Χρειαζόμαστε ενότητα, συνεννόηση και σύνεση, είπε στις πρώτες δηλώσεις του προς τον ελληνικό λαό αμέσως μετά την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία ο Λουκάς Παπαδήμος. Και ζήτησε απ’ όλους μας να συνδράμουμε στη δύσκολη διαδικασία προσαρμογής και ανόρθωσης της οικονομίας. Αφού φυσικά επιβεβαίωσε τα γνωστά, ότι δηλαδή στόχος της κυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ της οποίας ηγείται είναι η υλοποίηση των συμφωνιών της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011 καθώς και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές.
ΟΥΔΕΝ νεότερον συνεπώς από την πλευρά του. Την προαποφασισμένη πολιτική ήρθε να εφαρμόσει. Σε σκυταλοδρομία φέρνει κάπως η υπόθεση -ο προηγούμενος αθλητής κατάκοπος, διαλυμένος, σχεδόν λιπόθυμος από τις πιέσεις μιας κοινωνίας σε απόγνωση και σε αναταραχή, παραδίνει τη σκυτάλη της δανειακής συμφωνίας και των συνακόλουθων μέτρων στον επόμενο. Ο οποίος διαθέτει τις στέρεες απόψεις ενός διακεκριμένου τραπεζίτη, το βιογραφικό που εγγυάται ότι είναι επαρκώς σκληρός, το προτέρημα να μη λογαριάζει πολιτικό κόστος γιατί αλλού κι όχι στον ελληνικό λαό δίνει λογαριασμό, και φυσικά τη στήριξη εκείνων που λύνουν και δένουν εδώ και στην παγκόσμια οικονομία.
ΣΥΝΕΠΩΣ; Συνεπώς, όταν ο Λουκάς Παπαδήμος δηλώνει ότι δεν είναι πολιτικός αλλά έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο τμήμα της επαγγελματικής του ζωής στην άσκηση οικονομικής πολιτικής τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, δικαιούμαστε να ανησυχούμε. Διότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη αυτό στο οποίο αφιέρωσε τη ζωή του είναι γνωστό και έχει σχέση μάλλον με τη βαρβαρότητα παρά με τον σοσιαλισμό. Μάλλον με τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης παρά με τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Μάλλον με τα επιτόκια και τα spreads παρά με την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης.
ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ είναι ο άνθρωπος, θα πείτε, τα κέρδη των πλουσίων είναι η δουλειά του και όχι τα προβλήματα των φτωχών. Τεχνοκράτης του χρήματος είναι, όχι των επιδομάτων ανεργίας. Δεκτό, αλλά δεν φαλκιδεύει τη δημοκρατία μας αυτό; Θα πρέπει όταν γίνονται μεγάλοι σεισμοί να διορίζεται πρωθυπουργός ένας σεισμολόγος; Όταν η χώρα κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς ένας καραβανάς; Όταν διασαλεύεται η τάξη ένας αστυνομικός; Και ποιος μπορεί να αγνοεί ότι οι πολιτικοί, τους οποίους βλέπουμε συλλήβδην να αποδοκιμάζονται αφού απαξίωσαν πρώτα τον εαυτό τους περισσότερο κι από τα ελληνικά ομόλογα, αναφέρονται εν πάση περιπτώσει στην κοινωνία, στους πολίτες, στους ψηφοφόρους τους; Άρα επηρεάζονται στις όποιες αποφάσεις τους από τον λαό, είναι υποχρεωμένοι αν θέλουν να επιβιώσουν να παίρνουν υπόψη τους και τις διαθέσεις του;
Ο ΛΟΥΚΑΣ Παπαδήμος όμως δεν έχει καμιά ανάγκη να ακούει τον δήμο. Ήρθε για να προσφέρει το παράστημα, το κύρος, τις γνώσεις του στην επιβολή μιας πολιτικής. Θα απέλθει πλουσιότερος όχι μόνο σε εμπειρίες και εθνική υπερηφάνεια, αλλά και επαγγελματικά, αφού δεν είναι και μικρό πράγμα να υπάρχει στο βιογραφικό ενός τεχνοκράτη η ανάδειξή του σε θέση πρωθυπουργού. Κι αυτό αποτελεί παραμόρφωση της δημοκρατίας, παραβίαση γραπτών και κυρίως άγραφων κανόνων δημοκρατικής τάξης. Βατερλό για τους γελοίους που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τα επόμενα την Ελλάδα, αλλά και απειλή για όλους μας. Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν ήρθε για να μας χαρίσει κοινωνική γαλήνη και μια εθνική επιτυχία, αλλά για να ολοκληρώσει την κοινωνική και εθνική μας εξουθένωση, αυτή είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους προπαγανδιστικούς διθυράμβους.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ και η πείρα μάς έμαθαν να είμαστε καχύποπτοι με τους σωτήρες, είτε αυτοί φορούν στολή καραβανά, είτε κοσμούν τον αυχένα τους με τον άσπρο γιακά του τεχνοκράτη. Αν δούμε την παρούσα εξέλιξη με τα μάτια του μέλλοντος, μπορεί και να τρομάξουμε εγκαίρως. Κουρασμένοι σοσιαλιστές, αγκυλωμένοι δεξιοί και φαιοί ακροδεξιοί στηρίζουν έναν πρωθυπουργό τραπεζίτη! Κυβέρνηση - παρτούζα σε ρόλο προαγωγού με θύμα ποιον; Αυτό δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να το καταλάβουμε, το λένε οι άνθρωποι ότι έφεραν τον νέο Καποδίστρια για να τελειώσει αυτό που οι προηγούμενοι άρχισαν. Έτσι όσο πιο γρήγορα η κοινωνία καταλάβει ότι ο Παπαδήμος δεν εκπροσωπεί μια άρνηση του σάπιου πολιτικού συστήματος, αλλά το κορυφαίο δείγμα της σαπίλας του, τόσο το καλύτερο για όλους και για τη χώρα…
