Ο ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ
Ανασύρω από τις παιδικές μου μνήμες κάποιο απόσπασμα από τον Λουντέμη «…αισθάνομαι σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο της Παλαιάς Διαθήκης που κουβαλώντας στα διπλά νεφρά του τα κρίματα ενός ολάκερου λαού τραβάει κατά την έρημο να σκοτωθεί….».
Κάπως έτσι φαντάζομαι αισθάνεται κάθε δημόσιος υπάλληλος μετά την επικοινωνιακή επίθεση της τελευταίας περιόδου που θέλει να απαξιώσει όχι μόνον την λειτουργία και την προσφορά του στις υπηρεσίες του Δημόσιου τομέα αλλά την ίδια την θεσμική ύπαρξη του, το δικαίωμα του να υπάρχει σαν εργαζόμενος, να αμείβεται για αυτό, να ασφαλίζεται υγειονομικά και συνταξιοδοτικά.
Το ασφαλιστικό είναι «νάρκη που εξερράγη» είπε από τις Βρυξέλες ο κ. Λοβέρδος και ο κ. Παπακωνσταντίνου πλειοδότησε στο ίδιο πολεμικό ύφος, είναι βόμβα όχι μόνον δημοσιονομική αλλά και για τις συντάξεις. Τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός οικονομικών από τα τηλεοπτικά παράθυρα δήλωνε θυμωμένος διότι μια από τις αιτίες του ελλείμματος είναι τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων.
Εξελίσσεται μια συντονισμένη γκεμπελικού χαρακτήρα προσπάθεια να ενοχοποιηθεί ο μισθωτός του Δημόσιου τομέα διότι είναι ο μόνος που έχει στοιχειώδη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Να μπει απέναντι σε άλλες κοινωνικές ομάδες που συνθλίβονται κυριολεκτικά από την μεγάλη καπιταλιστική κρίση (εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ελεύθερους επαγγελματίες, ανέργους, υποαπασχολούμενους και άλλους).
Το παραμύθι της καλύβας του Χότζα.
Ξεχνάνε όμως ότι πρώτον δεν είμαστε μικρά παιδιά και δεύτερον δεν θέλουμε να κοιμηθούμε.
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει επισημάνει τις αιτίες της παθογένειας και της αναποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης πολλές φορές.
Θα επιμείνω σε τρία σημεία.
1. Κομματικοποίηση και αδιαφάνεια στις προσλήψεις.
2. Απουσία πολιτικής ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού με αξιοκρατία στην πρόσληψη την εξέλιξη την αξιολόγηση. και 3. Ατιμωρησία και προστατευτισμός σε φαινόμενα που πληγώνουν την εικόνα του δημόσιου λειτουργού.
Εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σας προτείνουμε την θεσμοθέτηση επιτροπών κοινωνικού ελέγχου σε κάθε τομέα ή υπηρεσία και ακόμα περισσότερο ενδυνάμωση του θεσμού του Συνηγόρου του πολίτη αλλά και του κοινοβουλευτικού ελέγχου στην Δημόσια Διοίκηση.
Εσείς που εναλλάσσεστε στην διακυβέρνηση της χώρας, τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε το κομματικό κράτος, μπλε ή πράσινο ή μήπως κάθε φορά προσπαθείτε να το ενισχύσετε γιατί από τον έλεγχο του εξαρτάται κατά την αναχρονιστική και μεσαιωνική σας αντίληψη η παραμονή σας στην εξουσία;
Σήμερα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι καταντήσετε να γλύφετε τον Αλμούνια, τον Τρισέ και τον Γιούνκερ για μια δήλωση υπέρ της Ελληνικής οικονομίας.
Εκλιπαρείτε στους διαδρόμους των Βρυξελών για πίστωση χρόνου και χρήματος.
Διαβεβαιώνετε για σκληρά μέτρα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Καλείτε σε διάλογο τους κοινωνικούς εταίρους για να συναποφασίσετε καλύτερες συνθήκες σφαγής.
Με την οικονομική υποβάθμιση των εργαζομένων, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την διάλυση των Ταμείων το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η αποθάρρυνση της πρωτοβουλίας και της ανάπτυξης των ικανοτήτων με φυσική συνέπεια την αντιπαραγωγική λειτουργία του Δημόσιου Τομέα.
Με νομοθετικές ρυθμίσεις ασπιρίνες και επικοινωνιακά τρυκ δεν αντιμετωπίζεται ένα τόσο ζωτικό πρόβλημα.
Για να γίνει η Δημόσια Διοίκηση μηχανισμός κοινωνικής προσφοράς, γρήγορη ευέλικτη, αποτελεσματική που θα υποστηρίζεται από τις νέες τεχνολογίες και θα αξιοποιεί το επιστημονικό δυναμικό της χρειάζεται πολιτική βούληση.
Θεμελιακή αλλαγή της δομής και της λειτουργίας του κράτους, απεξάρτηση του από τα κόμματα εξουσίας, προστασία από τον πνιγηρό εναγκαλισμό των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, κατάργηση των Σ.Δ.Ι.Τ., δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία.
Σε αυτήν την βάση μόνον μπορούμε να μιλήσουμε.
Αν δεν θέλετε θα μιλήσουμε στους δρόμους, μην νομίζετε ότι είμαστε χυμένο γάλα.
Δημήτρης Γεωργακόπουλος
Γραμματέας Νομαρχιακού τμήματος Α.Δ.Ε.Δ.Υ
Νομού Ευβοίας
Ανασύρω από τις παιδικές μου μνήμες κάποιο απόσπασμα από τον Λουντέμη «…αισθάνομαι σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο της Παλαιάς Διαθήκης που κουβαλώντας στα διπλά νεφρά του τα κρίματα ενός ολάκερου λαού τραβάει κατά την έρημο να σκοτωθεί….».
Κάπως έτσι φαντάζομαι αισθάνεται κάθε δημόσιος υπάλληλος μετά την επικοινωνιακή επίθεση της τελευταίας περιόδου που θέλει να απαξιώσει όχι μόνον την λειτουργία και την προσφορά του στις υπηρεσίες του Δημόσιου τομέα αλλά την ίδια την θεσμική ύπαρξη του, το δικαίωμα του να υπάρχει σαν εργαζόμενος, να αμείβεται για αυτό, να ασφαλίζεται υγειονομικά και συνταξιοδοτικά.
Το ασφαλιστικό είναι «νάρκη που εξερράγη» είπε από τις Βρυξέλες ο κ. Λοβέρδος και ο κ. Παπακωνσταντίνου πλειοδότησε στο ίδιο πολεμικό ύφος, είναι βόμβα όχι μόνον δημοσιονομική αλλά και για τις συντάξεις. Τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός οικονομικών από τα τηλεοπτικά παράθυρα δήλωνε θυμωμένος διότι μια από τις αιτίες του ελλείμματος είναι τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων.
Εξελίσσεται μια συντονισμένη γκεμπελικού χαρακτήρα προσπάθεια να ενοχοποιηθεί ο μισθωτός του Δημόσιου τομέα διότι είναι ο μόνος που έχει στοιχειώδη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Να μπει απέναντι σε άλλες κοινωνικές ομάδες που συνθλίβονται κυριολεκτικά από την μεγάλη καπιταλιστική κρίση (εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ελεύθερους επαγγελματίες, ανέργους, υποαπασχολούμενους και άλλους).
Το παραμύθι της καλύβας του Χότζα.
Ξεχνάνε όμως ότι πρώτον δεν είμαστε μικρά παιδιά και δεύτερον δεν θέλουμε να κοιμηθούμε.
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει επισημάνει τις αιτίες της παθογένειας και της αναποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης πολλές φορές.
Θα επιμείνω σε τρία σημεία.
1. Κομματικοποίηση και αδιαφάνεια στις προσλήψεις.
2. Απουσία πολιτικής ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού με αξιοκρατία στην πρόσληψη την εξέλιξη την αξιολόγηση. και 3. Ατιμωρησία και προστατευτισμός σε φαινόμενα που πληγώνουν την εικόνα του δημόσιου λειτουργού.
Εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σας προτείνουμε την θεσμοθέτηση επιτροπών κοινωνικού ελέγχου σε κάθε τομέα ή υπηρεσία και ακόμα περισσότερο ενδυνάμωση του θεσμού του Συνηγόρου του πολίτη αλλά και του κοινοβουλευτικού ελέγχου στην Δημόσια Διοίκηση.
Εσείς που εναλλάσσεστε στην διακυβέρνηση της χώρας, τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε το κομματικό κράτος, μπλε ή πράσινο ή μήπως κάθε φορά προσπαθείτε να το ενισχύσετε γιατί από τον έλεγχο του εξαρτάται κατά την αναχρονιστική και μεσαιωνική σας αντίληψη η παραμονή σας στην εξουσία;
Σήμερα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι καταντήσετε να γλύφετε τον Αλμούνια, τον Τρισέ και τον Γιούνκερ για μια δήλωση υπέρ της Ελληνικής οικονομίας.
Εκλιπαρείτε στους διαδρόμους των Βρυξελών για πίστωση χρόνου και χρήματος.
Διαβεβαιώνετε για σκληρά μέτρα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Καλείτε σε διάλογο τους κοινωνικούς εταίρους για να συναποφασίσετε καλύτερες συνθήκες σφαγής.
Με την οικονομική υποβάθμιση των εργαζομένων, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την διάλυση των Ταμείων το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η αποθάρρυνση της πρωτοβουλίας και της ανάπτυξης των ικανοτήτων με φυσική συνέπεια την αντιπαραγωγική λειτουργία του Δημόσιου Τομέα.
Με νομοθετικές ρυθμίσεις ασπιρίνες και επικοινωνιακά τρυκ δεν αντιμετωπίζεται ένα τόσο ζωτικό πρόβλημα.
Για να γίνει η Δημόσια Διοίκηση μηχανισμός κοινωνικής προσφοράς, γρήγορη ευέλικτη, αποτελεσματική που θα υποστηρίζεται από τις νέες τεχνολογίες και θα αξιοποιεί το επιστημονικό δυναμικό της χρειάζεται πολιτική βούληση.
Θεμελιακή αλλαγή της δομής και της λειτουργίας του κράτους, απεξάρτηση του από τα κόμματα εξουσίας, προστασία από τον πνιγηρό εναγκαλισμό των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, κατάργηση των Σ.Δ.Ι.Τ., δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία.
Σε αυτήν την βάση μόνον μπορούμε να μιλήσουμε.
Αν δεν θέλετε θα μιλήσουμε στους δρόμους, μην νομίζετε ότι είμαστε χυμένο γάλα.
Δημήτρης Γεωργακόπουλος
Γραμματέας Νομαρχιακού τμήματος Α.Δ.Ε.Δ.Υ
Νομού Ευβοίας
