Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 25-6-2011 στο Αλιβέρι Εύβοιας η εκδήλωση της ΝΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Εύβοιας με την συμμετοχή της ανεξάρτητης Βουλευτού Σ. Σακοράφα και του Γιάννη Μηλιού καθηγητή ΕΜΠ και μέλους της ΠΓ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Στην εκδήλωση που παρακολούθησε πλήθος κόσμου, παρευρέθηκαν εκπρόσωποι τοπικών φορέων και της Αυτοδιοίκησης. Παρευρέθηκε επίσης ο εκλεγμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Ν. Στουπής, και ο Π. Ρήγας μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Στην ομιλία της η Βουλευτής κ. Σοφία Σακοράφα μεταξύ άλλων ανέφερε :
«...Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου πολιορκούν τη Βουλή. Eίναι ενάντια της κυβέρνησης, που μετατράπηκε σε όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Καταλαβαίνουν πια ότι το ντόμινο είναι η σκληρή απειλή για το σύστημα, το σκληρό διαπραγματευτικό μας χαρτί, βλέπουν μια ελληνική κυβέρνηση ενδοτική, ανυπόληπτη, υποτακτική και μοιραία.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου ξέρουν ότι υπάρχει η πάνω Βουλή και η κάτω Βουλή.
Η πάνω Βουλή πολιορκημένη και απαξιωμένη δίνει ψήφο εμπιστοσύνης.
Η κάτω βουλή κατάμεστη και ζωντανή ψήφισε εδώ και μέρες.
Απέναντι σε μια παραπαίουσα και τρομοκρατημένη κυβέρνηση, που επειδή φοβάται εκφοβίζει, ψήφισε λεβεντιά και κανείς δεν έφυγε από εκεί, αν δε φύγουν πρώτα κάποιοι από αλλού. Σε μια κυβέρνηση απομονωμένη με πλέξι γκλας και οδοφράγματα, ψήφισε συμμετοχή και ενωτικές πρωτοβουλίες με συνδικάτα και πρωτοβάθμια σωματεία. Σε μια κυβέρνηση, τα μέλη της οποίας το πρωί λένε άλλα και το απόγευμα άλλα, ψήφισε αταλάντευτο αντιμνημονιακό αγώνα.
Απέναντι σε μια βουλή, που εκτρέπεται χωρίς να εντρέπεται, εκχωρώντας κυρίαρχες δικαιοδοσίες στην αρχή του ενός, ψήφισε άμεση δημοκρατία.
Απέναντι σε μια μαζική προπαγάνδα και καταστροφολογία, αντέταξε τη γνώση, τη συζήτηση, την ενημέρωση, τη ζύμωση, σαν άλλη εκκλησία του Δήμου.
Απέναντι στη σκληρή και επαίσχυντη καταστολή, που βρώμισε την πλατεία της 3ης του Σεπτέμβρη με χημικά, πρόβαλλε μια άλλη πλατεία, της αυτοοργάνωσης, του πολιτισμού, της δημοκρατίας.
Αναδιάρθρωση, με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, δηλαδή «από τα κάτω».
“…Το πρώτο είναι η άμεση παύση πληρωμών για να πάρει η Ελλάδα την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Το δεύτερο είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει διαφάνεια στο ζήτημα του χρέους, που σημαίνει ότι πρέπει να σχηματιστεί διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, με συμμετοχή εργατικών οργανώσεων και κοινωνίας των πολιτών, για να εξετάσει τις συμβάσεις του χρέους.
Το τρίτο θα πρέπει να προχωρήσουμε σε άμεσες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές μας, προτείνοντας ευθέως βαθύ «κούρεμα».
Για να αποφασίσουμε πόσο θα είναι αυτό, θα πρέπει πρώτα να πέσει φως στα στοιχεία του χρέους και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για να σχηματιστεί η διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, ώστε να ελέγξει το απαχθές ή το μη νομιμοποιημένο ή το μη βιώσιμο.
Η παραπάνω πρόταση δεν αποτελεί άσκηση επί χάρτου, όπως και το βασικό της εργαλείο η ΕΛΕ δεν είναι φαντασίωση.
Η ΕΛΕ είναι ένα εργαλείο στα χέρια μας και ταυτόχρονα είναι και η απόδειξη.
Χρειαζόμαστε μια απόδειξη κατανοητή και απτή ότι κάπου στον πλανήτη, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αναπτύχθηκε μια άλλη πρακτική, μια άλλη λογική, με συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Μια απόδειξη που λέει ότι κάπου στον πλανήτη, σε παρόμοιες ασφυκτικές πιέσεις, ένας λαός, ένα κράτος κατόρθωσε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο.
Η ΕΛΕ έρχεται από τον Ισημερινό, από την Βραζιλία, έχει μεθοδολογία, έχει σαφή και συγκεκριμένα αποτελέσματα, έχει τεχνογνωσία, έχει πρόταση διεξόδου.
Η ΕΛΕ είναι ένα έγκυρο εργαλείο γιατί είναι ανεξάρτητη.
Δεν πρόκειται για μία ακόμη επιτροπή στα όρια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, με τα γνωστά αποτελέσματα της συγκάλυψης και της ματαίωσης κάθε προσδοκίας για έλεγχο, διαφάνεια και απόδοση ευθυνών.
Δεν πρόκειται για μια επιτροπή σοφών, τύπου κλειστού κλαμπ.
Η ΕΛΕ είναι μια επιτροπή διεθνής, που αποτελείται από ειδικούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους.
Βασίζεται όμως και αποκτά πραγματική υπόσταση στο βαθμό που η κοινωνία των πολιτών εμπλέκεται.
Οι αντιπρόσωποι των εργατικών οργανώσεων, τα συνδικάτα, τα σωματεία, οι επιστημονικοί σύλλογοι, τα μέλη των οργανώσεων την κοινωνίας των πολιτών είναι οι συμμέτοχοι, οι ελεγκτές, οι κριτές.
Για αυτό μιλάμε για κοινωνικό έλεγχο του δημόσιου χρέους...
Κλείνοντας την ομιλία της απηύθηνε ενωτικό κάλεσμα σε όλους χρησιμοποιώντας τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου
΄΄ΕΔΩ είναι φως αδερφικό — απλά τα χέρια και τα μάτια.
Εδώ δεν είναι νάμαι εγώ πάνω από σένα ή εσύ πάνω από μένα.
Εδώ είναι νάναι ο καθένας μας πάνω απ' τον εαυτό του΄΄.
Ο καθένας μας πάνω από τον εαυτό του, αυτή είναι η σημερινή ιστορική ευθύνη όλων μας, αυτή είναι η σημερινή ιστορική ευθύνη της αριστεράς.
Είναι η ώρα να την αναλάβουμε όλοι....»
O Γιάννης Μηλιός μεταξύ άλλων ανέφερε ότι:
«...Η κρίση που ζούμε είναι συστημική, πρόκειται για ένα σύστημα που σκοπό του έχει την άνιση και άδικη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, που τοποθετεί τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους.
Παρά το γεγονός ότι στη δεκαετία πριν την κρίση, η Ελλάδα με ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης έγινε κατά 44% πλουσιότερη, διατήρησε το χρέος της σε ψηλά επίπεδα, μειώνοντας τη φορολόγηση του κεφαλαίου, της μεγάλης περιουσίας, του πλούτου.
Με φορολογικούς συντελεστές άμεσων φόρων στο μέσο όρο της Ευρωζώνης, το ελληνικό δημόσιο θα εξασφάλιζε επιπλέον έσοδα 95 δις €.
Το χρέος είναι εργαλείο ενίσχυσης του φόβου για την επιβολή σκληρών μέτρων. Όμως ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα κλονίσει τις χρηματαγορές και την Ευρωζώνη με καταστροφικές συνέπειες.
Το σύστημα καλλιεργεί το φόβο γιατί είναι το ίδιο φοβισμένο, απέναντι στην καθολική αντίσταση, την κοινωνική αλληλεγγύη και διεκδίκηση, είναι τρομοκρατημένο από τις γεμάτες πλατείες.
Υπάρχουν λύσεις και εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο.
• Πλήρης καταγραφή και έλεγχος του χρέους, αναδιαπραγμάτευση με διαγραφή μεγάλου μέρους του, όπως έχει γίνει σε πολλές χώρες στο παρελθόν (Ο. Δ. Γερμανίας, Εκουαδόρ, Αργεντινή).
• Δανεισμός των χωρών κατευθείαν από την Ε.Κ.Τ, με χαμηλά επιτόκια.
• Τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία της κοινωνίας με δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο και Τράπεζες ειδικού σκοπού.
• Αναδιανομή του πλούτου-δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολόγηση μεγάλης περιουσίας, εκκλησιαστικής περιουσίας κ.λ.π.
• Αύξηση των δαπανών για υγεία, παιδεία και ασφάλιση, μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Επαναδιαπραγμάτευση του κοινωνικού συμβολαίου, εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού ελάχιστου εισοδήματος και πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά (παιδεία, υγεία, ενέργεια, επικοινωνίες) για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως εισοδήματος, σταθερή απασχόληση για όλους, αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, με διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο και δημόσιο τομέα για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών ανεξάρτητα από τον καταναγκασμό του κέρδους.
Ο αγώνας για δημοκρατία, η υπεράσπιση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, οι μαζικοί αγώνες και κινητοποιήσεις για το εισόδημα, τα κοινωνικά αγαθά και τα δικαιώματα, που τώρα κάνει αυτούς που μας φοβίζουν να φοβηθούν, μπορεί να είναι νικηφόρος. Η πτώση της κυβέρνησης και η κατάργηση του Μνημονίου θα είναι μόνο η αρχή.
