OXI ΣTH ΝΕΑ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΑΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ AKOMH
ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 16/12
Σχετικά με το μεγάλο θέμα του Ασφαλιστικού και τις μεθοδεύσεις οι οποίες γίνονται η Αυτόνομη Παρέμβαση με καθαρό τρόπο εκτιμά και προτείνει τα εξής.
1. Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την «πεπατημένη» με βάση και τις υποδείξεις του κ. Αλμούνια και Τρισέ οι οποίοι εξετάζουν το ασφαλιστικό μόνο από την άποψη του δημοσιονομικού κόστους. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό όχι ως κοινωνικό ζήτημα αλλά ως οικονομικό βάρος. Στη βάση αυτή η κυβέρνηση αναδιπλώνεται και εγκαταλείπει ακόμη και τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για κατάργηση διατάξεων του Νόμου Πετραλιά, μειώνει κατά 1,7 δις την επιχορήγηση που δίνει για τα ταμεία στον προϋπολογισμό, δημιουργεί κλίμα πανικού με την επίκληση της χρεωκοπίας των ταμείων,ενώ προετοιμάζει νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλισμένων και του ίδιου του Δημοσίου, αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η σημερινή αναφορά του Υπουργού σε δομικές αλλαγές που παραπέμπει σε αλλαγή του αναδινεμητικού συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό αυτόν ακριβώς τον στόχο εξυπηρετεί.
2. Οι εργοδοτικές οργανώσεις, κυρίως ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ δημιουργούν ένα κλίμα προώθησης δομικών αλλαγών στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης του συστήματος προτείνουν ευθέως τον μετασχηματισμό στο τριφασικό σύστημα που έχει ως αποτέλεσμα τη διάρρηξη της κοινωνικής αλληλεγγύης και την πρόσθετη επιβάρυνση των ασφαλισμένων επ’ οφελεία της κρατικής και εργοδοτικής δαπάνης.
3. Ο Κοινωνικός διάλογος όπως τον χειρίστηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις - και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις και η σημερινή κυβέρνηση,- είναι μια εκφυλιστική διαδικασία υποταγμένη αποκλειστικά σε επικοινωνιακές και αντεργατικού χαρακτήρα σκοπιμότητες. Το μόνο που παράγει είναι αντεργατικές και αντιασφαλιστικές λύσεις. Τρανή απόδειξη είναι ότι οι διαδοχικές επεμβάσεις απέτυχαν να δώσουν λυση όσον αφορά την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
4. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει σαφείς στόχους και η πλειοψηφία της ηγεσίας του δεν έχει την πρόθεση αγωνιστικής διεκδίκησης,ενώ επιδεικνύει μία συμβιβαστική στάση απέναντι σε μία μεγάλη επίθεση που ήδη κλιμακώνεται.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο κοινωνικός διάλογος με την μορφή και τον τρόπο που αξιοποιείται, αποτελεί μία παγίδα που θα έχει ως θύματα όλους τους εργαζόμενους.
Το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να διαφοροποιήσει την μέχρι τωρα στάση του και να προσανατολιστεί:
α) σε απεργιακή κινητοποίηση στις 16 Δεκέμβρη με αφορμή το ασφαλιστικό,την επισφάλεια,τους μισθούς, τον προϋπολογισμό
β) να προετοιμάσει τους εργαζόμενους με μαζικές διαδικασίες και όρους κινήματος για μια πολύμηνη κινητοποίηση.
γ) να αποκαλύψει τις επιδιώξεις κυβέρνησης,Ευρωπαικής ένωσης και εργοδοτών
δ/ να θέσει στη σωστή βάση το πραγματικό πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος που είναι η ταυτόχρονη συνύπαρξη οικονομικού και κοινωνικού ελλείμματος, όπως και το γεγονός ότι η κρίση του οφείλεται στην καταλήστευση των αποθεματικών στην ανασφάλιστη εργασία στην ανεργία και επισφάλεια που στερούν τεράστιους πόρους από το σύστημα.
Στα πλαίσια αυτά το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο με σαφείς στόχους:
1) την κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων των νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά
2) την άμεση χρηματοδότηση των αναγκών των ταμείων, την κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του κράτους προς το ασφαλιστικό σύστημα και της καθιέρωσης της τριμμερούς χρηματοδότησης με την συνεισφορά του κράτους κατά 3/9 των εσόδων από εισφορές.
3) τη σταδιακή επιστροφή με χρονοδιάγραμμα των καταληστευθέντων αποθεματικών με ειδική φορολογία του κεφαλαίου και της μεγάλης περιουσίας ώστε να δημιουργηθεί ένα επαρκές αποθεματικό για τις ερχόμενες γεννεές ασφαλισμένων.
4) την κατάργηση ΑΜΕΣΑ της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και κάθε μορφής εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγής.
5) την κατάργηση της επισφαλούς εργασίας και την ριζική αντιμετώπιση της ανεργίας.
6) την σημαντική ενίσχυση των κατώτερων συντάξεων και τη σύνδεση της κύριας σύνταξης με το 80% του μισθού όπως κάθε φορά διαμορφώνεται.
7) τη μη εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαικού δικαστηρίου για τα όρια ηλικίαςτων γυναικών
8) την υπεράσπιση του καθεστώτος πρόωρης συνταξιοδότησης και των βαρέων και ανθυγιεινών
9) την εφαρμογή της 35 ετίας χωρίς όριο ηλικίας
10) την υπεράσπιση του δημόσιου,κοινωνικού,αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος ασφάλισης στη χώρα μας.
Οι εκπρόσωποι της Αυτόνομης Παρέμβασης στις τριτοβάθμιες οργανώσεις έθεσαν αυτά τα ζητήματα με διεκδικητικό τρόπο και στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και στην σημερινή συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας .
Δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς καμία δέσμευση για την επαρκή χρηματοδότηση του συστήματος σε μια διαδικασία η οποία θα οδηγηθεί νομοτελειακά στην απώλεια δικαιωμάτων των εργαζομένων και στη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος κοινωνικής Ασφάλισης.
Η θέση μας αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε παρά τις προτάσεις μας να υλοποιήσει έστω τη δέσμευσή της για κατάργηση του Νόμου Πετραλιά και να ακυρώσει την αφαίρεση 1,7 δις από τα ασφαλιστικά ταμεία στον προϋπολογισμό του 2010.
Είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε έναν ανοιχτό διάλογο στην κοινωνία με πρωτοβουλία των ίδιων των συνδικάτων και να αναδείξουμε τις θέσεις του μαζικού εργατικού κινήματος.
Είμαστε διατεθειμένοι να παρευρεθούμε διεκδικητικά σε συναντήσεις με το Υπουργείο Εργασίας, εφόσον το ίδιο αποσαφηνίζει την θέση του και υποβάλλει προτάσεις.
Δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε μία αποπροσανατολιστική, θεατρινίστικη και υποταγμένη σε σκοπιμότητες διαδικασία κοινωνικού διαλόγου και δε θα το πράξουμε.
Καλούμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσουν την πρότασή μας.
Καλούμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να συντάξουν τις δυνάμεις τους σε μία κοινή αγωνιστική προσπάθεια εγκαταλείποντας τις άγονες αντιπαραθέσεις και την τακτική της διαίρεσης των εργαζομένων.
Καλούμε τους εργαζόμενους να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός αγωνιστικού κλίματος και κινήματος - ανάλογου της περιόδου Γιαννίτση - που μπορεί με την μαζικότητα, την ενωτική του διάθεση και την μαχητικότητά του να ακυρώσει τις αντεργατικές επιδιώξεις.
ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑ AKOMH
ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 16/12
Σχετικά με το μεγάλο θέμα του Ασφαλιστικού και τις μεθοδεύσεις οι οποίες γίνονται η Αυτόνομη Παρέμβαση με καθαρό τρόπο εκτιμά και προτείνει τα εξής.
1. Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την «πεπατημένη» με βάση και τις υποδείξεις του κ. Αλμούνια και Τρισέ οι οποίοι εξετάζουν το ασφαλιστικό μόνο από την άποψη του δημοσιονομικού κόστους. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό όχι ως κοινωνικό ζήτημα αλλά ως οικονομικό βάρος. Στη βάση αυτή η κυβέρνηση αναδιπλώνεται και εγκαταλείπει ακόμη και τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για κατάργηση διατάξεων του Νόμου Πετραλιά, μειώνει κατά 1,7 δις την επιχορήγηση που δίνει για τα ταμεία στον προϋπολογισμό, δημιουργεί κλίμα πανικού με την επίκληση της χρεωκοπίας των ταμείων,ενώ προετοιμάζει νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις σε βάρος των ασφαλισμένων και του ίδιου του Δημοσίου, αναδιανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η σημερινή αναφορά του Υπουργού σε δομικές αλλαγές που παραπέμπει σε αλλαγή του αναδινεμητικού συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό αυτόν ακριβώς τον στόχο εξυπηρετεί.
2. Οι εργοδοτικές οργανώσεις, κυρίως ο ΣΕΒ και το ΕΒΕΑ δημιουργούν ένα κλίμα προώθησης δομικών αλλαγών στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης του συστήματος προτείνουν ευθέως τον μετασχηματισμό στο τριφασικό σύστημα που έχει ως αποτέλεσμα τη διάρρηξη της κοινωνικής αλληλεγγύης και την πρόσθετη επιβάρυνση των ασφαλισμένων επ’ οφελεία της κρατικής και εργοδοτικής δαπάνης.
3. Ο Κοινωνικός διάλογος όπως τον χειρίστηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις - και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις και η σημερινή κυβέρνηση,- είναι μια εκφυλιστική διαδικασία υποταγμένη αποκλειστικά σε επικοινωνιακές και αντεργατικού χαρακτήρα σκοπιμότητες. Το μόνο που παράγει είναι αντεργατικές και αντιασφαλιστικές λύσεις. Τρανή απόδειξη είναι ότι οι διαδοχικές επεμβάσεις απέτυχαν να δώσουν λυση όσον αφορά την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
4. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει σαφείς στόχους και η πλειοψηφία της ηγεσίας του δεν έχει την πρόθεση αγωνιστικής διεκδίκησης,ενώ επιδεικνύει μία συμβιβαστική στάση απέναντι σε μία μεγάλη επίθεση που ήδη κλιμακώνεται.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο κοινωνικός διάλογος με την μορφή και τον τρόπο που αξιοποιείται, αποτελεί μία παγίδα που θα έχει ως θύματα όλους τους εργαζόμενους.
Το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να διαφοροποιήσει την μέχρι τωρα στάση του και να προσανατολιστεί:
α) σε απεργιακή κινητοποίηση στις 16 Δεκέμβρη με αφορμή το ασφαλιστικό,την επισφάλεια,τους μισθούς, τον προϋπολογισμό
β) να προετοιμάσει τους εργαζόμενους με μαζικές διαδικασίες και όρους κινήματος για μια πολύμηνη κινητοποίηση.
γ) να αποκαλύψει τις επιδιώξεις κυβέρνησης,Ευρωπαικής ένωσης και εργοδοτών
δ/ να θέσει στη σωστή βάση το πραγματικό πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος που είναι η ταυτόχρονη συνύπαρξη οικονομικού και κοινωνικού ελλείμματος, όπως και το γεγονός ότι η κρίση του οφείλεται στην καταλήστευση των αποθεματικών στην ανασφάλιστη εργασία στην ανεργία και επισφάλεια που στερούν τεράστιους πόρους από το σύστημα.
Στα πλαίσια αυτά το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να διαμορφώσει ένα διεκδικητικό πλαίσιο με σαφείς στόχους:
1) την κατάργηση των αντιασφαλιστικών διατάξεων των νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά
2) την άμεση χρηματοδότηση των αναγκών των ταμείων, την κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του κράτους προς το ασφαλιστικό σύστημα και της καθιέρωσης της τριμμερούς χρηματοδότησης με την συνεισφορά του κράτους κατά 3/9 των εσόδων από εισφορές.
3) τη σταδιακή επιστροφή με χρονοδιάγραμμα των καταληστευθέντων αποθεματικών με ειδική φορολογία του κεφαλαίου και της μεγάλης περιουσίας ώστε να δημιουργηθεί ένα επαρκές αποθεματικό για τις ερχόμενες γεννεές ασφαλισμένων.
4) την κατάργηση ΑΜΕΣΑ της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και κάθε μορφής εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγής.
5) την κατάργηση της επισφαλούς εργασίας και την ριζική αντιμετώπιση της ανεργίας.
6) την σημαντική ενίσχυση των κατώτερων συντάξεων και τη σύνδεση της κύριας σύνταξης με το 80% του μισθού όπως κάθε φορά διαμορφώνεται.
7) τη μη εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαικού δικαστηρίου για τα όρια ηλικίαςτων γυναικών
8) την υπεράσπιση του καθεστώτος πρόωρης συνταξιοδότησης και των βαρέων και ανθυγιεινών
9) την εφαρμογή της 35 ετίας χωρίς όριο ηλικίας
10) την υπεράσπιση του δημόσιου,κοινωνικού,αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος ασφάλισης στη χώρα μας.
Οι εκπρόσωποι της Αυτόνομης Παρέμβασης στις τριτοβάθμιες οργανώσεις έθεσαν αυτά τα ζητήματα με διεκδικητικό τρόπο και στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και στην σημερινή συνάντηση με τον Υπουργό Εργασίας .
Δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν υπό αυτές τις συνθήκες και χωρίς καμία δέσμευση για την επαρκή χρηματοδότηση του συστήματος σε μια διαδικασία η οποία θα οδηγηθεί νομοτελειακά στην απώλεια δικαιωμάτων των εργαζομένων και στη διάλυση του Δημόσιου Συστήματος κοινωνικής Ασφάλισης.
Η θέση μας αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε παρά τις προτάσεις μας να υλοποιήσει έστω τη δέσμευσή της για κατάργηση του Νόμου Πετραλιά και να ακυρώσει την αφαίρεση 1,7 δις από τα ασφαλιστικά ταμεία στον προϋπολογισμό του 2010.
Είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε έναν ανοιχτό διάλογο στην κοινωνία με πρωτοβουλία των ίδιων των συνδικάτων και να αναδείξουμε τις θέσεις του μαζικού εργατικού κινήματος.
Είμαστε διατεθειμένοι να παρευρεθούμε διεκδικητικά σε συναντήσεις με το Υπουργείο Εργασίας, εφόσον το ίδιο αποσαφηνίζει την θέση του και υποβάλλει προτάσεις.
Δεν είμαστε καθόλου διατεθειμένοι να συμβάλλουμε σε μία αποπροσανατολιστική, θεατρινίστικη και υποταγμένη σε σκοπιμότητες διαδικασία κοινωνικού διαλόγου και δε θα το πράξουμε.
Καλούμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσουν την πρότασή μας.
Καλούμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να συντάξουν τις δυνάμεις τους σε μία κοινή αγωνιστική προσπάθεια εγκαταλείποντας τις άγονες αντιπαραθέσεις και την τακτική της διαίρεσης των εργαζομένων.
Καλούμε τους εργαζόμενους να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός αγωνιστικού κλίματος και κινήματος - ανάλογου της περιόδου Γιαννίτση - που μπορεί με την μαζικότητα, την ενωτική του διάθεση και την μαχητικότητά του να ακυρώσει τις αντεργατικές επιδιώξεις.
