(από την Αυγή 11/8/2012)
Των Νίκου Στουπή και Βρασίδα Γ. Τσιριμώκου*
Κράτος και θεσμοί αποτέλεσαν το παρανάλωμα
του «αγώνα» του πολιτικού προσωπικού για πλουτισμό και εξουσία. Αναρωτιούνται σήμερα
πολλοί για το επίπεδο των στελεχών της διοίκησης... Μα, δεν ήταν τα γαλαζοπράσινα
παιδιά που στελέχωσαν τη διοίκηση, οι κατ' επάγγελμα πολιτευτές, που αφού δεν τα
κατάφερναν στην πολιτική έκαναν αυτό που τους απέμενε: να χρησιμοποιούν την εξουσία
τους για να πλουτίσουν;
Τον
μήνα που μας πέρασε στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Στερεάς Ελλάδας καταγγέλθηκε
περίπτωση πολυθεσίας (παχυλά αμειβόμενου) περιφερειακού συμβούλου - στελέχους του
ΠΑΣΟΚ (Δ/νων Σύμβουλος στην Εταιρεία Αναπτυξιακή Διαχειριστική Στερεάς & Θεσσαλίας-ΑΝΔΙΑ
και Μόνιμου Υπαλλήλου στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων) προκαλώντας μάλιστα σχετική
ερώτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Β. Αποστόλου, Γ. Σταθά, Β. Κυριακάκη, στο ελληνικό
κοινοβούλιο...
Το
θέμα -δεν είναι το μοναδικό- φέρνει στο φως την αθέατη πλευρά του πολιτικού συστήματος
και του προσωπικού που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας μας: Τη διαπλοκή και
διαφθορά, τον κόσμο των «golden boys», των «ημετέρων» και «τρωκτικών» που διασπαθίζουν
το δημόσιο χρήμα...
Την
ίδια ώρα που στην Περιφέρεια η ανεργία φτάνει στο 23% και κάθε οικογένεια μετρά
1,5 άνεργο, στην Επικράτεια 3.500.000 άνθρωποι -παραγωγικό δυναμικό- περιθωριοποιούνται
και διαλύεται η κοινωνία, κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι, μικρομεσαία «πολιτικά» στελέχη
που ορκίσθηκαν να υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, «κρατούν» δύο και τρεις θέσεις εργασίας,
στοιχίζοντας στο ελληνικό Δημόσιο όσο περίπου υπουργοί και βουλευτές.
Την
ίδια ώρα η «Τρόικα εσωτερικού» (Σαμαράς - Βενιζέλος - Κουβέλης) μιλά για «εξορθολογισμό»
της Δημόσιας Διοίκησης, μας καλεί να πληρώσουμε τον «λoγαριασμό» για τις «ανομίες»
του πολιτικού προσωπικού, δηλαδή να πληρώσουμε «παράγοντες» «σύμβουλους και παρασυμβούλους»
που ανδρώθηκαν από το Πασοκικό-Νεοδημοκρατικό σύστημα εξουσίας και συνεχίζουν το
«πάρτι»...
Το
τοπικό πολιτικό σύστημα -ζώντας σε εικονική πραγματικότητα- σφυρίζει αμέριμνα, ρίχνοντας
ευθύνες στο εν γένει πολιτικό σύστημα!!!
Τα
φαινόμενα όμως αυτά άνθησαν μέσα σε ένα «θερμοκήπιο σταθερών» της δημόσιας ζωής,
κυρίως της Πασοκικής περιόδου, και τα καλλιέργησε συστηματικά το πολιτικό προσωπικό
της χρεοκοπίας της χώρας.
Η πρώτη «σταθερά»: Στην ελληνική κοινωνία στα είκοσι και πλέον έτη του «εκπασοκισμού»
της, στο όνομα του σοσιαλισμού των Παπανδρέου, των δικών μας παιδιών, του ωχαδερφισμού
αφού άλλος πληρώνει, φτιάχτηκαν χιλιάδες μικροί και μεγάλοι Τσοχατζόπουλοι και Χριστοφοράκοι.
Κράτος
και θεσμοί αποτέλεσαν το παρανάλωμα του «αγώνα» του πολιτικού προσωπικού για πλουτισμό
και εξουσία. Αναρωτιούνται σήμερα πολλοί για το επίπεδο των στελεχών της διοίκησης...
Μα, δεν ήταν τα γαλαζοπράσινα παιδιά που στελέχωσαν τη διοίκηση, οι κατ' επάγγελμα
πολιτευτές, που αφού δεν τα κατάφερναν στην πολιτική έκαναν αυτό που τους απέμενε:
να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να πλουτίσουν;
Η δεύτερη «σταθερά»: Από το Α' Β' Γ' ΚΠΣ μέχρι το ΕΣΠΑ, με την εισροή κοινοτικών
κονδυλίων για χρηματοδότηση προγραμμάτων στη χώρα μας, δημιουργήθηκε μια ιδιότυπη
«κοινωνική κάστα», «εικόνα και ομοίωση» της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Μια κάστα «συμβούλων», «ημέτερων», «κολλητών», «ειδικών», με «γνωριμίες» (συνήθως
από τις αφισοκολλήσεις στο πανεπιστήμιο με τη ΔΑΠ & ΠΑΣΠ) και επαφές με τα κέντρα
λήψης των αποφάσεων. Μια στρατιά που δεν εργάστηκε ποτέ, που ζει και βασιλεύει με
την ανοχή των φορέων που συμμετέχει, διασπαθίζοντας το δημόσιο χρήμα.
Η τρίτη «σταθερά»: Στην εικοσαετία που πέρασε η Αυτοδιοίκηση έφτιαξε εκατοντάδες
δημόσιους - ημιδημόσιους φορείς διαχείρισης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και απορρόφησης
των κονδυλίων, που σε αρκετές περιπτώσεις λειτουργούν ως «offshore» εταιρείες με
την πατέντα του Δημοσίου. Μέτοχοι, καταστατικοί σκοποί και το καθεστώς που τους
διέπει «χάνεται» μέσα στον δαίδαλο της ελληνικής νομοθεσίας. Πολλοί από τους διαχειριστές
τους «σταθεροί» στις θέσεις τους (αφού οι κυβερνήσεις πέφτουνε... οι «σύμβουλοι»
παραμένουν), έχουν εξελιχτεί σε επιτήδειους πολυθεσίτες με εύκολες και παχυλές αμοιβές,
χωρίς κούραση, προσφέροντας υψηλή -τάχατες- τεχνογνωσία (sic) και υπηρετώντας το
δημόσιο (!) συμφέρον. Η ενασχόληση με την πολιτική και τα κοινά είναι το αναγκαίο
συμπλήρωμα, η νομιμοποιητική βάση του ρόλου τους...
Η τέταρτη «σταθερά»: Η οικονομική και πολιτική διαπλοκή με «ολίγη» θεσμική και
κοινωνική νομιμοποίηση επέβαλλε αντίστοιχα και ένα ιδιότυπο καθεστώς ανοχής και
«πολιτικής ομερτά» στο πλαίσιο λειτουργίας του Πολιτικού Συστήματος. Ένα καθεστώς
υπόσκαψης βασικών Δημοκρατικών Αρχών Λειτουργίας του κράτους. Έτσι η «κάλυψη» -
συγκάλυψη και το «καθάρισμα» θεωρείτο μαγκιά. Υπερίσχυε η «ασφάλεια» που παρείχε
η "ομπρέλα" της εξουσίας. Πρυτάνευε η υπεροψία του «διά βίου άρχοντα».
Ίσως
γι' αυτό σιωπούν -όπως τώρα- οι τοπικοί φορείς για τις περιπτώσεις πολυθεσιτών...
δικαιώνοντας τον Πάγκαλο για το καλό φαγοπότι.
Νομιμοποιούν
όμως έτσι το ακροδεξιό ρεύμα της Χρυσής Αυγής και όσα επαίρεται ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος:
«Δεν μας πειράζει που θα μας πούνε Ναζί, αλλά κανείς δεν θα τολμήσει να μας πει
κλέφτες και απατεώνες»...
Μετά
τις εκλογές του 2012 και τις ανατροπές που αυτές έφεραν, κάθε πραγματικός «υπηρέτης»
της πολιτικής και του δημόσιου βίου έχει δύο επιλογές: ή δημόσια και θαρραλέα -διεκδικώντας
την τιμή του πολιτικού προσωπικού, των ιδεών και των πολιτικής- θα διαχωρίζει τη
θέση του και θα βγαίνει απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, ή θα ταυτίζεται με τα φαινόμενα
πολιτικής σήψης και παρακμής, αναλαμβάνοντας βέβαια και το ανάλογο κόστος και ευθύνες.
Οι
δυνάμεις της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, φορείς ενός
άλλου λαϊκού πολιτισμού και πολιτικής, υπερασπιστές αρχών, πολιτικών και των αδυνάτων
της κοινωνίας, συγκρούονται από θέση αρχής με αυτές τις «σταθερές» αποκαθιστώντας
την πολιτική/ούς, και δημιουργώντας νέες σχέσεις των ανθρώπων με την πολιτική.
Γι'
αυτό και η σχετική παρέμβαση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για το θέμα είναι η αρχή!
Άλλωστε, το δηλώσαμε: Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα...
