Aφορμή για αυτήν την παρέμβαση μου δίνει η τελευταία ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ (συνδικαλιστική παράταξη του κόμματος που «κυβερνά»), η οποία προσπαθεί – έχουσα ηγέτη τον συνδαιτυμόνα του μυστικού δείπνου για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων κ. παν αγόπουλο – να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για την λεηλασία των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Αυτή η παράταξη, η Π.Α.Σ.Κ.Ε., που στρογγυλοκάθεται τις τελευταίες δεκαετίες - φαρδαίνει και πλαδαρεύει ο κώλος της - στην ηγεσία των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών παρατάξεων, οδήγησε το συνδικαλιστικό κίνημα στην απαξίωση και τον εκφυλισμό και επέστρεψε στην κομπραδόρικη άρχουσα τάξη της χώρας τις όποιες παραχωρήσεις προς τους εργαζόμενους. Ανέχτηκε τις κανιβαλικές επιθέσεις υπουργών και ψευτοδημοσιογράφων ( Ρέππας, Πάγκαλος, Πρετεντέρης, Καψής κ.α. ) εναντίον των δήθεν συντεχνιών (βαθύπλουτων οδηγών λεωφορείων, Κροίσων κλειδούχων και μηχανοδηγών), ποιούσα την νήσσαν, κοινώς την πάπια, στις επιθέσεις των καλοθρεμμένων. Την στιγμή που ο πληθωρισμός τρέχει με 5% , που ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων είναι εγκλωβισμένο μεταξύ φθηνής εργασίας και ανεργίας, που δεν υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης ή ανάκαμψης η ηγεσία της Π.Α.Σ.Κ.Ε. χαιδεύει τα βυζιά της .
Νοιάζεται για το κουβέρνο, για τα οφίτσια και τις ρεντιγκότες και αδιαφορεί για ότι συμβαίνει γύρω της. Βάζει με αυταρέσκεια την επιβίωση της πάνω από την αδήριτη ανάγκη της συγκρότησης ενός κινήματος χωρίς ηγεμονισμούς που θα εμπνέει αγώνες με ταξικό καθαρό προσανατολισμό.
Από την μια βγάζει λόγους καταδίκης του μνημονίου για εσωτερική κατανάλωση, να «ταΐσει» κάποιους απείθαρχους, και από την άλλη, στις αυτοδιοικητικές εκλογές ας πούμε, τρέχει να στηρίξει τα ψηφοδέλτια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό την γνωστή απειλή εκβιασμό του Τζέφρυ Γ.Α.Π - ότι θα μας εγκαταλείψει αν χάσει- ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συναντιέται με τα γεράκια της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ.
Μα θα μου πει κάποιος, πώς να οργανώσει αγώνες η Γ.Σ.Ε.Ε, ας πούμε, όταν τα στελέχη της δεν μπορούν να περπατήσουν ανάμεσα στους απεργούς από τον φόβο της καρπαζιάς και της διαπόμπευσης.
Όταν δεν μπορούν να απευθυνθούν στους απεργούς ούτε καν από τα μικρόφωνα των περιφρουρημένων μπαλκονιών της συνομοσπονδίας.
Ακόμα και όταν εξαγγέλλουν απεργίες κάτω από την πίεση στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν την πίστη ότι θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της αριστεράς, πέντε – έξι πασοκτζήδες παλιάς κοπής και οι «εκείθεν» νεολαίοι, τα παιδιά μας, που άλλοτε τα βαφτίζουμε μπάχαλους , άλλοτε προβοκάτορες, άλλοτε αναρχικούς ποτέ όμως δύναμη ανατροπής και ελπίδας.
Παραθέτω εδώ ένα κομμάτι από γράμμα του Οδυσσέα Ανδρούτσου προς τον Δημήτριο Υψηλάντη για να κρατάμε και την ιστορική μνήμη ζωντανή απέναντι στην λήθη, την αγνωσία και σκοταδισμό.
«Τα γράμματά μου τη σήμερον - έγραφε - δεν πέμπονται παρά εις όσους φρονούν καλά διά τη σωτηρίαν της Πατρίδος. Πρέπει λοιπόν να λείψουν από το γένος μας τα κρυφά, και σαν αληθινοί πατριώται να κηρύττωμεν την αλήθειαν εις όλους χωρίς κανένα φόβον. Εκείνοι όμως που λυσσιάζουν διά αξιώματα ας γράφουν διπλωματικά, ας λέγουν κρυφά και ας προσπαθή να γελά ο ένας τον άλλον. Αυτοί είναι σαν πανούκλα εις την Ελλάδα και πρέπει ο λαός να χωρισθή απ' αυτούς και να τους κάμη κουτουμάτζια (κάθαρση) διά να μην μολευθούμεν όλοι μας και χαθούμεν».
Όσο επιτακτικό και αναγκαίο είναι να οργανώσουμε την αντίσταση των εργαζομένων απέναντι στην καπιταλιστική θηριωδία άλλο τόσο επιβεβλημένο είναι να αποκόψουμε από το κίνημα «δια να μην μολευτούμε» όσους «λέγουν κρυφά».
Γεωργακόπουλος Δημήτρης Γραμματέας του Νομαρχιακού τμήματος Εύβοιας της ΑΔΕΔΥ
