περί κόμματος των επιχειρηματιών.
Δεν φτάνει δηλαδή που αυτοί οι επιχειρηματίες πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας, δεν φτάνει που κερδίζουν περισσότερα διότι φοροδιαφεύγουν, διότι επωφελούνται και προσπαθούν να κερδίσουν πατώντας επί πτωμάτων, θα ζητήσουν και την ψήφο όσον εκμεταλλεύονται, δήθεν θα μας λύσουν τα προβλήματα.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ότι ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να έχει ρεαλιστική εφαρμογή στη χώρα. Είχε ενδεχομένως στην Ιταλία σε μια ιδιόμορφη περίοδο, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην κρίση και στη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών και το κατανοούν και οι ίδιοι, τα έχουν νομίζω αποσύρει αυτά τα σενάρια.
Θα προσπαθήσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να δυναμώσουν -και κάνουν ό,τι μπορούν- για να δυναμώσουν το δικομματισμό, όμως ο δικομματισμός στη συνείδηση των πολιτών κατά την εκτίμησή μας έχει καταρρεύσει, έχει φάει τα ψωμιά του. Είναι δομικά τα προβλήματα. Όσο και αν τον στηρίξουν, δεν θα καταφέρουν να τον σώσουν.
Γ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΡΙΣΤΕΡΑ»): Το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στη φετινή μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση ήταν «δεν πάει άλλο». Η κατάσταση στην κοινωνία όντως είναι αφόρητη. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι βλέπουν το χειμώνα που έρχεται με τρόμο. Πόσο αναγκαία και επιτακτική είναι πλέον η ενωτική δράση της αριστεράς, στην οποία έχει πρωτοστατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην είναι τόσο βαρύς ο χειμώνας για τους εργαζόμενους;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Όταν πριν από χρόνια ξεκινούσαμε αυτό το παράτολμο εγχείρημα της συνύπαρξης, σε ένα φόρουμ διαλόγου, αργότερα σε κοινωνικούς αγώνες, πλατιών δυνάμεων της αριστεράς, πιστεύαμε και ξέραμε ότι ξεκινάμε ένα πολύ δύσκολο πρωτοποριακό τόλμημα. Όταν η αριστερά στη χώρα μας έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την πολυδιάσπαση, ξέραμε ότι ξεκινάμε ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Ξέραμε όμως ταυτόχρονα ότι ό,τι μεγάλο έχει γίνει σε αυτή τη χώρα -και έχουν γίνει σημαντικά πράγματα- ό,τι μεγαλύτερο, ό,τι λαμπρότερο έχει να δείξει η ιστορία αυτής της χώρας έγιναν όταν η αριστερά ήταν ενωμένη και απευθύνθηκε ανοιχτά σε πλατιές κοινωνικές δυνάμεις. Το έπος της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ, αργότερα μετά τις στάχτες του εμφυλίου, από τα ξερονήσια και τις φυλακές σταθήκανε στα πόδια τους, και μέσα από μια πλατιά ενότητα, με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά κατάφεραν να γίνουν μια δύναμη που συγκλόνισε και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Πολύ αργότερα όταν στον αντιδικτατορικό αγώνα, παρά τις διασπάσεις, κατάφερε να γίνει μία δύναμη που συγκίνησε τους νέους ανθρώπους σε έναν αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία, πολύ αργότερα όταν δημιούργησε τον ενιαίο Συνασπισμό, παρά το γεγονός ότι αυτός προδόθηκε από ευθύνες της ίδιας της αριστεράς.
Ξέρουμε λοιπόν και τώρα ότι αν υπάρχει μια προοπτική να φτιάξουμε κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό, να αλλάξουμε τα πράγματα, να γράψουμε λαμπρές σελίδες στην ιστορία αυτού του τόπου, αυτό θα το κάνουμε μέσα από την ενότητα και την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς.
Και μέσα από τη συνύπαρξης μιας πολιτικής αριστεράς με τους κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις, που είναι για μας το προαπαιτούμενο να αναπτυχθούν και να γιγαντωθούν το επόμενο διάστημα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
Δ. ΤΣΙΟΤΣΙΟΥ («ALPHA TV»): Έχουμε ακούσει πολλές φορές τον Πρωθυπουργό να λέει σεμνά και ταπεινά. Από την άλλη καθημερινά το τελευταίο διάστημα ακούμε πολλά ονόματα Υπουργών όσον αφορά για το θέμα της Μονής Βατοπεδίου. Χθες ο ίδιος ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης ζήτησε κάποιοι να κάνουν πολιτικό χαρακίρι και να παραιτηθούν. Ποια είναι η δική σας άποψη
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είπα και στην εισαγωγική μου ομιλία, ότι έχουμε ένα ιδιόμορφο φαινόμενο. Υπουργοί της Κυβέρνησης να έχουν μετατραπεί σε ατζέντηδες του δημόσιου πλούτου. Και καλούμε τον Πρωθυπουργό να πάρει θέση. Και καλούμε και τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να πάρει θέση, διότι αυτή η υπόθεση έχει ξεκινήσει από το 1999.
Και καλύφθηκε από μία Ιερή σιωπή. Στην πραγματικότητα όμως είναι μια υπόθεση Ιερής διαπλοκής, αντίστοιχης ίσως μ' αυτής της υπόθεσης της SIEMENS. Είναι μια υπόθεση που μπορεί να κρύβει πολλά από πίσω, διότι όταν κάποιος χαρίζει σε κάποιον άλλον 100 εκατομμύρια ίσως και παραπάνω, φαντάζομαι ότι δεν το κάνει για τις ανάγκες της ψυχής του, όπως φαντάζομαι ότι δεν γίνανε όσα γίνανε εξ αιτίας της θρησκευτικής πίστης των Υπουργών και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που πηγαινοερχόντουσαν στην Μονή για να κλείσουν τα Ιερά DEALS.
Άρα, λοιπόν, είναι μια υπόθεση που πρέπει να εξεταστεί σε βάθος και γι' αυτό ζητήσαμε Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή από το '99 έως σήμερα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ»): Θα ήθελα να ρωτήσω κ. Τσίπρα, ας ακούω τόση ώρα να μιλάτε για Κυβέρνηση όχι Κεντροαριστεράς, Κυβέρνηση Αριστεράς. Θεωρείτε ότι η ελληνική κοινωνία έχει πάψει να είναι φοβική στην Αριστερά;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν ξέρω αν το επιχείρημα που θα ακούσουμε το επόμενο διάστημα αν συνεχίσει να αποτελεί ελπίδα για τον τόπο η δυναμική η κοινωνική του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα είναι αντίστοιχο με τα επιχειρήματα που ακούγαμε τη δεκαετία του '60, όταν να έρθει στα πράγματα η Αριστερά θα πάρει την περιουσία των φτωχών και το πιστεύανε αυτό κάποιοι που είχαν ένα βόδι και ένα γάιδαρο και τρομάζανε ότι θα έρθουν οι Κόκκινοι να τους πάρουν τα λεφτά.
Ακούμε αντίστοιχα όμως επιχειρήματα, ότι αυτοί δεν έχουν ρεαλιστικές προτάσεις και αν έρθουν στα πράγματα θα διαλυθεί η οικονομία. Πόσο άλλο να διαλυθεί αυτή η οικονομία, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο περιθώριο.
Νομίζω όμως ότι το κυρίαρχο στοιχείο της εποχής μας είναι, ότι πρέπει να δοθεί λύση. Δεν αποτελούν λύσεις οι επιλογές που έκαναν οι προηγούμενες Κυβέρνησης, οι επιλογές της τελευταίας 15ετίας, οι νεοφιλελεύθερες επιλογές που μας ήρθαν ως μονόδρομος, νεοφιλελεύθερες δήθεν, διότι ούτε νέες ήταν, ούτε φιλελεύθερες, επιλογές που μείνανε στην ασυδοσία της λειτουργίας των αγορών. Πρέπει να δοθούν λύσεις ενίσχυσης της κοινωνίας. Αυτές οι λύσεις, είναι λύσεις Αριστεράς.
Άρα, λοιπόν, όταν ρωτάτε πώς θα πάμε σε λύσεις Αριστεράς, εμείς λέμε ότι θα πάμε βεβαίως με αλλαγή συσχετισμού, αλλά και με ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μετασχηματισμών που θα δίνει λύσεις στα προβλήματα. Διότι αν θέλετε, το νέο στοιχείο είναι ότι σήμερα πρέπει να απαντήσουμε, πώς αυτό το χειμώνα δεν θα πεθάνουν από το κρύο χιλιάδες συμπολίτες μας επειδή δεν θα έχουν πετρέλαιο να πάρουν.
Πώς θα ενισχύσουμε την αγροτική παραγωγή και το εισόδημα χιλιάδων αγροτών που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης όταν διαρκώς ακριβαίνουν οι ζωοτροφές και όταν το καρτέλ των τροφίμων τους έχει στραγγαλίσει.
Πώς θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε χιλιάδες συμπολίτες μας από την μέγγενη των Τραπεζών, που έχουν φτιάξει τις εισπρακτικές εταιρείες που τους κατατρώνε τη ζωή και τους παίρνουν τα σπίτια. Είναι ερωτήματα.
Εμείς λέμε ότι σ' αυτά τα ερωτήματα έχουμε απαντήσεις. Εύκολες; Όχι δύσκολες. Έχουμε όμως απαντήσεις. Η άλλη πλευρά δογματικά προσηλωμένη σε μια πολιτική που γεννά αντιθέσεις δεν έχει καμία απάντηση.
κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Θέλω να σας ρωτήσω αν κατά τη γνώμη σας υπάρχει ηθικό ζήτημα με τις μπίζνες που κάνει η σύζυγος του Υπουργού Επικρατείας;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε. Ηθικό ζήτημα υπάρχει με την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και που καλύπτει διαρκώς ο Υπουργός Επικρατείας. Από εκεί και πέρα εγώ δεν συμφωνώ με την αντίληψη της οικογενειακής ευθύνης. Βεβαίως και αν οι μπίζνες όπως λέτε, είναι μπίζνες παράνομες ή αν οι μπίζνες αυτές διευκολύνονται, δεν θα τοποθετηθώ επ' αυτού, από το αξίωμα του συζύγου είναι κάτι στο οποίο πρέπει να απαντήσει. Πρέπει να απαντήσουν και η κα Ζαχαρέα και ο κ. Ρουσόπουλος.
Όμως επιτρέψτε μου να σας πω, ότι εμείς θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα ζητήματα. Με απασχολεί πολύ περισσότερο το γιατί ο κ. Ρουσόπουλος καλύπτει ή τι ρόλο έπαιξε στην ιστορία του Βατοπεδίου, παρά το αν εν πάση περιπτώσει η γυναίκα του κάνει μπίζνες και ταυτόχρονα παρουσιάζει ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων.
Δεν το κάνει τώρα, το κάνει πολλά χρόνια τώρα. Όπως επίσης θα μου επιτρέψτε μ' αυτή την αφορμή να σας πω, ότι για μένα και για μας ήταν τεράστιο ζήτημα η νοθεία που γίνεται στο Σύνταγμα με την διασταλτική ερμηνεία των άρθρων του Συντάγματος, όπου πάει να παρακαμφτεί το άρθρο 16 και όχι γι' αυτό το πανηγύρι, η παιδική χαρά στη Βουλή.
Βεβαίως σημαντικό πρόβλημα και είπαμε να διερευνηθεί. Αλλά αν το ξέραμε τρεις μήνες θα το λέγαμε τρεις μήνες πριν, δεν θα περιμέναμε την κατάλληλη στιγμή. Εμείς κάνουμε αντιπολίτευση στα μεγάλα προβλήματα, κάνουμε αντιπολίτευση με το λαό και όχι με το ΛΑ.Ο.Σ. και κάνουμε αντιπολίτευση η οποία έχει σαν στόχο τις πολιτικές ευθύνες και τις πολιτικές επιλογές και όχι τις προσωπικές ευθύνες και τις προσωπικές επιλογές
Από τη μηδενική ανοχή περνάμε στην απεριόριστη ανοχή, στη συγκάλυψη και στη συνενοχή.
Η παρουσία του εδώ σηματοδότησε ένα τέλος εποχής, διότι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, δεν μπορεί πια να πείσει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Και δεν μπορεί να πείσει γιατί η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα καζάνι που βράζει. Γιατί σήμερα κάθε οικογένεια σηκώνει το δικό της σταυρό με τα δάνεια, με τις πιστωτικές κάρτες, με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, με τα φροντιστήρια, με το πετρέλαιο. Γιατί οι νέες και οι νέοι δεν μπορούν πια να βρουν δουλειά και ας σκοτώνονται από το Λύκειο για μια θέση στην αγορά εργασίας με 600,00 ανασφάλιστοι. Γιατί οι συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων είναι στα επίπεδα των 600,00 το μήνα και αναγκάζονται να επιβαρύνουν τις οικογένειές τους.
Αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πια, έστω και ενστικτωδώς, ότι την ώρα που οι δυσκολίες τους πολλαπλασιάζονται, την ώρα που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν όλο και περισσότερο για να καλύπτουν όλο και λιγότερες ανάγκες τους, την ίδια στιγμή που αγωνιούν για να τα βγάλουν πέρα με τις Τράπεζες, το Σούπερ Μάρκετ, τα φάρμακα, τη βενζίνη, τα είδη πρώτης ανάγκης, ακριβώς την ίδια στιγμή υπάρχουν κάποιοι που βουλιάζουν στα κέρδη.
Ακριβώς την ίδια στιγμή υπάρχουν κάποιοι που κερδοσκοπούν. Κερδοσκοπούν φτιάχνοντας Καρτέλ στα τρόφιμα, στα φάρμακα, στα καύσιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης. Πλέον ο Πρωθυπουργός, δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Η κοινωνία πια έχει καταλάβει, ότι η πολιτική του επιλογή να ενισχύει τους πλουσιότερους και να κάνει τους φτωχούς φτωχότερους, είναι αυτή που μας έχει οδηγήσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Την ίδια στιγμή έχουμε μια Κυβέρνηση, όπου έχει μετατραπεί σε γραφείο real estate. Έχουμε μια Κυβέρνηση με Υπουργούς που συμπεριφέρονται ως μεσίτες και ατζέντηδες για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου είτε αυτό έχει να κάνει με τον ΟΤΕ, είτε έχει να κάνει με την ενέργεια, είτε με την Ολυμπιακή, είτε με τα φιλέτα της δημόσιας γης, όπως στην περίπτωση του Βατοπεδίου.
Η περίπτωση Βατοπεδίου ξεκινά από πολύ παλιά. Από το 1999, την περίοδο που κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν μπορεί να παίζει το ρόλο του Εισαγγελέα και του κατήγορου. Στο εδώλιο, ως κατηγορούμενοι, μαζί με τους Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να κάτσουν και οι τότε Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί μόνο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς άραγε από το 1999 έως σήμερα προσπαθεί με διαρκείς ερωτήσεις και κινητοποιήσεις να αναδεικνύει αυτό το θέμα;
Εδώ υπάρχουν μια σειρά από αναπάντητα ερωτηματικά, τα οποία θα σας τα θέσω.
Γιατί το 1998, με απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, έγινε δεκτή η άποψη του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Κράτους, ότι το Δημόσιο δεν διεκδικεί την κυριότητα των Αγίων Θεοδώρων και της Νησίδας Μπουρού; Τότε Κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ και Υπουργός Οικονομίας ήταν Υπουργός του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί με απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας το 2002, πάλι επί ΠΑΣΟΚ, το δημόσιο παραιτείται από τη διεκδίκηση 25.000 στρεμμάτων στη λίμνη Βιστωνίδα;
Γιατί στην ερώτηση του βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς του Γιάννη του Δραγασάκη το 2003, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας δεν απαντά. Και ο κ. Βενιζέλος τότε, Υπουργός Πολιτισμού του εγχειρίζει τις απόψεις της 12ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων που αποτελούν καταπέλτη σε σχέση με τις αποφάσεις τής τότε Κυβέρνησης, αλλά η Κυβέρνηση δεν αποφασίζει να επαναδιεκδικήσει τις εκτάσεις.
Γιατί άραγε εδώ και 9 χρόνια από κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επικρατεί Ιερή σιωπή για το όλο θέμα;
Και φτάσαμε στην ανάγκη να πάμε σε μια δυναμική κινητοποίηση και η βουλευτής του Συνασπισμού η Λίτσα Αμανατίδου να σπάσει το άβατο και να μπει μέσα στο χώρο του Αγίου Όρους προκειμένου να αναδείξουμε το θέμα;
Γιατί υπάρχει άραγε αυτή η ιερή σιωπή; Και βεβαίως, τι δουλειά είχαν όλο το προηγούμενο διάστημα στην Μονή του Βατοπεδίου πρωτοκλασάτα στελέχη των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ; Άραγε για να σώσουν την ψυχή τους και να προσευχηθούν;
Είναι αναπάντητα ερωτηματικά. Οι πολίτες όμως καταλαβαίνουν. Οι πολίτες κατανοούν ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο, εδώ και 15 χρόνια, ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τώρα και οι παλιότερα Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, εκποιούν το δημόσιο πλούτο και μεταφέρουν τα βάρη στις ασθενέστερες οικονομικά κοινωνικές δυνάμεις.
Αυτή η κατάσταση πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Ο κόσμος καταλαβαίνει, ότι τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει η Κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει υποτίθεται την κρίση, είτε αφορούν στην φορολογία, είτε στις ιδιωτικοποιήσεις, είτε στα εργασιακά, είτε στο ασφαλιστικό, είναι μέτρα που αποσκοπούν όχι στην τόνωση της εργασίας, ούτε στην οικονομική ανάπτυξη. Είναι μέτρα που αναδιανέμουν τον κοινωνικό πλούτο από τους φτωχούς προς τους πλούσιους.
Και εγώ διερωτώμαι. Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να μαζεύει χθες το Υπουργικό Συμβούλιο και να κάθεται απέναντι από τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Βουλγαράκη και να τους βλέπει; Να κάθεται απέναντι από έναν Υπουργό ο οποίος προκειμένου να φοροδιαφύγει, φτιάχνει off sore εταιρείες για να διασώσει τη μεγάλη του περιουσία. Και δίπλα του να κάθεται ένας άλλος υπουργός, ο οποίος προσπαθεί να καταληστέψει τους χαμηλόμισθους και τους χαμολοσυνταξιούχους, τη γενιά των 700,00 , όλων όσων εργάζονται με μπλοκάκι.
Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να τους έχει απέναντί του σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο; Και δεν τους μαζεύει να τους πει, ότι η παράσταση έλαβε τέλος. Δεν τους μαζεύει να τους πει, ότι αυτός ο κυβερνητικός θίασος πρέπει να σταματήσει πια να λειτουργεί, να δίνει παραστάσεις, και να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες προκειμένου να δοθεί λύση.
Μας λένε ότι για όλα αυτά φταίει η διεθνής οικονομική κρίση. Ότι η διεθνής οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει την ανάγκη να οδηγηθούμε σ' αυτή την ανάλγητη πολιτική. Και εμείς διερωτόμαστε. Αλήθεια γι' αυτή την κρίση ποιος ευθύνεται; Ποιες πολιτικές την δημιούργησαν;
Διερωτόμαστε αν η χώρα μας είναι ένας ουδέτερος παρατηρητής σ' αυτές τις εξελίξεις. Μήπως η πολύφερνη οικονομική κρίση, η διεθνής οικονομική κρίση είναι ένα φυσικό φαινόμενο, σαν τον τυφώνα Γκουστάβο που σάρωσε το προηγούμενο διάστημα την Καραϊβική;
Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε αυτή η οικονομική κρίση από τη δογματική προσήλωση των κυβερνήσεων σε μια πολιτική συγκέντρωσης του πλούτου σε ελάχιστα χέρια; Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε από την ενίσχυση της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας στις διεθνείς αγορές;
Η χώρα μας άραγε, πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την κρίση;
Για να πούμε του λόγου το αληθές, η κρίση δεν είναι το ίδιο πράγμα για όλους. Κρίση αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Κρίση αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, τα νοικοκυριά που αναγκάζονται να πληρώνουν μεγάλο μέρος του οικογενειακού τους προϋπολογισμού στα φροντιστήρια για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, που πηγαίνουν στα Σούπερ Μάρκετ και βλέπουν τις τιμές να ανεβαίνουν ραγδαία. Αυτοί αντιμετωπίζουν κρίση.
Δεν αντιμετωπίζει καμία κρίση ο κ. Βγενόπουλος, που μου έκανε και αγωγή πριν από λίγους μήνες. Δεν αντιμετωπίζουν καμία κρίση οι εφοπλιστές που βλέπουν τα κέρδη τους να υπερδιπλασιάζονται ή οι Τραπεζίτες που στους τελευταίους ισολογισμούς είχαν 120% αύξηση της κερδοφορίας τους.
Η κρίση δεν είναι το ίδιο για όλους. Εκεί που πραγματικά έχει ξεσπάσει οικονομική κρίση, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, βλέπουμε τους τραπεζίτες να παρακαλάνε το κράτος να κοινωνικοποιήσει τις ζημιές τους. Εδώ δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο.
Όντως είναι ένα πραγματικό φαινόμενο η διεθνής οικονομική κρίση και σηματοδοτεί την αποτυχία ενός μοντέλου δογματικά προσανατολισμένου στην κερδοφορία, δηλαδή την αποτυχία της οικονομίας των εμπορεύσιμων αξιών.
Για να αντιμετωπίσει κανείς αυτή την κρίση πρέπει κατ' αρχάς να προσπαθήσει να δει τις αιτίες της και να αλλάξει πολιτική. Η Κυβέρνηση η δική μας και βεβαίως, και οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών της Ευρώπης, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Αντί να αλλάξουν πολιτική ενισχύουν την ίδια πολιτική, η οποία έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις την κρίση, είναι να κλείσεις τα μάτια. Ένας άλλος τρόπος είναι να ζητήσεις, να ανιχνεύσεις νέα μοντέλα ανάπτυξης. Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις την κρίση είναι να ενισχύσεις τη δόση της ίδιας αδιέξοδης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με περισσότερες θυσίες για τα λαϊκά στρώματα, τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους, τους μικροεπαγγελματίες, τους συμβασιούχους. Με περισσότερους έμμεσους φόρους, φορολογική ασυλία για τους έχοντες. Με καθήλωση των μισθών. Ένας άλλος τρόπος είναι να αλλάξεις ρότα. Και να ενισχύσεις την κοινωνική συνοχή.
Κατά τη γνώμη μας η λογική στην οποία είναι δογματικά προσηλωμένη η Κυβέρνηση και ο κ. Αλογοσκούφης, είναι μια επικίνδυνη λογική. Στόχος τους, λένε, είναι να αποφύγουν την ενίσχυση του δημόσιου ελλείμματος. Στόχος τους, λένε, είναι να μειώσουν το έλλειμμα.
Για μας ο στόχος αυτός ενδεχομένως να είχε αντίκρισμα αν εντασσόταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο το οποίο θα έθετε ταυτόχρονα ως στόχο τον μηδενισμό της ανεργίας, την επιδίωξη συνθηκών πλήρους απασχόλησης, την καταπολέμηση της φτώχειας, τη διασφάλιση βιωσιμότητας της κοινωνικής ασφάλισης, της διασφάλισης βιωσιμότητας ενός συστήματος που καταρρέει.
Τίποτα από αυτά δεν είναι στόχος. Μονάχα να μειωθεί το έλλειμμα και να μην αυξηθεί ο πληθωρισμός.
Ο αυτόνομος αυτός ο δημοσιονομικός στόχος για τον μηδενισμό του ελλείμματος, λειτουργεί απλά ως άλλοθι για μονιμοποίηση και νομιμοποίηση των πολιτικών της μονόπλευρης λιτότητας.
Αν η Συνθήκη του Μάαστριχτ πριν από 15 - 16 χρόνια αποτελούσε μια επιθετική ταξική επιλογή στην Ευρώπη για το κεφάλαιο εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας, στη σημερινή νέα ιστορική φάση, που σηματοδοτεί η διεθνής κρίση-, διότι είναι μια νέα ιστορική φάση, μια περίοδος καμπής- η εμμονή στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν αποτελεί απλά μια ταξική επιλογή, αλλά μια εγκληματική πράξη για το μέλλον της Ευρώπης, για την κοινωνική συνοχή.
Δεν μπορεί να συνεχίζουμε εσαεί ενώ υπάρχουν νέα δεδομένα να αναδιανέμουμε τον παραγόμενο πλούτο από τους φτωχούς προς τους πλούσιους. Διότι όλες οι τελευταίες Κυβερνήσεις αυτό κάνουν. Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ στα τελευταία φορολογικά μέτρα της Κυβέρνησης.
Η Κυβέρνηση μόλις προχθές ανακοίνωσε ότι θα εξαντλήσει κάθε δυνατότητα να βγάλει χρήματα από τους μισθωτούς, αφού ήδη τους έχει εξαντλήσει φορολογικά μαζί με τους συνταξιούχους, οι οποίοι καταβάλλουν ήδη το 50% της συνολικής φορολογίας των φυσικών και νομικών προσώπων. Αποφασίζει να κυνηγήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, το εμπόριο και τους ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα, η εκκλησιαστική περιουσία είναι στο απυρόβλητο. Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα οι χρηματιστηριακές συναλλαγές είναι στο απυρόβλητο. Οι εφοπλιστές δεν φορολογούνται. Την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αυτά τα μέτρα, εκατομμύρια ευρώ σπαταλούνται για εξοπλιστικές δαπάνες, προκειμένου κάποια λόμπι να βγάλουν ακόμη περισσότερα.
Εμείς δεν είμαστε αντίθετοι με το να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή. Θεωρούμε όμως ότι αυτό που μπορεί να γίνει μέσα στα πλαίσια ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, είναι η αναδιανομή του πλούτου.
Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα: ξέρετε πόσο συμβάλλουν οι εφοπλιστές στην ενίσχυση του δημόσιου Ταμείου; Έψαχνα προχθές στον προϋπολογισμό και είδα ότι συμβάλλουν μόλις με 13 εκ. ευρώ.
Ξέρετε πόσο συμβάλλουν οι μετανάστες; Αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι που έρχονται εδώ για να βρουν στον ήλιο μοίρα και τους λέμε ότι πρέπει να βγάλουν Πράσινη Κάρτα η οποία κοστίζει 900 ευρώ για τον καθένα. 60 εκ. ευρώ.
Εμείς λέμε ότι το πρώτο βήμα είναι ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Χρειάζεται μια ενιαία φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα, που θα κλιμακώνεται βαθμιαία. Χρειάζεται η ανατροπή της σχέσης έμμεσων και άμεσων φόρων. Χρειάζεται η διεξαγωγή αποτελεσματικών φορολογικών ελέγχων, που θα αντιμετωπίζουν τη φοροδιαφυγή σε όλα τα επίπεδα. Αυτές δεν είναι μόνο δικές μας προτάσεις. Τις υποστηρίζουν οι πιο έγκυροι και σοβαροί οικονομικοί αναλυτές.
Τι κάνει όμως αντ' αυτών ο κ. Αλογοσκούφης; Πρώτον ανακοινώνει γενική μείωση φορολογικών συντελεστών ειδικά για τις επιχειρήσεις που σήμερα είναι σκανδαλωδώς ευνοημένες. Σας επισημαίνω ότι μόνο το 2007, μέσω της μείωσης του φορολογικού συντελεστή κατά 4 μονάδες, από 29 σε 25% χαρίστηκαν στις Τράπεζες πάνω από 160 εκ. ευρώ. Τώρα θα χαριστούν ακόμη περισσότερα, προφανώς ως επιβράβευση για τις ληστρικές πρακτικές, στις οποίες επιδίδονται και για τη σκανδαλώδη ψαλίδα μεταξύ επιτοκίου χορηγήσεων και καταθέσεων.
Επειδή προφανώς δεν ήταν αρκετά τα 5 δις ευρώ που τους χαρίστηκαν από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων, ανακοινώνει ότι θα μειωθεί περαιτέρω ο φορολογικός συντελεστής.
Από την άλλη ο κ. Αλογοσκούφης -κι αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο- με την απόφασή του να επιτεθεί εναντίον δικαίων και αδίκων, με έμμεσους φόρους, με την περίφημη περαίωση, με τη φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων, έφερε στην επιφάνεια ταυτόχρονα ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα. Το περίφημο μπλοκάκι.
Η συντριπτική πλειοψηφία της δικής μου γενιάς, νέοι άνθρωποι που έχουν πάρει το πτυχίο τους κι έχουν κάνει και μεταπτυχιακό, αδυνατούν να βρουν δουλειά στην αγορά εργασίας. Βρίσκουν δουλειά με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Βρίσκουν δουλειά χωρίς να εντάσσονται στο μισθολόγιο, χωρίς να παίρνουν επιδόματα αδείας, χωρίς να έχουν 14 μισθούς το χρόνο, μόλις 12.
Έρχεται τώρα ο κ. Αλογοσκούφης και λέει σε αυτούς τους ανθρώπους που παίρνουν 700 ευρώ και ονομάστηκαν «Η γενιά των 700 ευρώ», που παρανόμως δουλεύουν με αυτό το καθεστώς διότι έχουν σχέση σταθερής εργασίας με τον εργοδότη τους, έρχεται και τους λέει «εσάς, θα φορολογήσω». Έρχεται και τους λέει ότι «δεν πειράζει που δεν παίρνετε 14 μισθούς και παίρνετε 12, θα δίνετε κι άλλο ένα στην Εφορία»!
Το χειρότερο όμως είναι φίλες και φίλοι ότι με αυτή την πρακτική της η Κυβέρνηση έρχεται να νομιμοποιήσει την παρανομία που γίνεται εις βάρος των νέων εργαζομένων. Κυρίως έρχεται να νομιμοποιήσει τη μη εφαρμογή της εργασιακής νομοθεσίας.
Πλέον βρισκόμαστε στη φάση όπου θα περάσουμε από τη «Γενιά των 700 ευρώ», στην κοινωνία των 700 ευρώ. Διότι μέχρι σήμερα αυτό αφορούσε τους νέους ανθρώπους, αύριο θα αφορά όλους. Ποιος εργοδότης, τη στιγμή που ξέρει ότι αυτό είναι νόμιμο ή εν πάση περιπτώσει νομότυπο ή εν πάση περιπτώσει κλείνουμε τα μάτια σε αυτή την παρανομία, ποιος εργοδότης δεν θα απολύσει τον 50ρη, τον 45ρη, τον 55ρη ο οποίος είναι στο μισθολόγιο, προκειμένου να προσλάβει κάποιον άλλον, είτε νεότερο είτε μεγαλύτερο, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα;
Επιτρέψτε μου δυο λόγια σε σχέση με την κύρια κατηγορία που ακούμε το τελευταίο διάστημα. Μας κατηγορούν ότι είμαστε μια δύναμη διαμαρτυρίας. Ότι είμαστε μια δύναμη που δεν έχουμε λύσεις, δεν προτείνουμε λύσεις. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που εννοούν όταν μας τα λένε αυτά, είναι ότι οι λύσεις που προτείνουμε, δεν συμφωνούν…
Χρειάζεται να δούμε είναι τι είδους κράτους θέλουμε και πως το θέλουμε. Προφανώς δεν θέλουμε το κράτος που δημιούργησαν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς δεν θέλουμε ένα κράτος το οποίο θα είναι απαξιωμένο, το οποίο θα υπάρχει για να εξυπηρετεί τα πελατειακά μικροκομματικά του συμφέροντα.
Θέλουμε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, θέλουμε ένα κράτος που θα παρεμβαίνει. Αυτή τη στιγμή βέβαια για να αντιμετωπίσουν τη διεθνή οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το κράτος παρεμβαίνει υπέρ των πλουσίων.
Δείτε την υπόθεση της Φάνι Μέι και της Φρέντι Μακ, των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, που κρατικοποιούνται προκειμένου να κοινωνικοποιήσουν τη ζημιά. Έχουμε περάσει σε μια νέα φάση όπου πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως τον σοσιαλισμό των πλουσίων.
Εμείς δεν θέλουμε ένα τέτοιο κράτος. Αλλά όταν την ίδια στιγμή οι μουλάδες του νεοφιλελευθερισμού, οι ορθόδοξοι του νεοφιλελευθερισμού προχωράνε σε τέτοιου είδους κρατικοποίηση, όταν έχουμε ένα κράτος το οποίο παρεμβαίνει υπέρ των πλουσίων, γιατί το κράτος να μη μπορεί να παρέμβει υπέρ των φτωχών;
Ορισμένα αγαθά εμείς λέμε ότι πρέπει να βγουν έξω από τη σφαίρα της αγοράς. Και δεν πρόκειται, πιστέψτε με, περί δογματικής εμμονής. Η ιδιωτική σφαίρα δεν μπορεί να τα καλύψει με επάρκεια. Η υγεία, η παιδεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν μπορούν να καλυφθούν από την ιδιωτική σφαίρα.
Πάρτε ένα παράδειγμα. Μπορούν οι ιδιώτες να καλύψουν με ασφάλεια και επάρκεια την ενέργεια της χώρας; Μπορεί ένας ιδιωτικοποιημένος ΟΤΕ να καλύψει με ευρυζωνικά δίκτυα και το τελευταίο χωριό αυτής της χώρας, όταν στόχος του θα είναι το κέρδος προφανώς και όχι η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Μπορεί άραγε ένας αερομεταφορέας ιδιωτικός να καλύψει τις ανάγκες που κάλυπτε για πολλά χρόνια η Ολυμπιακή Αεροπορία; Ανάγκες σε ασφάλεια πτήσεων πάνω από όλα, διότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ' όλα, αλλά και κάλυψη όλου του εθνικού δικτύου. Μπορεί, μια ιδιωτική εταιρεία όταν στόχος της είναι το κέρδος, να πηγαίνει στο Καστελόριζο ή να μεταφέρει ασθενείς από την Ικαρία; Δεν μπορεί και δεν θα το κάνει.
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Όλα αυτά δεν ιδιωτικοποιούνται για να ελαφρυνθεί ο φορολογούμενος όπως ισχυρίζεται ο κ. Καραμανλής. Ιδιωτικοποιούνται γιατί αποφέρουν τεράστια κέρδη. Γι' αυτό η απαξίωση του δημόσιου τομέα είναι στρατηγικός στόχος για την κυβέρνηση και το βλέπετε από το πώς προσπαθούν να τινάξουν στον αέρα την Ολυμπιακή.
Στον αντίποδα μιας τέτοιας πολιτικής εμείς θέλουμε ένα δημόσιο τομέα που θα είναι βιώσιμος. Θέλουμε έναν δημόσιο τομέα που θα υπηρετεί με συνέπεια το δημόσιο συμφέρον, που θα μπορεί να αναλάβει έναν σχεδιασμό για την ανάπτυξη για όλους τους τομείς. Στην παιδεία, την έρευνα, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις τεχνολογίες, τις υποδομές, το περιβάλλον. Κάτι τέτοιο ο ιδιωτικός τομέας έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να πράξει.
Θα κλείσω λέγοντας ότι η δική μας εναλλακτική πρόταση στηρίζεται σε ένα σχέδιο ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης του δημόσιου πλούτου, ριζικής αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, κοινωνικής δικαιοσύνης, διεύρυνσης και ανασυγκρότησης του δημόσιου χώρου, αύξησης των δημοσίων δαπανών για την παιδεία, την υγεία, την έρευνα.
Υποθέτω θα με ρωτήσετε αργότερα, καλά τα λες αλλά που θα βρείτε τους οικονομικούς πόρους, που θα βρείτε τα λεφτά; Η απάντηση μου είναι: τα λεφτά τα βλέπετε γύρω σας. Τον πλούτο τον βλέπετε γύρω σας και είναι προκλητικός. Πλούτος υπάρχει. Υπάρχει στους εξοπλισμούς. Να σας δώσω ένα παράδειγμα για τους εξοπλισμούς.
Μία φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού από, από τις 6 που προγραμματίζουμε πάρουμε το επόμενο διάστημα, κοστίζει 370 εκ. . Όσο δηλαδή το επίδομα 1.000 για 370.000 φτωχούς συμπολίτες μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δέκα πολεμικά αεροσκάφη, από τα 60 που σκοπεύουμε να πάρουμε το επόμενο διάστημα, κοστίζουν 550 εκ. . Όσο δηλαδή το επίδομα θέρμανσης για 1,5 εκ. συμπολίτες μας αυτό το χειμώνα.
Λεφτά υπάρχουν όχι μόνο στους εξοπλισμούς, αλλά και σε ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Βλέπουμε τον προκλητικό τρόπο ζωής πολλών που γίνανε πολύ πιο πλούσιο το τελευταία διάστημα. Τα τελευταία χρόνια το 20% των πιο πλούσιων στη χώρα μας, έχει 6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων. Χρήματα και λεφτά υπάρχουν σε μια πιο παραγωγική λειτουργία του δημόσιου τομέα.
Θα με ρωτήσετε: πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά; Εγώ θα σας πω ότι είναι ρεαλιστικό να διεκδικούμε το αυτονόητο. Είναι ρεαλιστικό να διεκδικούμε όταν ένας άνθρωπος αρρωστήσει να μπορεί να πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και να έχει περίθαλψη και να μη σκέφτεται που θα πέσει και να μη σκέφτεται ότι πρέπει να έχει 3.000 ή 6.000 αν του τύχει κάτι κακό στη ζωή του.
Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό κάποιος να θέλει να σπουδάσει ακόμα κι αν οι γονείς του δεν έχουν χρήματα να τον πάνε στο φροντιστήριο. Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό να έχουμε κοινωνική πρόνοια. Λέμε ότι είναι ρεαλιστικό το να έχουμε μισθούς αξιοπρέπειας και όχι αυτούς τους μισθούς που έχουμε σήμερα.
Και μιας και είπα για κοινωνική πρόνοια χθες έκανα μια συνάντηση με την Κοινότητας Προαγωγής Αυτοβοήθειας, μια θεραπευτική κοινότητα ενός προγράμματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Λειτουργεί εδώ και 7 χρόνια χωρίς μεγάλο κόστος, 160.000 ετησίως, στο οποίο συμμετέχουν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, τοξικοεξαρτημένοι ή χρήζοντες βοήθειας ψυχικής και το οποίο εδώ και αρκετούς μήνες είναι στο δρόμο, είναι στον αέρα, διότι ο Υπουργός Υγείας δεν φροντίζει να δώσει ένα μικρό κονδύλι, όπως και πάρα πολλά άλλα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ είναι στον αέρα.
Και συνάντησα χθες μια μητέρα. Ήρθε και μου είπε, κάντε κάτι, τα παιδιά μας εκεί είχαν τη δυνατότητα να σωθούν. Που θα πάνε τώρα; Θα πάνε σε ιδιωτικά κέντρα αποτοξίνωσης τα παράνομα που λειτουργούν και θέλουν 3.000 το μήνα; Όμως ο Υπουργός δεν δίνει το κονδύλι των 160.00 , όσο κοστίζει μια δεξίωση για τους φαρμακοβιομήχανους. Αυτή είναι η κατάντια μας ως χώρα. Και εμείς λέμε, δεν πάει άλλο.
Το τελευταίο που θα με ρωτήσετε όμως είναι ποιος θα κάνει πράξη αυτή την πολιτική. Απαντάμε: αυτή την πολιτική θα την κάνει πράξη η δύναμη του λαού.
Θα την κάνει πράξη ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο που θα αναδειχθεί ως εναλλακτική πρόταση στη σημερινή κρίση του δικομματικού συστήματος, ένα πολιτικό σχέδιο που θα στηρίζεται σε μια ευρεία συμμαχία κοινωνικών στρωμάτων και θα έχει σαν πυρήνα τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο μπορεί μόνο να στηριχθεί αν αλλάξουν οι συσχετισμοί, αν ενταθούν οι κοινωνικές διεκδικήσεις, αν ενταθούν οι διεκδικήσεις των κοινωνικών κινημάτων.
Κλείνω λέγοντας ότι το επόμενο διάστημα είμαστε βέβαιοι ότι η κοινωνία θα αναζητήσει λύση και ελπίδα. Και λύση και ελπίδα υπάρχει. Δεν βρίσκεται στη διαιώνιση ενός συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του. Δεν βρίσκεται στα δυο κόμματα που κυβέρνησαν όπως κυβέρνησαν τον τόπο και τον έχουν οδηγήσει εκεί που τον έχουν οδηγήσει σήμερα.
Η λύση βρίσκεται στην Αριστερά, γι' αυτό θα διεκδικήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις μια νέα πλειοψηφία, με πρωταγωνιστικό ρόλο τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μια νέα πλειοψηφία η οποία θα μπορέσει να φέρει μια κυβέρνηση, κυβέρνηση Αριστεράς που θα δώσει λύση στα προβλήματα. Σας ευχαριστώ πολύ. Είμαι στη διάθεσή σας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Να περάσουμε στο σκέλος των ερωτήσεων. Υπενθυμίζω πριν την ερώτηση να αναφέρετε όνομα και μέσο και είμαι στη διάθεση σας.
Α. ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΕΡΤ-ΝΕΤ 105,8»): Κύριε Πρόεδρε, μέσα σε μια πολιτική ατμόσφαιρα με τα χαρακτηριστικά που μόλις μας περιγράψατε, μέσα σε μια κρίσιμη όπως είπατε και χθες και σήμερα οικονομική και κοινωνική συγκυρία, θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο πιθανή, παρ' ότι τη ζητάτε, θεωρείτε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και αν αυτό το ενδεχόμενο σας τρομάζει σε ότι αφορά στο μέλλον του κόμματος σας και εννοώ τα εκλογικά του ποσοστά, το γεγονός ότι μπορεί να υπάρξουν συνθήκες πόλωσης κάτω από τις οποίες θα οδηγηθούμε στις προσεχείς εκλογές. Ευχαριστώ.
A. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Καββαδία, πολύ καλά γνωρίζετε ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι μια επιλογή που μόνο ο Πρωθυπουργός μπορεί να την έχει. Ως εκ τούτου εγώ είμαι βέβαιος ότι ο Πρωθυπουργός θα κάνει ότι μπορεί για να αποφύγει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες διότι γνωρίζει ότι αυτή η προσφυγή στις κάλπες θα είναι οδυνηρή για τον ίδιο.
Από την άλλη εμάς δεν μας τρομάζει καθόλου, ίσα - ίσα. Θεωρούμε ότι οι επόμενες εκλογές μπορεί να είναι εκλογές ελπίδας για τον τόπο. Πιστεύουμε ότι οι επόμενες εκλογές θα διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό τοπίο, μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών και θα δώσουν τη δυνατότητα να αναδειχθεί μια λύση αριστεράς, που είναι η μοναδική λύση που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια διαφορετική πορεία.
Γ. ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε στις πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου παρατηρούμε πολλοί μια ελαφρά αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και θα ήθελα να σας ρωτήσω, δεδομένου ότι έχετε ζητήσει να φύγει αυτή η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν, εάν επιβεβαιωθούν όσοι λένε πως στις επόμενες δημοσκοπήσεις ενδέχεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να περάσει μπροστά, πώς θα βλέπατε το ενδεχόμενο όχι συνεργασίας, αυτό το έχετε απαντήσει, τουλάχιστον το να συμφωνήσετε με την αξιωματική αντιπολίτευση σε τέσσερα - πέντε βασικά θέματα, στα οποία προγραμματικά τουλάχιστον καταρχήν έχετε συμπέσει. Για παράδειγμα το ελάχιστο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης, τα του περιβάλλοντος, ο χωρισμός εκκλησίας - κράτους, το 5% για την παιδεία κλπ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Μελιγκώνη βλέπουμε το τελευταίο διάστημα στις δημοσκοπήσεις τα δύο μεγάλα κόμματα να παίζουν το παιχνίδι της μιζέριας στο ποιο από τα δύο θα είναι πρώτο σε ποσοστά γύρω στο 26, 27%, τη στιγμή που στις προηγούμενες εκλογές είχαν ποσοστά γύρω στο 40%.
Εμείς αυτό το παιχνίδι της μιζέριας τους βλέπουμε, τους χαιρόμαστε, να χαίρονται τον ανταγωνισμό τους, δεν θα ασχοληθούμε με αυτό το παιχνίδι. Και θα σας απαντήσω ευθέως. Στόχος μας δεν είναι να στηρίξουμε ένα από τα μέρη του συστήματος. Στόχος μας δεν είναι μετά τις εκλογές να γίνουμε και εμείς μια δύναμη, η οποία θα προσπαθήσει να επωφεληθεί από τη δυναμική της, να διαψεύσει τις προσδοκίες των πολιτών, ώστε να μείνει το σύστημα ανέπαφο.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι έχει μεγάλες διαφορές από τη Νέα Δημοκρατία, είναι μέρος του συστήματος. Είναι μέρος της κρίσης. Δεν είναι μέρος της λύσης. Με αυτή την έννοια δικός μας στόχος είναι η ριζική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, η δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε μετά από τις επόμενες εκλογές να δοθεί λύση αριστεράς για τον τόπο.
Δεν μας ενδιαφέρει, δεν μας αφορά αυτό που βλέπουμε να αφορά τα πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το βλέπει κανείς στο βλέμμα τους, το βλέπει κανείς στα μάτια τους ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι πώς θα ξαναγίνουν Υπουργοί. Δεν μας αφορά αυτό. Δεν αφορά τον τόπο, δεν αφορά την κοινωνία, δεν αφορά τη γενιά των 700ων ευρώ που οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν, σε όποιο μεγάλο θέμα και αν σηκώσεις από το Βατοπέδι μέχρι το ασφαλιστικό. Από τις εργασιακές σχέσεις και την απελευθέρωσή τους μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις και τις μετοχοποιήσεις. Βλέπεις πολιτικές που το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε.
Είναι βεβαίως, θα έλεγε κανείς, μια προσπάθεια που κάνει το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του να αποδείξει ότι υιοθετεί αιτήματα και συνθήματα της αριστεράς. Δεν είναι η πρώτη φορά που το είδαμε αυτό. Διάβασα την ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο Θησείο και νόμιζα ότι διαβάζω προπέρσινες ομιλίες του Αλέκου Αλαβάνου για τη γενιά των 700ων ευρώ, για τους νέους που μένουν στο σπίτι με τους γονείς τους.
Χαιρόμαστε που υιοθετούν αυτές τις απόψεις αλλά πρέπει να απολογηθούν ή να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί είναι μέρος της κρίσης, δημιούργησαν τη γενιά των 700ων ευρώ, δημιούργησαν αυτές τις σχέσεις μέσα στην κοινωνία.
Εγώ θα είμαι κατηγορηματικός. Στόχος μας είναι να αλλάξουμε τα πράγματα. Στόχος μας είναι να έρθει επιτέλους ελπίδα σε αυτό τον τόπο. Στόχος μας είναι να έχουμε νέους συσχετισμούς που θα διαμορφώσουν μια νέα πλειοψηφία πάνω σε ένα πρόγραμμα, στο οποίο θα συμφωνούν ευρύτερες δυνάμεις, αριστεροί, κομμουνιστές, οικολόγοι, σοσιαλιστές, όλοι όσοι δεν συμφωνούν με την κυρίαρχη κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα.
Θ. ΣΙΧΛΕΤΙΔΗΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Να μείνουμε λίγο στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Χτες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισκέφθηκε το Εργατικό Κέντρο, όπου ανέλαβε μια δέσμευση όταν και αν επιστρέψει στην εξουσία να καταργήσει όλους τους ασφαλιστικούς νόμους που υποβάθμισαν τη θέση των εργαζομένων, μείωσαν τις συντάξεις, αυξήσανε τα όρια συνταξιοδότησης.
Θα ήθελα το σχόλιό σας γι΄ αυτό και πάλι σε σχέση με το ασφαλιστικό, μας μιλήσατε ότι μπορούν λεφτά, ότι έχετε κάποιες προτάσεις. Στο επίπεδο της εναλλακτικής λύσης που θα ξεπερνάει κάποιο αυτονόητο, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, τι έχει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Σιχλετίδη, αυτά τα οποία εσείς λέτε αυτονόητα αν εφαρμοζόντουσαν σε αυτό τον τόπο θα είχαμε μια άλλη πορεία και δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει ως σήμερα. Και για το ότι δεν εφαρμόζονται κάποιοι ευθύνονται. Κάποιοι ευθύνονται που ανοίγει η ψαλίδα, κάποιοι ευθύνονται που έχουμε το φαινόμενο της γενιάς των 700ων ευρώ. Αυτονόητα είναι όλα αυτά. Αυτονόητο είναι για παράδειγμα ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όμως εδώ στη Θεσσαλονίκη κάποιοι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την ΕΥΑΘ.
Ας πάμε στα αυτονόητα και μετά θα δώσουμε απαντήσεις και για τα σύνθετα προβλήματα. Και εμείς δεν ερχόμαστε εδώ να πούμε ότι είμαστε σωτήρες, ότι έχουμε ένα μαγικό ραβδί. Και το επόμενο διάστημα θα πάμε σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να συνομιλήσουμε με τις κοινωνικές δυνάμεις, να ανταλλάξουμε απόψεις και μαζί θα φτιάξουμε το εναλλακτικό μας πολιτικό πλαίσιο.
Όσον αφορά για τις εξαγγελίες του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είπα και πριν ότι καλό θα ήταν μαζί με αυτές τις εξαγγελίες να κάνει και μια στοιχειώδη αυτοκριτική για όσα έπραξαν οι κυβερνήσεις, στις οποίες ήταν εξέχων στέλεχος και Υπουργός. Και από εξαγγελίες έχουν χορτάσει τα αυτιά μας και από τα δύο κόμματα. Και εν πάση περιπτώσει δεν είμαστε διατεθειμένοι, δεν θα θέλαμε να ξαναδούμε για τρίτη φορά το ίδιο έργο. Το είδαμε το έργο πολλές φορές, εναλλάχθηκαν τα δύο κόμματα στην εξουσία, εξαγγείλανε πολλά, πράξανε πολύ λιγότερα από αυτά που εξαγγείλανε και ακόμη περισσότερα από αυτά τα οποία προφανώς αποκρύψανε και δεν εξαγγείλανε και οδηγήσανε στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η χώρα χρειάζεται άλλη πορεία, όχι εξαγγελίες.
Β. ΒΕΓΙΡΗ («ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»): Καλημέρα, κ. Τσίπρα ζητάτε εκλογές, λέτε όμως ότι "δεν θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ".
Λέτε ότι θα "είναι εκλογές ελπίδας", μιλάτε για "συνεργασία με αριστερούς κομμουνιστές σοσιαλιστές οικολόγους", τη στιγμή που τουλάχιστον τα οργανωμένα κομματικά σχήματα από αυτούς τους χώρους μάλλον δεν πρεσβεύουν από ότι γνωρίζουμε προοπτική συνεργασίας μαζί σας.
Τι είναι τελικά αυτό που εσείς ξέρετε κι εμείς δεν ξέρουμε, σε ότι αφορά συνεργασίες, γιατί διαφορετικά τα νούμερα τουλάχιστον με βάση τις δημοσκοπήσεις δε βγαίνουν για "εκλογές ελπίδας" όπως μόλις οριοθετήσατε.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε, υπάρχουν δύο τρόποι για να διαβάζει κανείς τις δημοσκοπήσεις. Ο ένας τρόπος είναι να μελετάει τις αυξομειώσεις των ποσοστών και να αλλάζει στρατηγική.
Όπως έκανε για παράδειγμα ο Πρωθυπουργός που ήρθε στη Θεσσαλονίκη, είπε αυτά που είπε, είδε ότι πέφτει στα ποσοστά και μάζεψε το Υπουργικό Συμβούλιο για να αλλάξει επικοινωνιακή τακτική. Ή όπως έκανε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πριν τις διακοπές έλεγε ότι "οι ευρωεκλογές θα είναι χαλαρή ψήφος" και μετά έγιναν ξαφνικά δημοψήφισμα.
Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος για να βλέπει κανείς τις δημοσκοπήσεις, υπάρχει κι ο τρόπος να βλέπει τις δημοσκοπήσεις κανείς όχι για να καθορίζει την πολιτική του απ΄ αυτές, να βλέπει τις τάσεις, να βλέπει αυτά που διαμορφώνονται στην άποψη των πολιτών, όλα όσα διαμορφώνονται, αλλά να τις βλέπει προκειμένου να δει πως θα τις ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις.
Αυτό κάναμε όταν ήμασταν στο 3%, αυτό κάνουμε και τώρα που οι δημοσκοπήσεις μας δείχνουν σε πολύ μεγαλύτερα νούμερα και αυτό που σκεφτόμαστε, όχι που ξέρουμε, αυτό που σκεφτόμαστε εμείς και ίσως δεν σκεφτόσαστε εσείς είναι ότι το επόμενο βράδυ των εκλογών η κάλπη θα καταγράψει μια μεγάλη σεισμική δόνηση και τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν.
Τίποτα δε θα είναι ίδιο όπως πριν αν ο δικομματισμός, ένα σύστημα το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει τις ευθύνες του τόπου τα τριάντα τέσσερα τελευταία χρόνια, υποστεί καθίζηση ριζική. Τίποτα δε θα είναι ίδιο αν η Αριστερά αυτά τα δημοσκοπικά ποσοστά κι ακόμα μεγαλύτερα τα καταγράψει στην κάλπη.
Θα έχουμε ένα νέο τοπίο, νέες δυνάμεις, αν θέλετε και στις υπάρχουσες δυνάμεις άλλη θα είναι η διάθεσή του την επόμενη μέρα, άλλες θα είναι αν θέλετε οι διαθέσεις του την επόμενη μέρα, το κυρίαρχο όμως για μας είναι αυτή η σεισμική δόνηση να συνοδευτεί από μία διαρκή στήριξη ενός λαϊκού κινήματος που θα μεγαλώνει, κοινωνικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων που θα μεγαλώνουν.
Διότι η λύση που σας προτείνουμε, η λύση Αριστεράς στα μεγάλα προβλήματα του τόπου δεν είναι μία λύση κοπτοραπτικής σε επίπεδο κυβερνητικών θέσεων, είναι μία λύση που έρχεται από τη στήριξη διαρθρωτικών αλλαγών και μετασχηματισμών από τον ίδιο το λαό.
Ι. ΤΣΩΧΟΣ («ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε μετά την παρουσία του κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ ο Συνασπισμός εκφράζοντας και την οργή που υπάρχει σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, υποσχέθηκε κατά κάποιο τρόπο έναν θερμό χειμώνα στην κυβέρνηση σε ότι αφορά τις κινητοποιήσεις κινημάτων, ομάδων πολιτών και λοιπά.
Μία ανάλογη επισήμανση του Αλέκου Αλαβάνου στη Βουλή, πριν από λίγο καιρό, είχε επισύρει κατά κάποιο τρόπο κατηγορίες από στελέχη της κυβέρνησης ότι "ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινούν κινητοποιήσεις". Θα ήθελα λίγο την τοποθέτησή σας σε ότι αφορά αυτό το ζήτημα.
Και αν μου επιτρέπετε και μία προσωπική ερώτηση, όχι για τις εθνικές εκλογές, αλλά για τις ευρωεκλογές. Επειδή διαβάζουμε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να τεθείτε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου, αν έχετε αποφασίσει κάτι τέτοιο.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Στο πρώτο ερώτημα να σας πω ευθέως ότι τις αντιστάσεις της κοινωνίας τις υποκινούν τα μέτρα της κυβέρνησης και η κυβερνητική πολιτική κι ότι θα ήταν μεγάλη μας τιμή να έχουμε τη δυνατότητα να υποκινούμε τους αγώνες των πολιτών. Δεν το κάνουμε, δεν το θέλουμε, δεν είναι επιδίωξή μας και δε συμβαίνει αυτό.
Βρισκόμαστε δίπλα σε αυτούς τους αγώνες. Βρισκόμαστε δίπλα σε αυτούς τους αγώνες και πιστεύουμε ότι είναι προϋπόθεση αυτοί οι αγώνες για όλα αυτά τα οποία σας περιέγραψα πιο πριν. Πως θα υπάρξει λύση Αριστεράς αν δεν υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες να στηρίζουν αυτή τη λύση, αυτές τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και τομές που εμείς προτείνουμε;
Πως θα υπάρχουν λύσεις, σαν αυτές που προτείνουμε, για τη στήριξη του δημόσιου χώρου, την ανάκτηση του δημόσιου πλούτου, τη ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα πάψουν να πέφτουν τα βάρη στους πολλούς και θα πέφτουν στους λίγους και ισχυρούς όταν αυτοί οι λίγοι και ισχυροί ξέρουμε ότι ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όταν ξέρουμε ότι ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίον διαμορφώνεται η συνείδηση των πολιτών; Πως θα καταφέρουμε να φτιάξουμε μία εναλλακτική προοπτική αν δεν έχουμε κοινωνικούς αγώνες, κοινωνικές διεκδικήσεις;
Αναφερθήκατε στους αγώνες των φοιτητών. Μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι το επόμενο διάστημα αυτοί οι αγώνες πρέπει να ενταθούν. Διότι το έργο ολοκληρώθηκε φέτος, ένα μήνα πριν, όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων και είδαμε γιατί η κυβέρνηση και ο κ. Στυλιανίδης και ο Πρωθυπουργός γιατί αυτός έχει την ευθύνη, απαξίωναν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Και είδαμε γιατί εισήγαγαν τη βάση του 10. Και είδαμε γιατί μείωσαν τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια. Για να δώσουν στην αγκαλιά των κολεγίων που κατοικοεδρεύουν πέριξ της Πλατείας Κάνιγγος σε οροφοδιαμερίσματα και θέλουν να τα κάνουν ισότιμα με τα πανεπιστήμια, 60 χιλιάδες νέους ανθρώπους που δεν πέρασαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Και ξέρουμε λοιπόν ότι από τη μια χρειάζονται από την δική μας πλευρά προτάσεις και λύσεις, ήμασταν η μόνη δύναμη η οποία όταν είχαμε το νόμο πλαίσιο κατέθεσε ολοκληρωμένες προτάσεις στην Βουλή, είμαστε η μόνη δύναμη η οποία έχουμε συγκεκριμένη, συγκροτημένη πρόταση για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ώστε να σταματήσει αυτό το χάλι της παραπαιδείας, ταυτόχρονα όμως χρειάζονται δράσεις, διεκδικήσεις, αγώνες.
Με την ευκαιρία, καλούμε τους νέους και τις νέες, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, το επόμενο διάστημα να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, συλλογικές διαδικασίες, να βρεθούν στους δρόμους του αγώνα και να είναι αυτοί οι οποίοι θ' ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική όπως έκαναν και με το άρθρο 16.
Σε σχέση με το ερώτημα που μου θέσατε για το ζήτημα του Ευρωψηφοδελτίου, πρέπει να σας πω ότι πολύ καλά γνωρίζετε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν διαδικασίες, υπάρχουν όργανα, υπάρχουν θεσμοθετημένα Σώματα που αποφασίζουν. Πρέπει να σας πω ότι το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα πρόσωπα, το ζήτημα για μας είναι αυτές οι εκλογές αν είναι οι πρώτες που θα βρεθούν μπροστά μας, να είναι εκλογές που θ' αποτυπώσουν μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών.
Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Θέλω μια δική σας ερμηνεία για τις αυξομειώσεις του ΣΥΝ στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων και ένα δεύτερο: Η κα Παπαρήγα δυο μέρες σας περιποιήθηκε δεόντως, είπε ότι είστε δηλητηριώδες ρεύμα του οπορτουνισμού, φοράτε με την ίδια ευκολία σμόκιν και τζιν και αυτό που προτείνετε τελικά είναι κάτι σαν τη μεθαδόνη.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Η κα Παπαρήγα έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ εφευρετικότητας όταν πρόκειται ν' αναφερθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα εξάμηνο τώρα αν καταγράψει κανείς τους χαρακτηρισμούς τους οποίους έχει εφεύρει, θα έχει να δει και να διασκεδάσει φαντάζομαι, διότι είναι χαρακτηρισμοί που πρώτη φορά ακούγονται.
Το ζήτημα ξέρετε ποιο είναι; Ότι η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, όλο το τελευταίο διάστημα προσπαθεί και πριονίζει με πάθος ένα κλαδί πάνω στο οποίο όμως κάθεται κι η ίδια.: Το κλαδί της Αριστεράς.
Προσπαθεί κι έχει αναγάγει σε κυρίαρχο εχθρό της, όχι του δικομματισμού, όχι τον καπιταλισμό και το νεοφιλελευθερισμό, τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό είναι ν' απορεί κανείς. Κατά τη γνώμη μ ας αυτή η στάση δεν προσφέρει υπηρεσίες, ούτε στην δυνατότητα διεξόδου, ούτε στο Λαϊκό Κίνημα. Πιστεύουμε ο ότι όσο συνεχίζει μ' αυτό τον τρόπο, χάνει την εμπιστοσύνη των αριστερών πολιτών, χάνει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων του Κομμουνιστικού Κόμματος, στους οποίους εμείς απευθυνόμαστε. Όχι για να μας ψηφίσουν.
Απευθυνόμαστε για να τους πούμε ότι η μόνη λύση, η μόνη δυνατότητα προοπτικής είναι η ενότητα τις Αριστεράς. Ξέρετε, στον ΣΥΡΙΖΑ βρισκόμαστε από πολλές και διαφορετικές συλλογικότητες, έχουμε διαφορετικές απόψεις σε πολλά ζητήματα. Όμως συνθέτουμε αυτές τις διαφορετικές απόψεις και γνωρίζουμε ότι ο μόνος δρόμος για να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά, είναι να συνθέσουμε αυτές τις απόψεις και μέσα από έναν πλουραλισμό να είμαστε δυνατότεροι και να δώσουμε μια ελπίδα για τον τόπο.
Αυτό δυστυχώς η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν το έχει καταλάβει. Θα περιμένουμε όμως. Θα περιμένουμε μέχρι να διαψευσθούν οι μύχιοι πόθοι όλων όσων θέλουν να μας καταγράψουν σαν μια δύναμη του συστήματος. Θα περιμένουμε και θα έχουμε τη πόρτα του διαλόγου ανοιχτή.
Για τις δημοσκοπήσεις: Σας είπα και πιο πριν ότι εμείς έχουμε έναν διαφορετικό τρόπο να διαβάζουμε τις δημοσκοπήσεις. Παρ' όλα αυτά θα σας πω ότι αυτό που για μας έχει ιδιαίτερη σημασία είναι σ' αυτές τις δημοσκοπήσεις που εδώ κι ένα εξάμηνο δείχνουν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει σχεδόν τριπλασιάσει τις δυνάμεις του γιατί ακόμα και οι τελευταίες που δείχνουν κάποιες αυξομειώσεις στη στάθμιση των αναποφάσιστων, δείχνουν τριπλάσιο ποσοστό απ' αυτό που πήραμε στις προηγούμενες εκλογές.
Αυτό που για μας έχει σημασία είναι δυο στοιχεία πάρα πολύ σημαντικά. Πρώτο στοιχείο: Ποιο είναι το κόμμα που κάνει την πιο ουσιαστική αντιπολίτευση: Με 35-40% ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερο στοιχείο: Ποιο είναι το ποσοστό που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ηλικίες 20-35; Σταθερά γύρω και πάνω από το 20%. Αυτά είναι ποιοτικά στοιχεία που για μας είναι πάρα πολύ σημαντικά. Ακούμε εδώ και έξι μήνες, από τότε που οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν 15-16%, ενώ τώρα καταγράφουν 13, ότι πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μύχιος πόθος, τους κατανοούμε. Χαιρόμαστε να βλέπουμε αυτά να γράφονται.
Τους κατανοούμε διότι ξέρουμε ότι κάθε βράδυ πηγαίνουν στις δεξιώσεις και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους, το μόνο που τους αφορά, το μόνο που τους προβληματίζει, όχι οι δημοσιογράφοι, αυτοί έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν εξωθεσμικά το πολιτικό σύστημα, η μόνη τους αγωνία είναι τι θα γίνει μ' αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ. Τ θα γίνει μ' αυτή τη δύναμη η οποία είναι ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη; Πώς θα γίνει να πέσει;
Και αυτός ο μύχιος πόθος καταγράφεται και πολλές φορές σε άρθρα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων, καταγράφεται παντού. Άρα λοιπόν αν πέφτει έξι μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται σήμερα σ' αυτά τα ποσοστά του τριπλασιασμού, στην πραγματικότητα άρα πόσο είχε ανέβει και μας το κρύβατε; Είχε φτάσει στο 30;
Να σοβαρευτούμε: Εμείς τις δημοσκοπήσεις δεν τις βλέπουμε για να καθορίζουμε την πολιτική μας από αυτές. Τις βλέπουμε προκειμένου να δούμε πώς ακόμα και αυτές θα τις ανατρέψουμε. Δε μας αρκεί ούτε το 10, ούτε το 12 ούτε το 15 ούτε το 18. Δεν θέλουμε να είμαστε αυτάρεσκοι σε δημοσκοπικά ποσοστά, θέλουμε να πάμε σε μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών για δοθεί ελπίδα στον τόπο.
Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Με βάση τα σημερινά δεδομένα θέλω να σας ρωτήσω πόσο ρεαλιστικό είναι να μιλάμε για κυβέρνηση της Αριστεράς και δεύτερον, αν μπορείτε να μας προσδιορίσετε με ποσοστά όταν μιλάτε για αλλαγή των συσχετισμών.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είπα και πιο πριν ότι το τι είναι ρεαλιστικό και τι δεν είναι ρεαλιστικό έχει να κάνει με τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν. Αυτό είναι που καθορίζει το τι είναι ρεαλιστικό και τι δεν είναι ρεαλιστικό.
Μέχρι πρότινος, η μόνη ρεαλιστική επιλογή ήταν η διαιώνιση ενός συστήματος το οποίο είχε εναποθέσει την τύχη του κόσμου στην κερδοφορία, ήταν ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Σήμερα βλέπουμε στον κόσμο ότι αναγκάζονται ακόμα και σε μεγάλες χώρες, μητροπόλεις του καπιταλισμού, ν' αλλάζουν κατεύθυνση.
Σήμερα βλέπουμε ότι τα πράγματα αρχίζουν και αλλάζουν, ότι μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική φάση. Και αυτά που μέχρι χθες δεν τολμούσαμε να τα πούμε με ευκολία, σήμερα γίνονται σχεδόν αυταπόδεικτα και αυτά που λέμε σήμερα και επίσης θεωρούν ότι δεν είναι ρεαλιστικά όλα όσα λέμε, αύριο θα τα πουν κάποιοι άλλοι. Εμείς τα λέμε σήμερα όμως. Εμείς λέμε ότι είναι ρεαλιστικός στόχος. Κι αν θέλετε είναι αναγκαίος στόχος. Είναι η μόνη λύση διεξόδου.
Για τα ποσοστά ξέρετε, δεν θα ήθελα να μπω σε μια συζήτηση επί των ποσοστών, διότι αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε και τον συσχετισμό των δυνάμεων. Διότι αλλιώς είναι να έχει 20%, 25% ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά να έχουν 40% και 42% οι άλλες δυνάμεις και αλλιώς είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων με χαμηλότερα ποσοστά να είναι τελείως διαφορετικός. Άρα αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση.
Γ. ΚΑΤΣΙΑΝΗΣ («ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΘΕΣ/ΚΗΣ»): Ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Κατά την διάρκεια της παρουσίας του Πρωθυπουργού εδώ στην Θεσσαλονίκη, ένα θέμα το οποίο έθιξε ήταν και το ζήτημα της μετεγκατάστασης της Δ.Ε.Θ. και την δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στον συγκεκριμένο χώρο. Θα ήθελα ένα σχόλιο επ' αυτού, πώς βλέπει ο Συνασπισμός δηλαδή αυτή την πρόταση. ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια και θα σας πω ότι όταν άκουσα την πρόταση του Πρωθυπουργού, είπα «να και κάτι θετικό», δεν είχε τίποτα θετικό να πει στην Δ.Ε.Θ. Όταν έμαθα όμως ότι δεν συνοδεύεται από κανένα επεξεργασμένο σχέδιο, όταν έμαθα ότι ήταν απλά μια εξαγγελία, κατάλαβα ότι ήταν μια λύση της τελευταίας στιγμής, μια τσόντα στο κείμενο της ομιλίας του προκειμένου να πει και κάτι ευχάριστο. Χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο, χωρίς μια πρόταση η οποία ν' απαντά στο μεγάλο πολεοδομικό ζήτημα της πόλης της Θεσσαλονίκης. Είναι μια πρόταση στο κενό.
Εμείς περιμέναμε να δούμε. Και θα καταθέσουμε και τις προτάσεις μας. Θα καταθέσουμε τις προτάσεις μας διότι εμείς πράγματι θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να μετεγκατασταθεί η Δ.Ε.Θ. αλλά να πάει σε μια περιοχή η οποία με την μετεγκατάσταση θ' αναβαθμιστεί, να πάει σε μια περιοχή η οποία θα έχει πρόσβαση και θα υπάρχει συγκοινωνία, μετρό, σιδηρόδρομος, και βεβαίως ταυτόχρονα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι το φιλέτο της πόλης στο κέντρο της πόλης, δεν θα γίνουν οικόπεδα προς αξιοποίηση όπως έγινε με το αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα.
Και να σας πω κι ένα τελευταίο: Ας ελπίσουμε να μην είναι μια ακόμη εξαγγελία απ' τις πολλές που έχετε ακούσει εσείς εδώ οι Θεσσαλονικείς, όπως η εξαγγελία του μετρό για παράδειγμα, που την έχουν εξαγγείλει τρεις τέσσερις κυβερνήσεις, αλλά ακόμα βλέπουμε ότι τα έργα σας ταλαιπωρούν και δεν προχωρούν με τους ρυθμούς που θα έπρεπε να προχωρούν.
Σ. ΑΛΚΑΤΖΙΔΗΣ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»): Πρώτη ημέρα της σχολικής χρονιάς κ. Πρόεδρε, αλλά το κουδούνι όπως φαίνεται για τα σχολεία έχει χτυπήσει με πολλά προβλήματα. Ελλείψεις καθηγητών, η ανακατωσούρα με τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, ακόμη και ακατάλληλα κτίρια. Την ίδια ώρα ο Υπουργός Παιδείας λέει ότι όλες οι ανάγκες θα καλυφθούν. Συμμερίζεστε εσείς αυτή την αισιοδοξία του; Και αν όχι, τι προτείνετε; Καλείτε και τους μαθητές, όπως και τους φοιτητές, στο δρόμο του αγώνα;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Το ζήτημα δεν είναι αν συμμερίζομαι εγώ την αισιοδοξία του Υπουργού. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να τη συμμεριστεί η μέση ελληνική οικογένεια, που ξέρει ότι και φέτος θα δώσει ένα μεγάλο μέρος του οικογενειακού της προϋπολογισμού για ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία. Που ξέρει ότι αυτό που ονομάζουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι μονάχα στα χαρτιά. Είναι για να το λέμε αλλά δεν υπάρχει.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν συμμερίζομαι τα όσα λέει ο κ. Στυλιανίδης, το ζήτημα είναι ότι υπάρχει ανάγκη για ριζική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα, που πρέπει να ξεκινήσει από το Δημοτικό, από το Νηπιαγωγείο θα έλεγε κανείς. Υπάρχει ανάγκη για τη μεγάλη αλλαγή μέσω ενός συστήματος ελεύθερης πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Υπάρχει ανάγκη για δαπάνες για την παιδεία, εγώ θα έλεγα μεγαλύτερες του 5% του ΑΕΠ, διότι είμαστε η τελευταία χώρα σε δαπάνες για την παιδεία. Και βεβαίως αν όλα αυτά δεν αλλάξουν, θα συνεχίσει ο Υπουργός να λέει ότι τίποτα δεν τρέχει, όμως θα συνεχίσει η ελληνική οικογένεια να δίνει από το υστέρημά της προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.
Άρα λοιπόν νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να συζητάμε στα όσα λέει ο Υπουργός. Έχει νόημα να δούμε πώς θα μπορέσουμε να στήσουμε ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Στο ερώτημά σας εάν καλούμε και τους μαθητές, είμαστε βέβαιοι ότι οι μαθητές θα βρεθούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα, δεν είναι ανάγκη να τους καλέσουμε εμείς. Είμαστε βέβαιοι διότι τα προβλήματα στο χώρο των σχολείων είναι εκρηκτικά. Όσο εκρηκτικό όμως είναι, και αυτό είναι ακόμα σημαντικότερο, το ότι αυτά τα νέα παιδιά, των 15, των 16, αισθάνονται ότι δεν έχουν προοπτική, ότι δεν έχουν μέλλον, ότι δεν έχουν αύριο. Και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό και δεν αρκεί να τους το πούμε εμείς για να το καταλάβουν.
Β. ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ («ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» & «ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΕΡΤ3»): Κύριε Πρόεδρε, στην αρχή της εισαγωγικής ομιλίας σας είπατε, με έμφαση το δηλώσατε, μιλάτε για τέλος εποχής. Δεν χρειάζεται να πω ότι αυτό είναι μια διαπίστωση. Απλά, συνοδεύετε, επειδή βλέπετε το τέλος εποχής, βλέπετε και την έλευση μιας νέας εποχής; Και τι κουβαλάει αυτή;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Θα σας απαντήσω με αισιοδοξία. Κάθε φορά που αλλάζει η εποχή, έρχεται μια άλλη. Όμως θα σας απαντήσω μεταφέροντας τα λόγια του Έβο Μοράλες, του Προέδρου της Βολιβίας, όπου έλεγε ότι δεν βρισκόμαστε σε μία εποχή αλλαγών, αλλά σε μία αλλαγή εποχής.
Πιστεύουμε ότι αλλάζει η εποχή, πράγματι, βρισκόμαστε σε μια νέα ιστορική φάση, το είπα και στην αρχή. Σε μια νέα ιστορική φάση, σε μια φάση καμπής. Όχι μονάχα για τη χώρα μας, για όλη την Ευρώπη, διεθνώς. Ίσως η χώρα μας, εξαιτίας αυτών των παραδόσεων των κοινωνικών αγώνων, ίσως η χώρα μας εξαιτίας αυτής της παράδοσης που έχει η αριστερά ως παράταξη και εξαιτίας αυτής της δυναμικής των αγώνων που έχουν αναπτυχθεί, να μπορέσει να αποτελέσει πρωτοπόρο μέσα στην Ευρώπη αλλαγής των συσχετισμών, αυτό που εμείς ονομάζουμε «αδύναμο κρίκο».
Αυτό προσδοκούμε, αυτό ελπίζουμε και είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορεί να γίνει. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα το δούμε το επόμενο διάστημα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είμαστε βέβαιοι ότι το βλέπουμε -όχι θα το δούμε- σε μεγάλους αγώνες που διεξάγονται ήδη σε αυτό το μεγάλο πολιτικό εργαστήρι που λέγεται Λατινική Αμερική.
Πιστεύουμε ότι αλλάζει η εποχή και πιστεύουμε ότι είναι πολύ μακριά πια η αρχή της δεκαετίας του '90, όπου είχε κυριαρχήσει ο νεοφιλελευθερισμός και οι αντιλήψεις ότι τελείωσαν οι ιδεολογίες και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος. Σήμερα η εναλλακτική διέξοδος είναι και εφικτή, αλλά όμως είναι και αναγκαία, διότι τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί σε τέτοιο βαθμό που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ΕΡΤ3»): Να γυρίσουμε λίγο στις δημοσκοπήσεις και να σας ρωτήσω αν βλέπετε το μεγάλο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, που πλέον γίνεται τρίτο κόμμα σε πολλές από αυτές, αφήνει κάποια περιθώρια για δημιουργία νέου κόμματος.
Και δεύτερον αν η δημοτικότητά σας, που εμφανίζεται σταθερά πρώτη σε πολλές πρόσφατες δημοσκοπήσεις, σας ικανοποιεί, ή σαν σας περνάει ποτέ από το νου ο φόβος μην καταλήξετε στη ρήση του Λεωνίδα Κύρκου «μας αγαπάνε αλλά δεν μας ψηφίζουνε»;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Λεωνίδας έλεγε «δεν μας παντρεύονται», αλλά εγώ ξέρετε δεν έχω καμιά τέτοια διάθεση να με παντρευτεί κανένας, οπότε το ζήτημά μου δεν είναι η δημοτικότητά μου. Ξέρετε, εμείς στην αριστερά έχουμε και μια άλλη κουλτούρα. Δεν μας ενδιαφέρει και δεν έχουμε και την αντίληψη ότι θα έρθει κάποιος να μας σώσει, τη μεσσιανική αντίληψη, και πιστεύουμε ότι συλλογικοί αγώνες και συλλογικές ηγεσίες δίνουν λύσεις. Κι εγώ είμαι σήμερα, αύριο δεν θα είμαι, θα είναι κάποιος άλλος, όπως και χθες ήταν κάποιος άλλος στη θέση μου, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι να μπορέσει να καταλάβει ο κόσμος ότι η δύναμη είναι στους δικούς του αγώνες, ότι έχει δύναμη στα χέρια του και πρέπει να τη χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη.
Τώρα, στο πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας. Ακούστε, τα κόμματα υπάρχουν όταν έρχονται να καλύψουν κάποιες κοινωνικές ανάγκες. Αναρωτιέται κανείς ποια κοινωνική αναγκαιότητα θα έρθει να καλύψει ένα νέο κόμμα, και μάλιστα με αυτά τα σενάρια που απεργάζονται κάποιοι κύκλοι περί κόμματος των επιχειρηματιών.
Δεν φτάνει δηλαδή που αυτοί οι επιχειρηματίες πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνίας, δεν φτάνει που κερδίζουν περισσότερα διότι φοροδιαφεύγουν, διότι επωφελούνται και προσπαθούν να κερδίσουν πατώντας επί πτωμάτων, θα ζητήσουν και την ψήφο όσον εκμεταλλεύονται, δήθεν θα μας λύσουν τα προβλήματα.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ότι ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να έχει ρεαλιστική εφαρμογή στη χώρα. Είχε ενδεχομένως στην Ιταλία σε μια ιδιόμορφη περίοδο, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην κρίση και στη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών και το κατανοούν και οι ίδιοι, τα έχουν νομίζω αποσύρει αυτά τα σενάρια.
Θα προσπαθήσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να δυναμώσουν -και κάνουν ό,τι μπορούν- για να δυναμώσουν το δικομματισμό, όμως ο δικομματισμός στη συνείδηση των πολιτών κατά την εκτίμησή μας έχει καταρρεύσει, έχει φάει τα ψωμιά του. Είναι δομικά τα προβλήματα. Όσο και αν τον στηρίξουν, δεν θα καταφέρουν να τον σώσουν.
Γ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΡΙΣΤΕΡΑ»): Το κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στη φετινή μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση ήταν «δεν πάει άλλο». Η κατάσταση στην κοινωνία όντως είναι αφόρητη. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι βλέπουν το χειμώνα που έρχεται με τρόμο. Πόσο αναγκαία και επιτακτική είναι πλέον η ενωτική δράση της αριστεράς, στην οποία έχει πρωτοστατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην είναι τόσο βαρύς ο χειμώνας για τους εργαζόμενους;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Όταν πριν από χρόνια ξεκινούσαμε αυτό το παράτολμο εγχείρημα της συνύπαρξης, σε ένα φόρουμ διαλόγου, αργότερα σε κοινωνικούς αγώνες, πλατιών δυνάμεων της αριστεράς, πιστεύαμε και ξέραμε ότι ξεκινάμε ένα πολύ δύσκολο πρωτοποριακό τόλμημα. Όταν η αριστερά στη χώρα μας έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την πολυδιάσπαση, ξέραμε ότι ξεκινάμε ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Ξέραμε όμως ταυτόχρονα ότι ό,τι μεγάλο έχει γίνει σε αυτή τη χώρα -και έχουν γίνει σημαντικά πράγματα- ό,τι μεγαλύτερο, ό,τι λαμπρότερο έχει να δείξει η ιστορία αυτής της χώρας έγιναν όταν η αριστερά ήταν ενωμένη και απευθύνθηκε ανοιχτά σε πλατιές κοινωνικές δυνάμεις. Το έπος της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ, αργότερα μετά τις στάχτες του εμφυλίου, από τα ξερονήσια και τις φυλακές σταθήκανε στα πόδια τους, και μέσα από μια πλατιά ενότητα, με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά κατάφεραν να γίνουν μια δύναμη που συγκλόνισε και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Πολύ αργότερα όταν στον αντιδικτατορικό αγώνα, παρά τις διασπάσεις, κατάφερε να γίνει μία δύναμη που συγκίνησε τους νέους ανθρώπους σε έναν αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία, πολύ αργότερα όταν δημιούργησε τον ενιαίο Συνασπισμό, παρά το γεγονός ότι αυτός προδόθηκε από ευθύνες της ίδιας της αριστεράς.
Ξέρουμε λοιπόν και τώρα ότι αν υπάρχει μια προοπτική να φτιάξουμε κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό, να αλλάξουμε τα πράγματα, να γράψουμε λαμπρές σελίδες στην ιστορία αυτού του τόπου, αυτό θα το κάνουμε μέσα από την ενότητα και την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς.
Και μέσα από τη συνύπαρξης μιας πολιτικής αριστεράς με τους κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις, που είναι για μας το προαπαιτούμενο να αναπτυχθούν και να γιγαντωθούν το επόμενο διάστημα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
Δ. ΤΣΙΟΤΣΙΟΥ («ALPHA TV»): Έχουμε ακούσει πολλές φορές τον Πρωθυπουργό να λέει σεμνά και ταπεινά. Από την άλλη καθημερινά το τελευταίο διάστημα ακούμε πολλά ονόματα Υπουργών όσον αφορά για το θέμα της Μονής Βατοπεδίου. Χθες ο ίδιος ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης ζήτησε κάποιοι να κάνουν πολιτικό χαρακίρι και να παραιτηθούν. Ποια είναι η δική σας άποψη
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είπα και στην εισαγωγική μου ομιλία, ότι έχουμε ένα ιδιόμορφο φαινόμενο. Υπουργοί της Κυβέρνησης να έχουν μετατραπεί σε ατζέντηδες του δημόσιου πλούτου. Και καλούμε τον Πρωθυπουργό να πάρει θέση. Και καλούμε και τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να πάρει θέση, διότι αυτή η υπόθεση έχει ξεκινήσει από το 1999.
Και καλύφθηκε από μία Ιερή σιωπή. Στην πραγματικότητα όμως είναι μια υπόθεση Ιερής διαπλοκής, αντίστοιχης ίσως μ' αυτής της υπόθεσης της SIEMENS. Είναι μια υπόθεση που μπορεί να κρύβει πολλά από πίσω, διότι όταν κάποιος χαρίζει σε κάποιον άλλον 100 εκατομμύρια ίσως και παραπάνω, φαντάζομαι ότι δεν το κάνει για τις ανάγκες της ψυχής του, όπως φαντάζομαι ότι δεν γίνανε όσα γίνανε εξ αιτίας της θρησκευτικής πίστης των Υπουργών και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που πηγαινοερχόντουσαν στην Μονή για να κλείσουν τα Ιερά DEALS.
Άρα, λοιπόν, είναι μια υπόθεση που πρέπει να εξεταστεί σε βάθος και γι' αυτό ζητήσαμε Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή από το '99 έως σήμερα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ»): Θα ήθελα να ρωτήσω κ. Τσίπρα, ας ακούω τόση ώρα να μιλάτε για Κυβέρνηση όχι Κεντροαριστεράς, Κυβέρνηση Αριστεράς. Θεωρείτε ότι η ελληνική κοινωνία έχει πάψει να είναι φοβική στην Αριστερά;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν ξέρω αν το επιχείρημα που θα ακούσουμε το επόμενο διάστημα αν συνεχίσει να αποτελεί ελπίδα για τον τόπο η δυναμική η κοινωνική του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα είναι αντίστοιχο με τα επιχειρήματα που ακούγαμε τη δεκαετία του '60, όταν να έρθει στα πράγματα η Αριστερά θα πάρει την περιουσία των φτωχών και το πιστεύανε αυτό κάποιοι που είχαν ένα βόδι και ένα γάιδαρο και τρομάζανε ότι θα έρθουν οι Κόκκινοι να τους πάρουν τα λεφτά.
Ακούμε αντίστοιχα όμως επιχειρήματα, ότι αυτοί δεν έχουν ρεαλιστικές προτάσεις και αν έρθουν στα πράγματα θα διαλυθεί η οικονομία. Πόσο άλλο να διαλυθεί αυτή η οικονομία, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο περιθώριο.
Νομίζω όμως ότι το κυρίαρχο στοιχείο της εποχής μας είναι, ότι πρέπει να δοθεί λύση. Δεν αποτελούν λύσεις οι επιλογές που έκαναν οι προηγούμενες Κυβέρνησης, οι επιλογές της τελευταίας 15ετίας, οι νεοφιλελεύθερες επιλογές που μας ήρθαν ως μονόδρομος, νεοφιλελεύθερες δήθεν, διότι ούτε νέες ήταν, ούτε φιλελεύθερες, επιλογές που μείνανε στην ασυδοσία της λειτουργίας των αγορών. Πρέπει να δοθούν λύσεις ενίσχυσης της κοινωνίας. Αυτές οι λύσεις, είναι λύσεις Αριστεράς.
Άρα, λοιπόν, όταν ρωτάτε πώς θα πάμε σε λύσεις Αριστεράς, εμείς λέμε ότι θα πάμε βεβαίως με αλλαγή συσχετισμού, αλλά και με ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μετασχηματισμών που θα δίνει λύσεις στα προβλήματα. Διότι αν θέλετε, το νέο στοιχείο είναι ότι σήμερα πρέπει να απαντήσουμε, πώς αυτό το χειμώνα δεν θα πεθάνουν από το κρύο χιλιάδες συμπολίτες μας επειδή δεν θα έχουν πετρέλαιο να πάρουν.
Πώς θα ενισχύσουμε την αγροτική παραγωγή και το εισόδημα χιλιάδων αγροτών που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης όταν διαρκώς ακριβαίνουν οι ζωοτροφές και όταν το καρτέλ των τροφίμων τους έχει στραγγαλίσει.
Πώς θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε χιλιάδες συμπολίτες μας από την μέγγενη των Τραπεζών, που έχουν φτιάξει τις εισπρακτικές εταιρείες που τους κατατρώνε τη ζωή και τους παίρνουν τα σπίτια. Είναι ερωτήματα.
Εμείς λέμε ότι σ' αυτά τα ερωτήματα έχουμε απαντήσεις. Εύκολες; Όχι δύσκολες. Έχουμε όμως απαντήσεις. Η άλλη πλευρά δογματικά προσηλωμένη σε μια πολιτική που γεννά αντιθέσεις δεν έχει καμία απάντηση.
κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Θέλω να σας ρωτήσω αν κατά τη γνώμη σας υπάρχει ηθικό ζήτημα με τις μπίζνες που κάνει η σύζυγος του Υπουργού Επικρατείας;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε. Ηθικό ζήτημα υπάρχει με την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση και που καλύπτει διαρκώς ο Υπουργός Επικρατείας. Από εκεί και πέρα εγώ δεν συμφωνώ με την αντίληψη της οικογενειακής ευθύνης. Βεβαίως και αν οι μπίζνες όπως λέτε, είναι μπίζνες παράνομες ή αν οι μπίζνες αυτές διευκολύνονται, δεν θα τοποθετηθώ επ' αυτού, από το αξίωμα του συζύγου είναι κάτι στο οποίο πρέπει να απαντήσει. Πρέπει να απαντήσουν και η κα Ζαχαρέα και ο κ. Ρουσόπουλος.
Όμως επιτρέψτε μου να σας πω, ότι εμείς θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, θα κάνουμε αντιπολίτευση πάνω στα μεγάλα ζητήματα. Με απασχολεί πολύ περισσότερο το γιατί ο κ. Ρουσόπουλος καλύπτει ή τι ρόλο έπαιξε στην ιστορία του Βατοπεδίου, παρά το αν εν πάση περιπτώσει η γυναίκα του κάνει μπίζνες και ταυτόχρονα παρουσιάζει ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων.
Δεν το κάνει τώρα, το κάνει πολλά χρόνια τώρα. Όπως επίσης θα μου επιτρέψτε μ' αυτή την αφορμή να σας πω, ότι για μένα και για μας ήταν τεράστιο ζήτημα η νοθεία που γίνεται στο Σύνταγμα με την διασταλτική ερμηνεία των άρθρων του Συντάγματος, όπου πάει να παρακαμφτεί το άρθρο 16 και όχι γι' αυτό το πανηγύρι, η παιδική χαρά στη Βουλή.
Βεβαίως σημαντικό πρόβλημα και είπαμε να διερευνηθεί. Αλλά αν το ξέραμε τρεις μήνες θα το λέγαμε τρεις μήνες πριν, δεν θα περιμέναμε την κατάλληλη στιγμή. Εμείς κάνουμε αντιπολίτευση στα μεγάλα προβλήματα, κάνουμε αντιπολίτευση με το λαό και όχι με το ΛΑ.Ο.Σ. και κάνουμε αντιπολίτευση η οποία έχει σαν στόχο τις πολιτικές ευθύνες και τις πολιτικές επιλογές και όχι τις προσωπικές ευθύνες και τις προσωπικές επιλογές
